ผู้ช่วยบินที่ยืนอยู่ก็หันหน้าไปมองล้านนาแล้วยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาพนมรับไหว้ล้านนาเช่นกัน ผู้ช่วยบินพอยกมือขึ้นรับไหว้ล้านนาแล้ว ก็ลดมือลงแนบไว้ข้างลำตัวแล้วเอยพูดบอกกับล้านนาออกมา
 
“ไม่เป็นไร ไอ้นามันเป็นหน้าที่ของลุงกับผู้ใหญ่สนลุงของเองอยู่แล้ว ที่ต้องคอยสอดส่องดูแลสารทุกสุขดิบของพวกชาวบ้านที่เป็นลูกบ้าน เองก็มีสถานะเป็นลูกบ้านคนหนึ่งยังไงลุงกับผู้ใหญ่สนก็ต้องช่วยกันดูแลอยู่แล้ว”
 
พอพูดจบผู้ช่วยบินก็หันหน้าไปมองยังผู้ใหญ่สนแล้วเอยพูดบอกลาผู้ใหญ่สนออกมา
 
“ผู้ใหญ่งั้นข้ากลับก่อนนะ วิลัย แพรวา ลุงไปก่อนนะแล้วลุงจะแวะมาเที่ยวหาใหม่ ไปละ”
 
พอผู้ช่วยบินเอยพูดล่ำลาทุกคนเสร็จก็ยกมือขึ้นมารับไหว้ วิลัยกับแพรวาที่ยกมือขึ้นมาพนมไหว้ตนเองแล้วรสมือลงแล้วหมุนตัวหันหลังกลับช้าๆพร้อมกับก้าวเดินไปยังบันไดทางลงบ้านของผู้ใหญ่สนอย่างเร็งรีบทันที 
 
ผู้ช่วยบินพอเดินไปถึงที่หัวบันไดบ้านแล้วก็ก้าวเดินหายรับลงบันไดบ้านไปด้านล่างทันที พอผู้ช่วยบินเดินลงบ้านไปแล้วแพรวาที่นั่งอยู่ด้านข้างเก้าอี้ฝั่งซ้ายของล้านนาก็หันไปมองด้านในตัวบ้านแล้วส่งเสียงตะโกนเอยเรียกแช่มป้าแม่ครัวประจำบ้านออกไปทันที
 
“ป้าแช่มค่ะ ป้าแช่ม ป้าช่วยไปเอากล่องปฐมพยาบาลที่อยู่ในตู้ยามาให้แพรวหน่อยสิค่ะป้า”
 
แช่มที่ยืนทำครัวอยู่กับพันธ์เมียผู้ใหญ่สนพอได้ยินเสียงของแพรวาตะโกนบอกมาก็ตะโกนเอยตอบแพรวาออกมาทันที
 
“ค่ะคุณแพรวเดียวป้าจะออกไปยิบให้ค่ะ รอแปบเดียวนะค่ะ” 
 
ป้าแช่มที่ยืนทำกับข้าวอยู่กับพันธ์เมียของผู้ใหญ่สนเอยตอบรับคำพูดของแพรวาแล้วก็หมุนตัวหันกลับหลังหันไปทางประตูห้องครัวแล้วเดินออกจากโต๊ะทำครัวไปยังประตูห้องครัวทันที ทิ้งให้พันธ์ยืนทำกับข้าวอยู่ตามลำพังคนเดียวในครัว
 
ป้าแช่มที่เดินออกจากห้องครัวออกมายังด้านในตัวบ้านแล้วก็เดินตรงไปยังตู้เก็บยาที่ติดห้อยอยู่ตรงข้างฝาระหว่างห้องของวิลัยกับห้องของแพรวาทันที ป้าแช่มพอเดินไปถึงตรงตู้ยาก็ยิบเอากล่องปฐมพยาบาลที่อยู่ในตู้ยาออกมาแล้วเดินนำกล่องปฐมพยาบาลเดินออกไปหาแพรวาที่นั่งพูดคุยอยู่กับล้านนาตรงโซฟาชานบ้านทันที 
 
ที่ชานบ้าน วิลัยที่นั่งอยู่ฝั่งขวามือของล้านนาก็นั่งจ้องสายตามองหน้าล้านนาแล้วเอยถามอาการบาทเจ็บของล้านนาพี่ของตนเองออกมาด้วยความเป็นห่วงทันที  
 
“พี่นาแล้วนี้พี่เจ็บตรงไหมอีกบางไมค่ะพี่”
 
