ตอนที่๑
http://ppantip.com/topic/30107518
ตอนที่๒
http://ppantip.com/topic/30480244
ตอนที่๓
http://ppantip.com/topic/30542963
ตอนที่๔
http://ppantip.com/topic/30608461
ตอนที่๕
http://ppantip.com/topic/30677615
ตอนที่๖
http://ppantip.com/topic/30694435
ตอนที่๗
http://ppantip.com/topic/30707197
ตอนที่๘
http://ppantip.com/topic/30746577
ตอนที่๙
http://ppantip.com/topic/30766589
____________________________________
ตอนที่ ๑๐
ห้องชมรมอาสาเพื่อสังคมคึกคักอีกเช่นเคย พ่อหมอณภัทรก็เริ่มมีชื่อเสียงขจรไกลขึ้นเรื่อย ๆ ล่าสุดเมื่อวานนี้ดาวมหาวิทยาลัยคนล่าสุดประจำปีนี้เพิ่งมาดูดวงกับเขา และหลายวันก่อนกลุ่มเชียร์ลีดเดอร์รุ่นพี่ที่จบไปแล้วก็มาดูดวง พวกเธอคงได้งานเงินเดือนดีเห็นใส่ค่าบูชาครูมาตั้งเยอะ ตอนนี้ก็เหมือนกันมีสาวนางหนึ่งนั่งตรงหน้าเขา เธอรูปร่างดีหน้าตาสะสวย แม้ไม่มีตำแหน่งใด ๆ มาการันตีแต่ก็ทำให้ใจของพ่อหมอตุ๊มต่อม
“เอาละนะจ้องตาฉันไว้” ณภัทรบอกหญิงสาวรายนั้นพลางจ้องสายตาแน่วแน่ไปยังเธอ
“เปล่า ๆ ฉันไม่ได้มาดูดวง” เธอรีบยกมือปัดปฏิเสธ
ณภัทรแปลกใจ ที่นี่สำนักหมอดูไม่มาดูดวงแล้วมาทำอะไร มาถ่ายรูปสติ๊กเกอร์เหรอ หมดยุคไปแล้วน้อง
“คืออยากให้ช่วยทำนายฝันให้หน่อย”
ณภัทรขมวดคิ้วชนกัน ตั้งแต่เปิดสำนักหมอดูมายังไม่เคยมีใครขอให้ทำนายฝันมาก่อน แต่คงไม่ต่างจากดูดวงหรอกเพราะสองสิ่งนี้อยู่บนพื้นฐานหลักการมั่วศาสตร์ที่เขาถนัดอยู่แล้ว และหล่อนคงให้เงินเยอะเพราะขอร้องในสิ่งที่แปลกกว่าคนอื่น
“งั้นเล่ามาเลย”
“คือเมื่อสองวันก่อนฉันฝันไม่ค่อยดี ฝันว่าถูกงูตัวใหญ่ยักษ์รัดจนแน่น”
“ก็ฝันดีนี่ โบราณว่าไว้ฝันเห็นงูจะเจอเนื้อคู่” ณภัทรพูดแทรก
“มันไม่จบแค่นั้นไง ขณะที่งูกำลังรัดฉันอยู่นั้น จู่ ๆ ภาพความฝันก็ตัดฉับไปอีกฉากหนึ่ง เป็นภาพฉันกำลังนั่งอยู่บนโต๊ะกินข้าวที่บ้าน เห็นพ่อของฉันเดินเอาจานอาหารมาให้ชิม ฉันชิมดูแล้วบอกพ่อว่าอร่อยดีและถามว่านี่คืออะไร รู้ไหมในฝันพ่อฉันตอบว่ายังไง พ่อฉันบอกว่านี่คือผัดกระเพรางู ฉันเหลียวไปมองในครัวเห็นงูตัวนั้นถูกหั่นเป็นท่อน ๆ จมกองเลือดอยู่”
ณภัทรแอบขำกับความฝันแปลกประหลาดของเธอ
“หมายความว่ายังไง พ่อฉันจะฆ่าแฟนฉันทิ้งเหมือนอย่างในฝันงั้นเหรอ แฟนฉันคนนี้เพิ่งคบกันมาสองเดือนเองและฉันรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้คือคนที่ใช่ อยากใช้ชีวิตคู่ร่วมกับเขา แต่ถ้าพ่อของฉัน...”
“ไม่หรอก โบราณว่าไว้อีกเหมือนกันว่าฝันร้ายจะกลายเป็นดี เธอกำลังเรียนอยู่และแฟนของเธอก็คงกำลังเรียนอยู่ใช่ไหม ตอนนี้ก็ตั้งใจเรียนให้จบอย่าทำอะไรไม่งามให้ผู้ใหญ่ขายหน้า ฉันรับรองว่าถ้าถึงเวลาเธอสองคนได้ใช้ชีวิตคู่ร่วมกันเมื่อไหร่ พ่อของเธอจะรักแฟนของเธอไม่ต่างจากเธอแน่นอน ฟันเฟิร์ม!”
