สวัสดีค่ะพี่ๆ
วันนี้จะมาพูดถึงเรื่องความสัมพันธ์เพศที่3 คือเรากับแฟนคบกันมาได้2ปีกว่าแล้วค่ะ
ตอนนี้เราอายุ22 แฟนเราอายุ29แล้ว วัยต่างกันอยู่พอสมควร แต่เราไม่เคยเห็นอายุของเธอมันเป็นจุดบกพร่องความรักของเราเลยนะคะ

ในระหว่างคบกันมาแรกๆมันดีมาก พอมาช่วงหลังเราทะเลาะกันหนักมาก ในระยะเวลา2ปีก็จะมีทะเลาะกันบ้างเล็กน้อยอยู่แล้ว
แต่พักหลังๆเริ่มทะเลาะกันหนัก ด้วยเพราะว่าเราทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย (เราอยู่บ้านเดียวกัน) 
เราเรียนตอนกลางวันส่อนกลางคืนเราทำงานร้องเพลง มันทำให้เวลานอนไม่ตรงกันบ้าง หรือบางวันตรงกันแต่เราอยากนอนเพราะว่าเพลีย
1ปีหลังคือเรารับงานเยอะ ทั้งร้องเพลงทั้งทำงานโลโก้ต่างๆ เลยทำให้เราอดหลับอดนอน  หรือแบบว่านอนเช้า1-3วัน

เราแยกกันนอน เรานอนโซฟาห้องทีวี แฟนนอนอยู่ในห้องนอน เป็นระยะเวลาเกือบปี  
เหมือนแฟนชินกับการใช้ชีวิตคนเดียวมาสักพัก นี่คือจุดเริ่มต้นของการแยกกันอยู่
เค้าเริ่มงี่เง่า เราก็แบบไม่เข้าใจว่าเราทำงานก็เหนื่อยแล้วแล้วทำไมต้องมานั่งทะเลาะกันด้วย 
แต่ใจช่วงเวลานั้นเราก็รู้สึกเบื่อแฟนเราพักนึง (โดยไม่รู้ตัว) ทะเลาะกันหรักขึ้นทุกวัน
จนเราแบบไม่อยากให้เธอมาเสียความรู้สึกมากไปกว่านี้ เลยบอกเธอ ว่าเราเองอยากขอห่าง ให้แฟนกลับไปอยุ่ที่บ้าน เราอยากอยู่คนเดียว
แต่ตอนนั้นเธอก็ร้องไห้ได้แต่ถามว่าทำไม ไม่เอาไม่อยากห่าง เราเห็นเธอร้องไห้เราก็ใจอ่อน โอเคเค้ารู้แล้วไม่ให้ไปแล้วอยู่ด้วยกันนี่แหละ ไม่ร้องนะ 

จนเวลาผ่านเลยมาสักพัก (2-3เดือน)  เราเริ่มรู้ตัวแล้วกลับมาเป็นเหมือนเดิม เรารู้สึกว่าเรารักแฟนมาก แบบมากๆติดแฟนทำอะไรก็อยากมีแฟนอยู่ด้วย 
แต่กลับเป็นแฟนเราที่เปลี่ยนไป เหมือนความรู้สึกเริ่มไม่เท่ากันแล้ว เธอเริ่มติดเพื่อนที่ทำงาน กลับบ้านช้า บ้างวันก็กลับดึก พูดอะไรเริ่มไม่แคร์เรา หงุดหงิดกับเราได้ตลอดเวลา จนแบบเราทนไม่ไหวบอกแหนไปว่าเธอเปลี่ยนไปนะ เค้าก็รู้ตัวนะว่าเค้าเปลี่ยนไป ก่อนที่เค้าจะออกจากบ้าน 4-5วันก่อนแฟนไปเที่ยวทะเลกลับเพื่อน ระหว่างการไปเที่ยว คุยกับเราแบบแปลกๆแบบไม่แคร์ พอกลับมาก็เป็นเหมือนยิ่งกว่าเดิมด้วยซ้ำ และสุดท้ายแฟนก็ขอห่างกับเราเอง