“เจ็บกายนะพี่ไม่เจ็บเท่าไหล่หรอกวิ แต่เจ็บที่ดวงใจของพี่มากเลยจ๊ะน้องพี่”
 
ล้านนาหันมามองวิลัยที่นั่งอยู่ด้านข้างแล้วเอยตอบวิลัยออกมาด้วยน้ำเสียงและสีหน้าท่าทางที่กวนๆพร้อมกับยกมือทั้งสองข้างของตนเองขึ้นมาจับที่ตรงหน้าอกด้านซ้ายของอย่างรีลา วิลัยที่นั่งฟังล้านนาพี่ชายของเธอพูดยั่วยวนกวนปราสาทอยู่ก็เงยหน้ามองหน้าพี่ชายแล้วพูดตอบโต้พี่ชายของเธอออกมา
 
“นี้แนะน้องอุส่าเป็นห่วงเป็นใย ยังมีหน้ามาพูดทำปากดียั่วยวนกวนปราสาท พูดเล่นอีก เดียวแม่ก็กระทืบให้เจ็บนักกว่าเก่าตรงนี้หรอก”
 
วิลัยเอยพูดดาพี่ชายหล่อนออกมาด้วยอาการโมโหของขึ้นหน้าแดงก่ำพร้อมกับยกมือขวาของตนเองตีไปที่รอยแผลพกซ้ำของล้านนาพี่ชาย หล่อนแรงๆหลายที ล้านนาที่ถูกน้องสาวตนเองเอามือตีที่ตรงรอยซ้ำก็รีบซักแขนตนหลบหนีมือของวิลัยอย่างรวดเร็วทันที พร้อมกับอุทานพูดออกมาด้วยความเจ็บปวด
 
“โอยๆ วิลัยพี่เจ็บนะ ทำอะไรของน้องนิเอามือมาตีพี่ทำไหม” 
 
ล้านนาพูดออกมาพร้อมกับหันหน้าไปมองผู้ใหญ่สนผู้เป็นลุงของตนเองที่นั่งอยู่ตรงโซฟาตัวยาวที่หันหลังไปฝั่งตะวันตก ไม่ไกลจากที่ตนเองนั่งมากนักแล้วเอยพูดบอกกับผู้ใหญ่สนลุงของตนเองเพื่อหาแนวร่วมออกมา
 
“ลุงดูวิลัยสิครับลุงเอามือมาไล่ตีแผลของผมแล้วยังพูดก้าวร้าวกับพี่ชายอีก”
 
พอล้านนาพูดจบ ผู้ใหญ่สนที่นั่งฟังทั้งสองพี่น้องนั่งทะเลาะกันก็หันหน้ามามองยังทั้งสองคนที่นั่งทะเลาะกันพร้อมกับทำตาโตใส่แล้วเอยพูดดุดาทั้งสองคนด้วยน้ำเสียงที่แข็งก้าวออกมา
 
“เองสองคนนี้ก็โตๆกันแล้วนะ ยังทำตัวแกล้งกันไปแกล้งกันมาเป็นเด็กๆอยู่ได้ แกสองพี่น้องนี้เจอกันทีไรชอบทะเลาะกันทุกทีเลยวะเฮย” 
 
“ก็พี่นามันมาพูดกวนหนูก่อนนิค่ะลุง”
 
วิลัยที่นั่งฟังคำพูดของผู้ใหญ่สนอยู่ด้านข้างล้านนาพี่ชายของเธอก็หันหน้าไปมองผู้ใหญ่สนที่นั่งอยู่ด้านหลังของตนเองแล้วเอยพูดแก้ต่างคำพูดของผู้ใหญ่สนผู้เป็นลุงออกมา พอวิลัยพูดจบ ล้านนาก็ที่นั่งฟังอยู่ก็หันหน้าไปมองผู้ใหญ่สนที่นั่งอยู่ด้านข้างแล้วเอยพูดปฏิเสธออกมาอย่างไม่รู้ไม่ชี้ทันที
 
“กวน...เกินที่ไหนไม่ได้กวน”  
 
“เอาๆหยุดได้แล้วไม่ต้องเถียงกัน เฮยคู่นี้ นี่ถ้าไม่ใช่พี่น้องกันข้าคงคิดว่าพวกเองเป็นคู่รักแน่ๆเลยหวะ เจอกันทีไรทะเละกันอย่างกับพระเอกนางเอกในละครทุกที เอาๆข้าขี้เกรียดนั่งฟังพวกเองทะเลาะกันละ งั้นพวกเองนั่งพูดคุยกันตรงนี้ไปแล้วกันนะ เดียวข้าขอตัวไปดูคนงานในไร่ผักก่อน ไม่รู้ว่าพวกมันเก็บผักไปขายถึงไหนกันแล้วนี้ก็ใกล้จะเย็นมากแล้วด้วย”
 