“เฮ้อ! โล่งอกไปที ขอบคุณมากนะพ่อหมอสุดหล่อ” หญิงสาวถอนหายใจระบายความไม่สบายใจออกมาจนหมดสิ้น หล่อนควักเหรียญห้าบาทออกมาหย่อนลงขันเงินเป็นค่าบูชาครูแล้วเดินออกไปสีหน้าระรื่นไม่เหมือนตอนเดินเข้ามาทีแรก
พระพุทธเจ้าช่วย! ณภัทรอุทานในใจ นอกจากเธอจะเป็นคนแรกที่มาขอให้ทำนายฝันให้ ยังเป็นคนแรกที่ให้ค่าบูชาครูน้อยที่สุดอีกด้วย ขี้เหนียวแบบนี้แช่งให้พ่อของเธอทำกับว่าที่ลูกเขยเหมือนอย่างในฝันเสียดีไหม
ประธานชมรมอาสาเพื่อสังคมเปิดประตูเข้ามาในห้อง เธอตกใจจนแทบหน้าหงายเมื่อเห็นผู้คนนั่งอยู่เต็มห้องเล็กแคบแห่งนี้ ลำพังอุปกรณ์ที่ทำไว้สำหรับใช้รณรงค์การรับน้องก็รกห้องพออยู่แล้ว นี่ยังมีกลุ่มคนที่เรียกตนเองว่าชาวพุทธแต่งมงายเรื่องอำนาจอิทธิฤทธิ์นั่งแออัดเบียดเสียดกันเต็มห้องแย่งออกซิเจนกันหายใจอีก เมื่อก่อนเธอยังพอรับได้เพราะลูกค้าของณภัทรมาแค่ทีละคนสองคน แต่ดูตอนนี้สิแทบจะขี่คอกันอยู่แล้ว อีกหน่อยไม่ครองตึกนี้ทั้งตึกเป็นสำนักหมอดูของตัวเองเลยเหรอ น่าเกลียดจริง ๆ เธอต้องจัดการอะไรสักอย่างแล้ว
น้ำเพชรก้าวฉับ ๆ มายืนค้ำหัวณภัทร ไม่แยแสสายตาตำหนิจากคนที่เคารพศรัทธาในตัวพ่อหมอ เธอประกาศเสียงกร้าว
“ฉันเป็นประธานชมรมอาสาเพื่อสังคม ขอสั่งเด็ดขาดให้นายเลิกใช้ห้องส่วนรวมนี้เป็นเครื่องมือในการทำมาหากิน!”
ณภัทรเงยหน้ามามองพลางทำหน้ายียวนใส่
“เป็นเจ้าของห้องนี้เหรอ ซื้อเงินสดหรือผ่อนจ๊ะ?”
“เฮ้ย! ห้องชมรมไม่ใช่คอนโด” จ้อนช่วยณภัทรตบมุก คนทั้งห้องหัวเราะครืน
“ไม่ตลกย่ะ” น้ำเพชรหน้าบึ้ง หันไปประจันหน้ากับเหล่าลูกค้าของณภัทร “พวกเธอ เธอ เธอ เลิกงมงายดูหมอไร้สาระได้แล้ว หัดหันหน้าเข้าวัดบ้าง” น้ำเพชรชี้หน้าไปทั่วตวาดแว๊ดอย่างเหลืออด
คนทั้งห้องพร้อมใจกันป้องปากโห่ขับไล่คนที่มาอวดเบ่งว่าเป็นประธานชมรมนี้ ยายนี่มีสิทธิอะไรมาตัดสินความคิดคนอื่นว่างมงายไร้สาระ ตัวเธอเองนั่นแหละที่ควรหันหน้าเข้าวัดในเมื่อมีจิตเบียดเบียนความคิดคนอื่นอย่างนี้
น้ำเพชรขายหน้าแทบจะมุดปูนซีเมนต์ดำดินลงไปจำศีลกับกบ เกิดมาเธอไม่เคยขายหน้าอย่างนี้มาก่อนเลย จำไว้นายพัดแค้นนี้ฉันจะกลับมาชำระให้ได้ เตรียมตัวระหกระเหินเป็นเจ้าไม่มีศาลเอาไว้ให้ดี ฉันจะทำทุกวิธีทางเพื่อเฉดหัวนายกับนายจอห์นออกไปจากตึกนี้ แล้วหญิงสาวก็ก้าวฉับ ๆ ออกจากห้องไปท่ามกลางเสียงโห่ไล่ที่ไม่ยอมหยุด
ณภัทรมองตามร่างอรอนงค์นั้น ไม่รู้อะไรสะกดสายตาให้เขามองเธอจนลับสุดสายตา จนจ้อนที่นั่งอุ้มขันเงินอยู่ข้าง ๆ ต้องตบเข่าปลุกเขาตื่นจากภวังค์
หญิงสาวเดินกระแทกส้นเท้าลงบันไดมายังชั้นล่างของตึกสโมสรนักศึกษาด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว มุกลัดดาที่นั่งดูดนมเย็นลุกจากโต๊ะม้าหินอ่อนเดินมาหาเพื่อนสาวที่ยืนหน้าหงิกหน้างอ
“อ้าว ไหนบอกว่าขึ้นไปเอาเอกสารขออนุญาตติดป้ายโครงการแล้วไหนล่ะ? แถมหน้าบูดหน้าบึงกลับมาอีกใครทำอะไรแก?” มุกลัดดาถาม
