มีใครเคยมีความรู้สึกว่าพออายุเริ่มเยอะขึ้น เริ่มชอบอยู่กับครอบครัว หรือแฟน มากกว่าอยู่กับเพื่อนไหมครับ
ตอนนี้ เราอายุ 31 ปี มีงานมีการที่มั่นคงทำ มีแฟนแล้ว(ยังไม่แต่ง ใกล้แต่งแล้ว) จำภาพได้ว่า
ตอน ป.ตรี คือ อยู่ห้องไม่ได้ กระสับกระส่าย คล้ายจะเป็นบ้า ต้องออกไปกินเบียร์กับเพื่อนทุกวัน วันไหนไม่ออก รู้สึกโลกมันเหงาเหลือเกิน
ตอน ป.โท เริ่มชอบการอยู่ที่พักมากขึ้น และหันมาออกกำลังกาย  ว่างไม่ได้ ต้องไปออกกำลัง แต่ก็ยังกินเบียร์ สูบบุหรี่อยู่ แต่น้อยลงกว่าตอน ป.ตรี 
ไปเรียนที่ ตปท. ระยะเวลา 1 ปี ช่วงนี้หนักครับ หลังจากจบ ป.โท ไปเรียนภาษาที่ ตปท. ใช้ชีวิตคล้ายตอนอยู่ ป.ตรี เลย รู้สึกสนุกมาก อิสระแบบ ไม่อยากกลับมาเมืองไทยอีกแล้ว แต่ด้วยความจำเป็นหลายๆอย่าง ก็ต้องกลับมา (คิดถึงพ่อ แม่)
วัยทำงาน(ปัจจุบัน) พอดีได้มีโอกาสทำงานใน บ. ที่ฝันว่าอยากทำมานาน อาจจะไม่ได้ดีเด่น หรือสวยหรูในสายตาคนอื่น แต่ผมก็ดีใจมากที่ได้ทำที่นี่
หลังจากเข้าสู่ชีวิตวัยทำงาน เราเริ่มมีเวลาน้อยลง เนื่องจาก เลิกงานเย็น ไปออกกำลังกาย เจอแฟน กลับบ้าน ทำความสะอาดบ้าน ก็หมดวันแล้ว จะเจอเพื่อนบางกลุ่มบ่อยๆ คือ กลุ่มที่นัดไปกินบุฟเฟ่ต์ ทำให้เราไม่ได้ไปเจอเพื่อนที่เป็นกลุ่มกินเบียร์ด้วยกันเมื่อก่อนเลย ทำให้เพื่อนเริ่มบ่นว่า ทำไมไม่มาเจอ ทำไมห่างเหิน บลาๆๆๆ แต่ลึกๆแล้ว เรากลับพบว่า เราต้องการเพื่อนน้อยลงมากๆในปัจจุบัน แค่อยากไปทำงาน ไปยิม กลับบ้านมาเจอแฟน พ่อ และแม่ แค่นี้ก็มีความสุขมากๆ และชีวิตก็หมดวันแล้ว รวมไปถึงเราเริ่มคิดว่า เราเริ่มมีความสุข กับการเอาเวลา ไปดูแลแฟน พ่อ และแม่ มากกว่าออกไปกินเบียร์ ถึงขนาดคิดว่า งานแต่ง ไม่อยากเชิญเพื่อนมาสักคน อยากได้แค่คนในครอบครัว จัดงานเล็กๆ สบายๆ
สุดท้ายนี้ อยากถามหาประสบการณ์จากเพื่อนๆว่า ใครเคยเป็นเหมือนเราบ้างไหมครับ 
(อาจจะดูเขียนงงๆหน่อยครับ เราตั้งกระทู้ครั้งแรก)