ผู้ใหญ่สนเอยพูดออกมาพร้อมกับถอนลมหายใจออกมายาว แล้วใช่มือดันตนเองลุกลยืนขึ้นจากเก้าอี้รับแขกแล้วหมุนตัวเดินตรงออกจากโซฟารับแขกไปยังหัวบันไดบ้านทันที แต่ขณะที่กำลังจะก้าวเดินไปลงบันไดบ้านนั้น ผู้ใหญ่สนก็หยุดก้าวเดินตรงหัวบันไดบ้านแล้วหันหน้ากลับมามองยังทั้งสามคนพี่น้องแล้วเอยบอกกับแพรวาลูกสาวตนออกมา
 
“แพรวาเดียวถ้าแม่เองกับป้าแช่มทำอาหารเย็นเสร็จเรียบร้อย เดียวให้ไอ้เจิดมันไปตามพ่อที่ไร่ก็แล้วกันนะ พ่อไปก่อนละเดียวมันจะมืด”
 
ผู้ใหญ่สนพูดจบก็ก้าวเดินลงบันไดบ้านไปทันที
 
“ค่ะพ่อเดียวถ้าแม่กับป้าแช่มทำกับข้าวเสร็จเดียวหนูให้น้าเจิดไปตามค่ะพ่อ”
 
แพรวาที่นั่งรอป้าแช่มนำเอากล่องปฐมพยาบาลมาให้ก็หันหน้าไปมองผู้ใหญ่สนที่กำลังก้าวเดินลงบันไดไปพร้อมกับพูดเอยตอบผู้เป็นพ่อออกมา ทางด้านหลังของแพรวาป้าแช่มแม่ครัวประจำบ้านที่เดินไปยิบเอากล่องปฐมพยาบาลตามคำสั่งของแพรวาก็เดินถือกล่องปฐมพยาบาลสีดำใบใหญ่เดินมายืนอยู่ด้านหลังของแพรวา พร้อมกับนำมากล่องปฐมพยาบาลยื่นส่งให้กับแพรวาที่นั่งคุกเข่าอยู่ข้างล้านนา พร้อมกับเอยบอกกับแพรวาออกมา
 
“เอานี้ค่ะคุณแพรวกล่องปฐมพยาบาลที่บอกให้ป้าไปยิบเอามาให้” 
 
แพรวาที่นั่งคุกเข่าอยู่ในท่าเทพธิดาก็หันหน้ามามองป้าแช่มพร้อมกับยื่นมือไปรับเอากล่องปฐมพยาบาลจากป้าแช่มที่เอื้อมส่งมาให้แล้วเอยพูดขอบคุณป้าแช่มที่ไปเอากล่องปฐมพยาบาลมาให้ด้วยวาจาที่สุภาพอ่อนหวานในแบบหญิงสาว
 
“ขอบคุณค่ะป้า”
 
หลังจากแพรวาเอยพูดจบป้าแช่มก็เอยถามแพรวาออกมาด้วยความสงสัยทันที
 
“แล้วคุณแพรวเอากล่องปฐมพยาบาลมาทำรักษาใครอะไรหรอคุณแพรว หรือว่าคุณแพรวาบาดเจ็บ”
 
“อ๋อ คนที่บาดเจ็บไม่ใช่แพรวาหรอกค่ะป้า หนูจะเอายามาทำแผลให้พี่นานะค่ะป้า พอดีพี่นาไปมีเรื่องชกต่อยกับพวกของไอ้ก้านมานะค่ะ”
 
แพรวา หันเอยตอบแช่มแม่ครัวอย่างเร็วไวทันควันโดยไม่ได้หันไปมองป้าแช่มที่ยืนอยู่ด้านหลังที่นั่งท่าเทพธิดาพร้อมกับเปลี่ยนท่านั่งไปเป็นท่านั่งขัดสมาธิ พอพูดจบแพรวาก็เอากล่องปฐมพยาบาลที่ได้รับมาจากป้าแช่มมาว่าไว้ที่ด้านข้างตนเองแล้วเอามือเปิดกล่องออกเพื่อหายาที่จะเอามาทำแผลให้ล้านนาพี่ชายของเธอ ป้าแช่มที่ยืนมองอยู่ด้านหลังแพรวา ก็เอยถามล้านนาออกมา
 
“แล้วคุณนากลับมาตั้งแต่เมื่อไร แล้วนี้คุณนาไปโดนอะไรมา ถึงได้บาดเจ็บขนาดนี้”
 