“คนมาดูหมอกับนายพัดล้นห้องไปหมด ฉันเพียงเข้าไปตักเตือนนายนั่นคนพวกนั้นกลับโห่ไล่ฉัน เลยไม่มีอารมณ์ค้นเอกสารลงมาตัวเปล่าอย่างที่เธอเห็นนี่แหละ”
มุกลัดดายิ้มหลอดยังคาอยู่ในปาก
“ฮึ! เล่นกับใครไม่เล่น ดันมาเล่นกับพ่อหมอณภัทร เดี๋ยวนี้นายนั่นดังใหญ่แล้วแถมดูดวงแม่นสุด ๆ เลย”
“เดี๋ยวนะ! พูดอย่างนี้หมายความว่ายังไง?” น้ำเพชรระแคะระคายคำพูดของเพื่อนสาว
มุกลัดดาตีหน้าเจื่อน เธอเคยสัญญากับน้ำเพชรไว้ว่าจะไม่ดูดวงกับณภัทร แต่แอบผิดสัญญาไปแล้วแถมปากบอนเผลอพูดออกไปให้ถูกจับได้อีก น่าตบปากตัวเองจริง ๆ
“ก็แหม... นายนั่นดังออกขนาดนั้นแถมบอกจะดูดวงให้ฉันฟรีอีก ล่อใจอย่างนี้ฉันก็อดใจไม่อยู่น่ะสิ แต่นายนั่นดูดวงแม่นจริง ๆ นะ ฟันเฟิร์ม!” มุกลัดดาเลียนแบบวลีติดปากของณภัทร
“ไม่อย่างเชื่อว่าเธอจะกลายเป็นคนงมงายกับเขาไปด้วยอีกคน” น้ำเพชรผิดหวังในตัวเพื่อน
“จะว่างมงายก็ว่าได้นะเพราะเรื่องพรรค์นั้นพิสูจน์ทางวิทยาศาสตร์ไม่ได้ แต่แกลองมองอีกแง่สิ นายพัดก็ขายความสบายใจนะ คนที่มาดูดวงกับเขาต่างก็มีเรื่องราวอึดอัดใจมาปรึกษาทั้งนั้น เงินก็ไม่ได้เรียกร้อง ใครอยากให้เท่าไหร่ก็ให้ ตอนที่ฉันดูดวงกับนายนั่นฉันถามไปว่าอนาคตจะมีสามีรึเปล่า นายนั่นตอบมาอย่างไรรู้ไหม เขาบอกว่าถ้าคิดว่าตนเองยังเป็นผู้หญิงและชอบผู้ชายอยู่รับรองหาสามีได้แน่นอน ตอนนี้ฉันสบายใจเลิกกังวลแล้ว”
“ก็แหงล่ะสิ ตอบแบบนั้นเป็นฉันก็ทำนายได้ เรื่องพรรค์นี้เธอว้าวุ่นใจไปเอง ถ้ามั่นใจตัวเองเสียอย่างก็ไม่ต้องพึ่งพ่อหมอจอมลวงโลกคนนั้นหรือคนไหน ๆ คอยดูนะฉันจะเฉดหัวนายนั่นกับคู่หูกระเด็นออกจากชมรมเราให้ได้เร็วที่สุด”
“แกจะทำยังไง แอบเอาข้าวของพวกนั้นไปทิ้งตอนที่พวกเขาไม่อยู่เหรอ?”
“จะบ้าเหรอขืนทำแบบนั้นพวกเขาก็สงสัยฉันอยู่ดี เพราะมีแต่ฉันเท่านั้นแหละที่เป็นปรปักษ์กับพวกเขา”
“แล้วมีวิธีอื่นอีกเหรอ ฉันคิดไม่ออกเลย ตัดสายเบรกรถนายจอห์นก็ดูแรงเกินไป”
“ให้อาจารย์พรเทพช่วยไง” แววตาน้ำเพชรมีเลศนัย
อาจารย์พรเทพเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาชมรมอาสาเพื่อสังคม แกสอนวิชาชีววิทยา บุคลิกนิสัยของแกค่อนข้างแปลกอยู่สักหน่อย ได้ยินมาว่าอาจารย์ทั้งคณะวิทยาศาสตร์ไม่มีใครคบแกเลย แต่แกก็ดูมีความสุขดีกับการไปไหนมาไหนคนเดียว สมัยน้ำเพชรเรียนวิชาที่แกสอนตอนปีหนึ่ง แกสอนเนื้อหาแค่ครึ่งเดียวเอง อีกครึ่งที่เหลือโม้อะไรต่อมิอะไรไปเรื่อย บางทีสอน ๆ อยู่ก็นอกเรื่องเสียอย่างนั้นทำให้เนื้อหาวิชาไม่ต่อเนื่อง แรก ๆ น้ำเพชรไม่ชอบแกเลย หาว่าแกบกพร่องในหน้าที่ด้วยซ้ำ แต่หลัง ๆ เริ่มเห็นว่าที่แกโม้มานั้นเกี่ยวข้องกับอนาคตหน้าที่การงานทั้งนั้น พอได้มาเข้าชมรมอาสาเพื่อสังคมก็ค่อย ๆ สนิทกันมากขึ้น