เราเสียใจมากเพราะมันใกล้จะวันเกิดแหนแล้วอีก2วันทำไมต้องมาขอห่างตอนนี้ด้วย สุดท้ายแล้วเราก็ยอมปล่อยเค้าไป พ่อเค้ามาช่วยขนของทุกอยากออกจากบ้านเรา เราตกลงว่าจะขอห่างกันแต่ไม่ได้เลิกกัน เราโคตรเสียใจที่ต้องเห็นแฟนย้ายของกลับไปบ้าน พอผ่านไป3วันเราเห็นแอคเค้าท์ไอจี แฟนก็อยู่ดีๆเด้งมา ใจเราแทบสลายเลย คือเค้าคุยกับคนอื่นแล้ว ในเวลาที่เราห่างกัน เราทักเค้าไปทุกวัน เค้าก็ถามคำตอบคำ หงุดหงิดเราเวลาเราตื้อเค้า และสุดท้ายเราก็ไปเจอเค้า วันนี้ไปจะขอคืนดี แต่ก็ผิดไปสะหมดเพราะเเฟนคิดคนละแบบกับเรา  เครียกัน ประโยคที่เจ็บที่สุด ที่เค้าบอกเราคือ" เราเป็นทุกอย่างให้เค้าได้นะ แต่ตอนนี้เราเป็นอนาคตให้เค้าไม่ได้" เจ็บป้ะ!!

คือเค้าไปคุยกับครอบครัวเค้ามาแล้ว ครอบครัวเค้าไม่ได้โกรธและไม่ถือสาอะไรเรานะ แต่เค้าเห็นเราเป็นเพื่อนกัน คิดไปมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว พ่อเค้าบอกว่าเรายังดูแลลูกเค้าไม่ได้ คือพ่อเค้าอยากให้แฟน มีครอบครัวที่สมบูรณ์ คือมีแฟนเป็นผช ทำงานที่มั่นคง
แต่งงานมีลูก เลี้ยงลูกสาวเค้าได้ 

หลังจากนั้นเราไม่ท้อนะเราเก็บเอาไปคิดแล้วสู้ต่อ บอกแฟนเราว่าเราไม่ยอมแพ้ เราจะกลับไปรักกันให้ได้ แต่ในระหว่างนี้แฟนก็คุยกับคนอื่นนะ แบบมีคนทักเคข้ามาจีบ เพราะเราเห็นและรู้หมดทุกอย่าง จนเราแบบใจแข็งลบแอพไอจีออก ไม่เล่นเลย เพราะเราไม่อยากเห็น เร่ก็คุยทักเค้าเหมือนเดิม
ก็ซึ่งรู้แก่ใจว่าเค้าไม่อยากคุย แต่คือตามง้อไง  โทรคุย ทักทุกวัน ทำเหมือนทุกอย่างที่เป็นแฟน คอลหา ให้คุยกับคนที่บ้านทักทายกับคนที่บ้านบ้าง คนที่บ้านญาติเราก็ยังรักและคิดถึงแฟนเราเหมือนเดิม คุยถามไถ่ปกติ

สุดท้ายเธอก็บอกเราว่าลองคุยแล้วกับคนอื่น มันไม่ใช่  เลยกลับมาคุยกันเหมือนเดิมแบบความรู้สึกเหมือนเดิมจริงๆแววตาน้ำเสียงคือแบบแฟนเรากลับมาแล้ว20% เราก็คุยกันบ้างเจอกันบ้าง แต่สุดท้ายพ่อเธอก็กีดกันเรา ไม่ให้คบกับเรา และเห็เราเป็นแค่เพื่อนเท่านั้น มองเป็นแฟนของเธอไม่ได้ 

ปล.สุดท้ายแล้วเราคือคนผิดทุกอย่าง เราเสียดายตัวเราที่ทำอะไรไปไม่คิด เรารักแฟนมาก เราสองคนรอวันที่เราจะกลับมารักกันนะ =)