“อ๋อ ผมเพิ่งมาถึงเมื่อกี้นี้เองครับป้า ส่วนบาดแผล คือผมไปมีเรื่องกับพวกไอ้ก้านคู่อริเก่าสมัยเรียนหนังสือที่ตลาดนะครับป้า ก็เลยเจ็บตัวนิดหน่อย แล้วพอดีลุงสนเข้ามาช่วยก็เลยติดรถกลับมาป้า”
 
ล้านนาเอยตอบป้าแช่มออกมาพร้อมกับหันหน้าไปมองป้าแช่มที่ยืนอยู่ด้านหลังแพรวา พอล้านนาพูดจบ แพรวาที่วางกล่องปฐมพยาบาลไว้ด้านข้างก็ใช่มือเปิดกล่องปฐมพยาบาลที่วางอยู่ด้านข้างตนเองแล้วใช่มือยิบเอายาแผลแดง สำลี แอลกอฮอล์ ออกมาวางไว้ข้างๆ
 
พอยิบเอายาแผลแดง สำลี แอลกอฮอล์ ออกมาวางไว้ด้านข้างแล้วก็ทำการยิบเอาขวดแอลกอฮอล์มาเปิดฝาและเทน้ำยาแอลกอฮอล์ใส่ลงไปด้านบนสำลีที่เธอยิบออกมาจนสำลีชุ่มไปด้วยแอลกอฮอล์แล้วก็ปิดฝาขวดแอลกอฮอล์ไว้ตามเดิมแล้วเอาสำลีที่ชุ่มแอลกอฮอล์มาทาตรงบริเวณแผลที่แขนซ้ายของล้านนาพี่ชายของเธอทันที 

พอน้ำยาแอลกอฮอล์ที่ชุ่มอยู่ในสำลีถูกทาลงไปที่แผลก็ทำให้ล้านนาถึงกับมีสีหน้าอาการที่ปวดแสบปวดร้อนเป็นอย่างมาก ป้าแช่มที่ยืนมองแพรวาทำแผลให้กับล้านนาอยู่ด้านหลังก็เอยถามล้านนาด้วยความเป็นห่วงออกมาทันที.
 
“แล้วคุณนาเจ็บมากไม่ค่ะนั้น บาดแผลเต็มไปแขนไปหมดเลย”
 
พอจบคำพูดของป้าแช่ม ล้านนาที่ถูกแพรวาทำแผลให้อยู่ก็หันหน้าไปมองป้าแช่มแม่ครัวประจำบ้านที่ยืนอยู่ด้านหลังแพรวาแล้วเอยตอบแช่มป้าออกมาทันที
 
“ไม่เป็นไรมากหรอกป้า แค่แผลถลอกเล็กๆน้อยๆนะอีกอย่างผมเป็นคนดวงแข็ง เลยไม่เป็นไรมากแล้วอีกอย่างที่บ้านของเรามีคุณหมอมือนิ้มอยู่ทั้งคน ป้าไม้ต้องเป็นห่วงกรอก”
 
พอจบคำพูดของล้านนา วิลัยที่นั่งมองดูแพรวาทำแผลให้ล้านนาพี่ชายของเธอพร้อมกับฟังล้านนาพี่ชายของเธอกับแช่มป้าแม่ครัวพูดคุยสนทนาไปด้วย ก็เอยพูดแทรกล้านนาพี่ชายของเธอกับป้าแช่มออกมา
 
“พี่เขาไม่เป็นไรมากหรอกค่ะป้าทหารพรานแข็งแรงออกจะตายแล้วอีกอย่างพี่นานะตายอยาก”
 
พอพูดจบ วิลัย ก็เอามือดันตัวเองลุกออกจากด้านข้างล้านนาพี่ชายของเธอแล้วเดินไปนั่งบนเก้าอี้รับแขกตัวยาวที่หันหลังไปทางทิศตะวันตก ทิ้งให้แพรวานั่งทำแผลให้กับล้านนาอยู่กับพื้นเพรียงคนเดียว ป้าแช่มที่ยืนมองดูแพรวาทำแผลให้กับล้านนาอยู่ด้านหลังก็เอยพูดบอกกับทำสามคนออกมาเพื่อขอตัวกับเข้าไปช่วยพันธ์เมียผู้ใหญ่สนทำอาหารด้านในครัวออกมา
 
“ถ้าไม่มีอะไรแล้วป้าขอตัวกับไปช่วยป้าพันธ์ทำกับข้าวในครัวก่อนนะ”
 