น้ำเพชรมายืนรอหน้าประตูห้องบรรยายที่อาจารย์พรเทพสอน คาบนี้แกสอนเด็กปีหนึ่งเรื่องเซลล์พืชและเซลล์สัตว์ แกเหลือบมามองหญิงสาวหน้าประตูเป็นระยะ ๆ สงสัยว่าเธอมีเรื่องร้อนอะไรถึงตามมาเฝ้าหน้าห้องเช่นนี้
“วันนี้พอแค่นี้แล้วกันนะครับนักศึกษา เจอกับคาบเรียนหน้าครับ” กล่าวปิดคาบเรียนออกไมค์แล้วอาจารย์พรเทพก็หอบข้าวของของแกเดินออกมาหาน้ำเพชร “มีอะไรแม่ประธานชมรม เห็นมาด้อม ๆ มอง ๆ ตั้งแต่กลางคาบแล้ว” แกสูงเท่าน้ำเพชรเลย ผู้ชายสูงแค่นี้นับว่าเป็นคนตัวเล็ก
“ห้องชมรมเป็นพื้นที่สาธารณะใช่ไหมคะ ใครเอาไปใช้เพื่อประโยชน์ส่วนตัวนี่ถือว่าผิดใช่ไหมคะ?” น้ำเพชรรีบพูดเหมือนอาจารย์พรเทพจะหายแวบไปภายในอีกสามนาที ยังกั๊กไม่ยอมบอกว่ามาหาแกเรื่องอะไร
“อืม” อาจารย์พรเทพพยักหน้า “ใครคนนั้นเป็นคนที่เห็นแก่ตัวมาก”
น้ำเพชรยิ้ม เริ่มเห็นความสำเร็จของการขับไล่พ่อหมอลวงโลกเรืองรองขึ้นมาลาง ๆ แล้ว “นั่นสิคะ คนเห็นแก่ตัวแบบนั้นต้องจัดการให้เด็ดขาด ตามมาค่ะ! อาจารย์คงไม่รู้ว่าตอนนี้เกิดอะไรวุ่นวายขึ้นที่ห้องชมรมของเรา หนูอยากให้อาจารย์ใช้อำนาจการเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาชมรมจัดการขั้นเด็ดขาดกับเรื่องนี้ที” พูดแล้วไม่รอช้าเดินนำอาจารย์พรเทพไปยังตึกสโมสรนักศึกษาทันที
ตอนนี้ทั้งคู่มาอยู่หน้าห้องชมรมอาสาเพื่อสังคมแล้ว น้ำเพชรจับลูกบิดพร้อมเปิดประตูเข้าไป
“อาจารย์อย่าตกใจไปนะคะ หนูรู้ว่าอาจารย์ไม่ชอบที่ที่มีคนเยอะแต่ครั้งนี้หนูขอโทษ หนูฝากอาจารย์จัดการให้ห้องชมรมเรากลับมาสงบเหมือนเดิมด้วยค่ะ” พูดแล้วสาวเจ้าก็เปิดประตูเข้าห้องไป
สภาพห้องชมรมอาสาเพื่อสังคมในตอนนี้ไม่ต่างจากที่อาจารย์พรเทพเห็นเมื่อหลายเดือนก่อนเท่าใดนัก อาจรกกว่าหน่อยหนึ่งเพราะมีอุปกรณ์รณรงค์การรับน้องวางอิงชิดผนังห้องด้านหนึ่ง โต๊ะประชุมกระจัดกระจายไปด้วยเอกสารมากมายเช่นเดิม ที่มุมห้องด้านหนึ่งมีณภัทรและจ้อนนั่งมองคนสองคนที่เข้ามาใหม่หน้าสลอน ด้านหลังพวกเขามีชั้นวางของแปลก ๆ ดูแล้วก็ไม่เห็นคนจะเยอะหรือมีอะไรผิดปกติเลยนี่
น้ำเพชรมองห้องโล่งตาค้าง งุนงงว่าเหล่าสาวกลัทธิบูชาพ่อหมอณภัทรที่เมื่อกี้นั่งเกลื่อนเต็มห้องหายไปไหนหมดแล้วตอนนี้ โถ่... น่าเสียดาย ถ้าอาจารย์พรเทพได้เห็นภาพเดียวกับเธอเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อนคงอึ้งกิมกี่ไล่ตะเพิดสองคู่หูจนหนีออกจากตึกแทบไม่ทันเป็นแน่ รู้อย่างนี้เธอน่าจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปไว้เป็นหลักฐานก่อนก็ดี
“อะไรเหรอแม่ประธานชมรมที่เธอตามอาจารย์ให้รีบมาดู จิ้งจกสองผัวเมียนั่นรึไง?” อาจารย์พรเทพชี้ให้ดูจิ้งจกสองตัวบนเพดาน
“ไม่ใช่ค่ะอาจารย์ แค่จิ้งจกหนูจะรีบร้อนไปตามอาจารย์ถึงคณะทำไมคะ ก่อนหน้านี้ยังมีอยู่เลยคนที่มารอดูดวงกับนายณภัทร ตอนนี้ไม่รู้หายไปไหนกันหมด” น้ำเพชรเสียหน้า ความรู้สึกตอนนี้เหมือนตอนที่โดนโห่ไล่ไม่มีผิด
