ถึงจะรู้แต่ก็นะ ความรักมันห้ามกันไม่ได้ป่ะวะ

กระทู้คำถาม
ขออธิบายก่อนนะครับว่าผมเรียนที่กศนแห่งหนึ่งในกรุงเทพ คือเราก็แบบเรียนมา3ปีกว่าจะจบแล้ว
วันสอบปลายภาคมาถึงเราก็ไปสอบปกติ เราก็เจอครูคนใหม่(ไม่เคยเห็นหน้าเขาพึ่งมาได้4-5เดือน)
เราก็แบบชอบเลย ใช่ชอบเลย เราก็แบบจีบแรงมากด้วยความที่แบบสอบเสร็จก็จะไม่เจอกันแล้วอะ
ครูเขาก็ดีนะมากินข้าวกับเรา ไม่สิ เราเดินตามไปกินข้าวด้วยต่างหาก😆😁 ขอบอกก่อนนะว่าอายุ
เรากับครูห่างกันแค่3-4ปีเองเขาพึ่งบรรจุ เขาก็ไม่ได้ทำท่าทางรังเกียจหรือต่อต้านนะ เขาก็มีใจแหละ
แต่พอผ่านไปอีกวัน(วันสอบวันสุดท้าย)เขาก็แบบเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลย ไม่พูด ไม่คุย ไม่สนใจ
เราด้วยแต่ด้วยความที่เราชอบเขามากมั้งเราก็หน้าด้านๆเลยจ้า เดินตามเจาไปกินข้าวเหมือนเดิม
อาจารห้องเราเขาก็ไปกินด้วย ตามกลุ่มอาจารเขานั่นแหละ อาจารเขาก็บอกเรานะว่าครูที่เราจีบอยู่
จะไปบรรจุที่ภาคเหนือไม่ขอบอกจังหวัดนะครับ เราก็แบบไม่ได้สนใจเรื่องที่ครูเขาเใินเราแต่มาโฟกัส
เรื่องครูเขาจะย้ายไปที่อื่น🥺 นี่ก็เข้าไปถามเลยว่าพี่ไม่คิดจะบอกผมหน่อยหรอไรประมานนี้แหละ
แล้วก็จะร้องเว้ยมันเป็นอะไรที่ยิ้มมากอะตอนนั้น น้ำตาก็ตะร้องนักเรียนก็เยอะแต่ตอนนั้นไม่ได้คิดถึงเรื่องอายอะไร
ครูเขาก็แบบตอบแบบมารยาทมาอะเรารู้สึกได้ว่าแบบ ก็ไม่ได้จะออกตอนนี้ซะหน่อย ด้วยความที่เราจะน้องไห้ละ
ก็เลยตอบไปว่า อ่อ.. แล้วก็เดินหนี(กลัวเสียฟอร์ม) นี่สอบเสร็จแล้วพึ่งไปถ่ายรูปติดใบประกาศจบก็เจอครูเขานะ
แต่เราก็ไม่กล้าทัก ง่ายๆคือรู้ตั้งแต่แรกแล้วแหละว่ามันคงเป็นไปไม่ได้เรื่องอะไรหลายๆอย่างทำให้เราไม่ได้มาคุยกัน
ถึงมันจะเจ็บแต่ก็ถือว่าเราโชคดีนะที่ครั้งหนึ่งผมได้รักพี่อะ ก็ถ้าคนเรามันห้ามความรู้สึกกันได้มันคงไม่เวียปะวะ
ถ้าเขามาอ่านผมก็อยากจะบอกนะครับว่าผมยังเหมือนเดิม❤️
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่