พอจบคำพูดของป้าแช่ม แพรวาที่นั่งทำแผลให้ล้านนาพี่ชายของเธออยู่ก็พักการทำแผลแล้วหันหน้ากลับหลังไปมองป้าแช่มแล้วเอยพูดขอบคุณป้าแช่มก่อนที่แกจะเดินกลับเข้าไปในตัวบ้านออกมา
 
“ขอบคุณนะค่ะป้าที่เอากล่องปฐมพยาบาลมาให้”
 
“ไม่เป็นไรค่ะคุณแพรวมีอะไรก็เรียกใช่ป้าได้ไม่ต้องเกรงใจป้า” 
 
ป้าแช่มที่ยืนอยู่ด้านหลังแพรวา พอเอยตอบแพรวาจบ ป้าแช่มก็หันหน้ากลับแล้วเดินกลับเข้าไปในตัวบ้านทันที แพรวาที่ขอบคุณป้าแช่มแล้วก็หันหน้ากลับมาหาล้านนาพี่ชายของตนเองแล้วเอยถามล้านนาพี่ชายของเธอออกมา
 
“ไหนพี่นา มีบาดแผลตรงไหนอีกเดียวแพรวจะทำแผลให้”
 
พอสินเสียงพูดของแพรวา ล้านนาที่นั่งอยู่ก็ถอดเสื้อคุมของตนเองออกแล้วส่งแขนซ้ายที่มีบาดแผลถลอกตรงข้อซอกส่งไปให้แพรวาน้องสาวของตัวเองดูทันที เมื่อล้านนายื่นแขนส่งออกไปให้แพรวาดูแล้ว แพรวาก็เอามือของตนเองมาจับแขนล้านนาพี่ชายของเธอมาดูบาดแผล 
 
แพรวาเมื่อเห็นบาดแผลของล้านนาเธอก็ปล่อยแขนของล้านนาพี่ชายของเธอวางลงที่ขาของล้านนาพี่ชายของเธอแล้วหันไปเอายากับสำลีที่เตรียมเอาไว้มาทาแผล ระหว่างที่แพรวาน้องสาวของเขากำลังจัดเตรียมอุปกรทำแผลอยู่

ล้านนาที่นั่งอยู่ตรงโซฟา ก็ถอดเสื้อคลุมที่สวมใส่ออกก่อนที่น้องสาวของเขาจะทำแผลให้แล้วเอื้อมตัวเอาเสื้อคุมไปว่างไว้ที่เก้าอี้รับแขกที่วิลัยนั่งอยู่แล้วเอื้อมกลับมานั่งที่เดิม พอนั่งเสร็จล้านนาก็เอาแขนของตนเองยื่นออกไปให้แพรวาน้องสาวของตนเองทำแผลและรอยซ้ำให้  
 
แพรวาที่ยิบสำลีออกมาจากซองก็นำเอาสำลีไปปิดที่ปากขวดแอลกอฮอล์ที่เปิดอยู่แล้วคว่ำเทแอลกอฮอล์ลงไปที่สำลีแล้วเอาไปทาที่แผลถลอกตรงแขนของล้านนาพี่ชายเธอ เมื่อแผลของล้านนาโดนสำลีที่ชุ่มไปด้วยแอลกอฮอล์ ล้านนาก็นั่งกั้นเจ็บทำสีหน้าแดงก่ำด้วยความเจ็บแสบ พอแพรวาเช็ดทำความสะอาดแผลด้วยแอลกอฮอล์เสร็จเรียบร้อยแล้ว 
 
แพรวาก็เอาสำลีอันที่ใช่แล้ววางไว้บนโต๊ะแล้วยิบเอาสำลีอันใหม่ออกมาพร้อมกับขวดทิงเจอร์แล้วเททิงเจอร์ลงไปที่สำลี แล้วนำสำลีที่เป็นทิงเจอร์มาเช็ดลงไปที่แผลของล้านนาอีกรอบ พอทาเสร็จ ก็นำเอาสำลีมาชุบยาแผลแดงแล้วนำเอาไปทาที่แผลให้พี่ชาย

พอทาเสร็จก็ยิบเอาผ้าพันแผลมาพันปิดที่แผลของล้านนาเอาไว้ พอทำแผลเสร็จ แพรวาก็ยิบเอายาทาแก้บวมหลอดเล็กที่วางอยู่ในกล่องปฐมพยาบาลขึ้นมาบีบใส่มือแล้วละเลงทาลงไปที่ลอยพกซ้ำตรงแขนกับหัวไหล่ของล้านนาพี่ชายของเธอเบาๆ