พ่อหมออลเวง ตอนที่๑๐
ตอนที่๒ http://ppantip.com/topic/30480244
ตอนที่๓ http://ppantip.com/topic/30542963
ตอนที่๔ http://ppantip.com/topic/30608461
ตอนที่๕ http://ppantip.com/topic/30677615
ตอนที่๖ http://ppantip.com/topic/30694435
ตอนที่๗ http://ppantip.com/topic/30707197
ตอนที่๘ http://ppantip.com/topic/30746577
ตอนที่๙ http://ppantip.com/topic/30766589
____________________________________
ตอนที่ ๑๐
ห้องชมรมอาสาเพื่อสังคมคึกคักอีกเช่นเคย พ่อหมอณภัทรก็เริ่มมีชื่อเสียงขจรไกลขึ้นเรื่อย ๆ ล่าสุดเมื่อวานนี้ดาวมหาวิทยาลัยคนล่าสุดประจำปีนี้เพิ่งมาดูดวงกับเขา และหลายวันก่อนกลุ่มเชียร์ลีดเดอร์รุ่นพี่ที่จบไปแล้วก็มาดูดวง พวกเธอคงได้งานเงินเดือนดีเห็นใส่ค่าบูชาครูมาตั้งเยอะ ตอนนี้ก็เหมือนกันมีสาวนางหนึ่งนั่งตรงหน้าเขา เธอรูปร่างดีหน้าตาสะสวย แม้ไม่มีตำแหน่งใด ๆ มาการันตีแต่ก็ทำให้ใจของพ่อหมอตุ๊มต่อม
“เอาละนะจ้องตาฉันไว้” ณภัทรบอกหญิงสาวรายนั้นพลางจ้องสายตาแน่วแน่ไปยังเธอ
“เปล่า ๆ ฉันไม่ได้มาดูดวง” เธอรีบยกมือปัดปฏิเสธ
ณภัทรแปลกใจ ที่นี่สำนักหมอดูไม่มาดูดวงแล้วมาทำอะไร มาถ่ายรูปสติ๊กเกอร์เหรอ หมดยุคไปแล้วน้อง
“คืออยากให้ช่วยทำนายฝันให้หน่อย”
ณภัทรขมวดคิ้วชนกัน ตั้งแต่เปิดสำนักหมอดูมายังไม่เคยมีใครขอให้ทำนายฝันมาก่อน แต่คงไม่ต่างจากดูดวงหรอกเพราะสองสิ่งนี้อยู่บนพื้นฐานหลักการมั่วศาสตร์ที่เขาถนัดอยู่แล้ว และหล่อนคงให้เงินเยอะเพราะขอร้องในสิ่งที่แปลกกว่าคนอื่น
“งั้นเล่ามาเลย”
“คือเมื่อสองวันก่อนฉันฝันไม่ค่อยดี ฝันว่าถูกงูตัวใหญ่ยักษ์รัดจนแน่น”
“ก็ฝันดีนี่ โบราณว่าไว้ฝันเห็นงูจะเจอเนื้อคู่” ณภัทรพูดแทรก
“มันไม่จบแค่นั้นไง ขณะที่งูกำลังรัดฉันอยู่นั้น จู่ ๆ ภาพความฝันก็ตัดฉับไปอีกฉากหนึ่ง เป็นภาพฉันกำลังนั่งอยู่บนโต๊ะกินข้าวที่บ้าน เห็นพ่อของฉันเดินเอาจานอาหารมาให้ชิม ฉันชิมดูแล้วบอกพ่อว่าอร่อยดีและถามว่านี่คืออะไร รู้ไหมในฝันพ่อฉันตอบว่ายังไง พ่อฉันบอกว่านี่คือผัดกระเพรางู ฉันเหลียวไปมองในครัวเห็นงูตัวนั้นถูกหั่นเป็นท่อน ๆ จมกองเลือดอยู่”
ณภัทรแอบขำกับความฝันแปลกประหลาดของเธอ
“หมายความว่ายังไง พ่อฉันจะฆ่าแฟนฉันทิ้งเหมือนอย่างในฝันงั้นเหรอ แฟนฉันคนนี้เพิ่งคบกันมาสองเดือนเองและฉันรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้คือคนที่ใช่ อยากใช้ชีวิตคู่ร่วมกับเขา แต่ถ้าพ่อของฉัน...”
“ไม่หรอก โบราณว่าไว้อีกเหมือนกันว่าฝันร้ายจะกลายเป็นดี เธอกำลังเรียนอยู่และแฟนของเธอก็คงกำลังเรียนอยู่ใช่ไหม ตอนนี้ก็ตั้งใจเรียนให้จบอย่าทำอะไรไม่งามให้ผู้ใหญ่ขายหน้า ฉันรับรองว่าถ้าถึงเวลาเธอสองคนได้ใช้ชีวิตคู่ร่วมกันเมื่อไหร่ พ่อของเธอจะรักแฟนของเธอไม่ต่างจากเธอแน่นอน ฟันเฟิร์ม!”
“เฮ้อ! โล่งอกไปที ขอบคุณมากนะพ่อหมอสุดหล่อ” หญิงสาวถอนหายใจระบายความไม่สบายใจออกมาจนหมดสิ้น หล่อนควักเหรียญห้าบาทออกมาหย่อนลงขันเงินเป็นค่าบูชาครูแล้วเดินออกไปสีหน้าระรื่นไม่เหมือนตอนเดินเข้ามาทีแรก
พระพุทธเจ้าช่วย! ณภัทรอุทานในใจ นอกจากเธอจะเป็นคนแรกที่มาขอให้ทำนายฝันให้ ยังเป็นคนแรกที่ให้ค่าบูชาครูน้อยที่สุดอีกด้วย ขี้เหนียวแบบนี้แช่งให้พ่อของเธอทำกับว่าที่ลูกเขยเหมือนอย่างในฝันเสียดีไหม
ประธานชมรมอาสาเพื่อสังคมเปิดประตูเข้ามาในห้อง เธอตกใจจนแทบหน้าหงายเมื่อเห็นผู้คนนั่งอยู่เต็มห้องเล็กแคบแห่งนี้ ลำพังอุปกรณ์ที่ทำไว้สำหรับใช้รณรงค์การรับน้องก็รกห้องพออยู่แล้ว นี่ยังมีกลุ่มคนที่เรียกตนเองว่าชาวพุทธแต่งมงายเรื่องอำนาจอิทธิฤทธิ์นั่งแออัดเบียดเสียดกันเต็มห้องแย่งออกซิเจนกันหายใจอีก เมื่อก่อนเธอยังพอรับได้เพราะลูกค้าของณภัทรมาแค่ทีละคนสองคน แต่ดูตอนนี้สิแทบจะขี่คอกันอยู่แล้ว อีกหน่อยไม่ครองตึกนี้ทั้งตึกเป็นสำนักหมอดูของตัวเองเลยเหรอ น่าเกลียดจริง ๆ เธอต้องจัดการอะไรสักอย่างแล้ว
น้ำเพชรก้าวฉับ ๆ มายืนค้ำหัวณภัทร ไม่แยแสสายตาตำหนิจากคนที่เคารพศรัทธาในตัวพ่อหมอ เธอประกาศเสียงกร้าว
“ฉันเป็นประธานชมรมอาสาเพื่อสังคม ขอสั่งเด็ดขาดให้นายเลิกใช้ห้องส่วนรวมนี้เป็นเครื่องมือในการทำมาหากิน!”
ณภัทรเงยหน้ามามองพลางทำหน้ายียวนใส่
“เป็นเจ้าของห้องนี้เหรอ ซื้อเงินสดหรือผ่อนจ๊ะ?”
“เฮ้ย! ห้องชมรมไม่ใช่คอนโด” จ้อนช่วยณภัทรตบมุก คนทั้งห้องหัวเราะครืน
“ไม่ตลกย่ะ” น้ำเพชรหน้าบึ้ง หันไปประจันหน้ากับเหล่าลูกค้าของณภัทร “พวกเธอ เธอ เธอ เลิกงมงายดูหมอไร้สาระได้แล้ว หัดหันหน้าเข้าวัดบ้าง” น้ำเพชรชี้หน้าไปทั่วตวาดแว๊ดอย่างเหลืออด
คนทั้งห้องพร้อมใจกันป้องปากโห่ขับไล่คนที่มาอวดเบ่งว่าเป็นประธานชมรมนี้ ยายนี่มีสิทธิอะไรมาตัดสินความคิดคนอื่นว่างมงายไร้สาระ ตัวเธอเองนั่นแหละที่ควรหันหน้าเข้าวัดในเมื่อมีจิตเบียดเบียนความคิดคนอื่นอย่างนี้
น้ำเพชรขายหน้าแทบจะมุดปูนซีเมนต์ดำดินลงไปจำศีลกับกบ เกิดมาเธอไม่เคยขายหน้าอย่างนี้มาก่อนเลย จำไว้นายพัดแค้นนี้ฉันจะกลับมาชำระให้ได้ เตรียมตัวระหกระเหินเป็นเจ้าไม่มีศาลเอาไว้ให้ดี ฉันจะทำทุกวิธีทางเพื่อเฉดหัวนายกับนายจอห์นออกไปจากตึกนี้ แล้วหญิงสาวก็ก้าวฉับ ๆ ออกจากห้องไปท่ามกลางเสียงโห่ไล่ที่ไม่ยอมหยุด
ณภัทรมองตามร่างอรอนงค์นั้น ไม่รู้อะไรสะกดสายตาให้เขามองเธอจนลับสุดสายตา จนจ้อนที่นั่งอุ้มขันเงินอยู่ข้าง ๆ ต้องตบเข่าปลุกเขาตื่นจากภวังค์
หญิงสาวเดินกระแทกส้นเท้าลงบันไดมายังชั้นล่างของตึกสโมสรนักศึกษาด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว มุกลัดดาที่นั่งดูดนมเย็นลุกจากโต๊ะม้าหินอ่อนเดินมาหาเพื่อนสาวที่ยืนหน้าหงิกหน้างอ
“อ้าว ไหนบอกว่าขึ้นไปเอาเอกสารขออนุญาตติดป้ายโครงการแล้วไหนล่ะ? แถมหน้าบูดหน้าบึงกลับมาอีกใครทำอะไรแก?” มุกลัดดาถาม
“คนมาดูหมอกับนายพัดล้นห้องไปหมด ฉันเพียงเข้าไปตักเตือนนายนั่นคนพวกนั้นกลับโห่ไล่ฉัน เลยไม่มีอารมณ์ค้นเอกสารลงมาตัวเปล่าอย่างที่เธอเห็นนี่แหละ”
มุกลัดดายิ้มหลอดยังคาอยู่ในปาก
“ฮึ! เล่นกับใครไม่เล่น ดันมาเล่นกับพ่อหมอณภัทร เดี๋ยวนี้นายนั่นดังใหญ่แล้วแถมดูดวงแม่นสุด ๆ เลย”
“เดี๋ยวนะ! พูดอย่างนี้หมายความว่ายังไง?” น้ำเพชรระแคะระคายคำพูดของเพื่อนสาว
มุกลัดดาตีหน้าเจื่อน เธอเคยสัญญากับน้ำเพชรไว้ว่าจะไม่ดูดวงกับณภัทร แต่แอบผิดสัญญาไปแล้วแถมปากบอนเผลอพูดออกไปให้ถูกจับได้อีก น่าตบปากตัวเองจริง ๆ
“ก็แหม... นายนั่นดังออกขนาดนั้นแถมบอกจะดูดวงให้ฉันฟรีอีก ล่อใจอย่างนี้ฉันก็อดใจไม่อยู่น่ะสิ แต่นายนั่นดูดวงแม่นจริง ๆ นะ ฟันเฟิร์ม!” มุกลัดดาเลียนแบบวลีติดปากของณภัทร
“ไม่อย่างเชื่อว่าเธอจะกลายเป็นคนงมงายกับเขาไปด้วยอีกคน” น้ำเพชรผิดหวังในตัวเพื่อน
“จะว่างมงายก็ว่าได้นะเพราะเรื่องพรรค์นั้นพิสูจน์ทางวิทยาศาสตร์ไม่ได้ แต่แกลองมองอีกแง่สิ นายพัดก็ขายความสบายใจนะ คนที่มาดูดวงกับเขาต่างก็มีเรื่องราวอึดอัดใจมาปรึกษาทั้งนั้น เงินก็ไม่ได้เรียกร้อง ใครอยากให้เท่าไหร่ก็ให้ ตอนที่ฉันดูดวงกับนายนั่นฉันถามไปว่าอนาคตจะมีสามีรึเปล่า นายนั่นตอบมาอย่างไรรู้ไหม เขาบอกว่าถ้าคิดว่าตนเองยังเป็นผู้หญิงและชอบผู้ชายอยู่รับรองหาสามีได้แน่นอน ตอนนี้ฉันสบายใจเลิกกังวลแล้ว”
“ก็แหงล่ะสิ ตอบแบบนั้นเป็นฉันก็ทำนายได้ เรื่องพรรค์นี้เธอว้าวุ่นใจไปเอง ถ้ามั่นใจตัวเองเสียอย่างก็ไม่ต้องพึ่งพ่อหมอจอมลวงโลกคนนั้นหรือคนไหน ๆ คอยดูนะฉันจะเฉดหัวนายนั่นกับคู่หูกระเด็นออกจากชมรมเราให้ได้เร็วที่สุด”
“แกจะทำยังไง แอบเอาข้าวของพวกนั้นไปทิ้งตอนที่พวกเขาไม่อยู่เหรอ?”
“จะบ้าเหรอขืนทำแบบนั้นพวกเขาก็สงสัยฉันอยู่ดี เพราะมีแต่ฉันเท่านั้นแหละที่เป็นปรปักษ์กับพวกเขา”
“แล้วมีวิธีอื่นอีกเหรอ ฉันคิดไม่ออกเลย ตัดสายเบรกรถนายจอห์นก็ดูแรงเกินไป”
“ให้อาจารย์พรเทพช่วยไง” แววตาน้ำเพชรมีเลศนัย
อาจารย์พรเทพเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาชมรมอาสาเพื่อสังคม แกสอนวิชาชีววิทยา บุคลิกนิสัยของแกค่อนข้างแปลกอยู่สักหน่อย ได้ยินมาว่าอาจารย์ทั้งคณะวิทยาศาสตร์ไม่มีใครคบแกเลย แต่แกก็ดูมีความสุขดีกับการไปไหนมาไหนคนเดียว สมัยน้ำเพชรเรียนวิชาที่แกสอนตอนปีหนึ่ง แกสอนเนื้อหาแค่ครึ่งเดียวเอง อีกครึ่งที่เหลือโม้อะไรต่อมิอะไรไปเรื่อย บางทีสอน ๆ อยู่ก็นอกเรื่องเสียอย่างนั้นทำให้เนื้อหาวิชาไม่ต่อเนื่อง แรก ๆ น้ำเพชรไม่ชอบแกเลย หาว่าแกบกพร่องในหน้าที่ด้วยซ้ำ แต่หลัง ๆ เริ่มเห็นว่าที่แกโม้มานั้นเกี่ยวข้องกับอนาคตหน้าที่การงานทั้งนั้น พอได้มาเข้าชมรมอาสาเพื่อสังคมก็ค่อย ๆ สนิทกันมากขึ้น
น้ำเพชรมายืนรอหน้าประตูห้องบรรยายที่อาจารย์พรเทพสอน คาบนี้แกสอนเด็กปีหนึ่งเรื่องเซลล์พืชและเซลล์สัตว์ แกเหลือบมามองหญิงสาวหน้าประตูเป็นระยะ ๆ สงสัยว่าเธอมีเรื่องร้อนอะไรถึงตามมาเฝ้าหน้าห้องเช่นนี้
“วันนี้พอแค่นี้แล้วกันนะครับนักศึกษา เจอกับคาบเรียนหน้าครับ” กล่าวปิดคาบเรียนออกไมค์แล้วอาจารย์พรเทพก็หอบข้าวของของแกเดินออกมาหาน้ำเพชร “มีอะไรแม่ประธานชมรม เห็นมาด้อม ๆ มอง ๆ ตั้งแต่กลางคาบแล้ว” แกสูงเท่าน้ำเพชรเลย ผู้ชายสูงแค่นี้นับว่าเป็นคนตัวเล็ก
“ห้องชมรมเป็นพื้นที่สาธารณะใช่ไหมคะ ใครเอาไปใช้เพื่อประโยชน์ส่วนตัวนี่ถือว่าผิดใช่ไหมคะ?” น้ำเพชรรีบพูดเหมือนอาจารย์พรเทพจะหายแวบไปภายในอีกสามนาที ยังกั๊กไม่ยอมบอกว่ามาหาแกเรื่องอะไร
“อืม” อาจารย์พรเทพพยักหน้า “ใครคนนั้นเป็นคนที่เห็นแก่ตัวมาก”
น้ำเพชรยิ้ม เริ่มเห็นความสำเร็จของการขับไล่พ่อหมอลวงโลกเรืองรองขึ้นมาลาง ๆ แล้ว “นั่นสิคะ คนเห็นแก่ตัวแบบนั้นต้องจัดการให้เด็ดขาด ตามมาค่ะ! อาจารย์คงไม่รู้ว่าตอนนี้เกิดอะไรวุ่นวายขึ้นที่ห้องชมรมของเรา หนูอยากให้อาจารย์ใช้อำนาจการเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาชมรมจัดการขั้นเด็ดขาดกับเรื่องนี้ที” พูดแล้วไม่รอช้าเดินนำอาจารย์พรเทพไปยังตึกสโมสรนักศึกษาทันที
ตอนนี้ทั้งคู่มาอยู่หน้าห้องชมรมอาสาเพื่อสังคมแล้ว น้ำเพชรจับลูกบิดพร้อมเปิดประตูเข้าไป
“อาจารย์อย่าตกใจไปนะคะ หนูรู้ว่าอาจารย์ไม่ชอบที่ที่มีคนเยอะแต่ครั้งนี้หนูขอโทษ หนูฝากอาจารย์จัดการให้ห้องชมรมเรากลับมาสงบเหมือนเดิมด้วยค่ะ” พูดแล้วสาวเจ้าก็เปิดประตูเข้าห้องไป
สภาพห้องชมรมอาสาเพื่อสังคมในตอนนี้ไม่ต่างจากที่อาจารย์พรเทพเห็นเมื่อหลายเดือนก่อนเท่าใดนัก อาจรกกว่าหน่อยหนึ่งเพราะมีอุปกรณ์รณรงค์การรับน้องวางอิงชิดผนังห้องด้านหนึ่ง โต๊ะประชุมกระจัดกระจายไปด้วยเอกสารมากมายเช่นเดิม ที่มุมห้องด้านหนึ่งมีณภัทรและจ้อนนั่งมองคนสองคนที่เข้ามาใหม่หน้าสลอน ด้านหลังพวกเขามีชั้นวางของแปลก ๆ ดูแล้วก็ไม่เห็นคนจะเยอะหรือมีอะไรผิดปกติเลยนี่
น้ำเพชรมองห้องโล่งตาค้าง งุนงงว่าเหล่าสาวกลัทธิบูชาพ่อหมอณภัทรที่เมื่อกี้นั่งเกลื่อนเต็มห้องหายไปไหนหมดแล้วตอนนี้ โถ่... น่าเสียดาย ถ้าอาจารย์พรเทพได้เห็นภาพเดียวกับเธอเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อนคงอึ้งกิมกี่ไล่ตะเพิดสองคู่หูจนหนีออกจากตึกแทบไม่ทันเป็นแน่ รู้อย่างนี้เธอน่าจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปไว้เป็นหลักฐานก่อนก็ดี
“อะไรเหรอแม่ประธานชมรมที่เธอตามอาจารย์ให้รีบมาดู จิ้งจกสองผัวเมียนั่นรึไง?” อาจารย์พรเทพชี้ให้ดูจิ้งจกสองตัวบนเพดาน
“ไม่ใช่ค่ะอาจารย์ แค่จิ้งจกหนูจะรีบร้อนไปตามอาจารย์ถึงคณะทำไมคะ ก่อนหน้านี้ยังมีอยู่เลยคนที่มารอดูดวงกับนายณภัทร ตอนนี้ไม่รู้หายไปไหนกันหมด” น้ำเพชรเสียหน้า ความรู้สึกตอนนี้เหมือนตอนที่โดนโห่ไล่ไม่มีผิด