ผมทำงานประเภทที่เวลาทำงานไม่เเน่นอนแล้วต้องอยู่ไกลกับแฟน(แหนผมยังไม่ทำงารทำทำงาน) เเชทก็ได้คุยแค่ทักทายตอนตื่นกับบอกฝันดี ซึ่งผมรู้ตัวว่าไม่ค่อยมีเวลา แต่ทุกครั้ง ผมจะพยายามทักไลน์หาแฟนทุกครั้งที่ผมว่าง แต่แฟนก็ไม่ค่อยตอบ ตอนเย็นพอผมเลิกงานผมก็รีบโทรหาแฟนเลย ก็ได้คุยกันนิดเดียวไม่ถึงครึ่งชม.เพราะแฟนผมบอกว่าต้องทำงานบ้าน พอตกกลางคืนผมก็โทรหาแฟนอีกได้คุยอีกนิดเดียวคุยกันไม่ค่อยเต็มที่เพราะแฟนผมเล่นเกมไปด้วยคุยไปด้วย คือถ้าติดธุระสำคัญจริงๆผมคงไม่รู้สึกอะไร แล้วแฟนก็จะไปคุยกัยครอบครัวต่อ ผมรู้สึกน้อยใจีเพราะผมที่แทบไม่มีเวลาได้คุยพยามทำทุกวิถีทางให้ได้คุยกับเธอ(พูดอะไรไม่ได้เพราะเธอบอกคุยกับครอบครัว)แต่เธอกลับทำเหมือนไม่ค่อยมีเวลาให้ผม เคยคุยกับเธอเรื่องนี้ว่าเธอทำเหมือนไม่ใส่ใจผมเท่าไหร่ แต่เธอบอกว่าที่เธอเป็นอยู่คือเธอใส่ใจแล้ว เคยทะเลาะกันจนเกือบจะต้องเลิก3รอบ จากความขี้หัวร้อนของเธอ แรกๆผมก็ง้อแต่หลังๆมาพอเธออารมเสียเเล้วบอกเลิก ผมไม่ง้อเพราะผมเริ่มรู้สึกกับเธอน้อยลงจากความเฉยชาของเธอ แต่ก่อนบอกรักกันเดี๋ยวนี้ก็ไม่บอกแล้วผมบอกอยู่ฝ่ายเดียว หลังจากจะเลิกกันทุกครั้งเธอบอกว่าจะปรับปรุงตัวเพื่อผม ก็ทำดีได้2 3วัน แล้วก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม 

อยากถามเพื่อนๆทุกคนว่า ถ้าเจอเหตุการณ์แบบผม ทุกคนจะทำยังไงให้รักครั้งนี้ไปรอด (เงื่อนไขคือสมมติว่าทุกคนเป็นคนที่ติดแฟนมากแบบผม แต่มีเหตุผล)

แล้วผมควรทำอย่างไรต่อไป เคยหาอะไรทำเพื่อจะได้ไม่ต้องรู้สึกฟุ้งซ่านแบบนี้แต่ก็จบลงที่ต่างคนต่างไม่คุยกัน มันยิ่งรู้สึกห่างไกลกันออกไปอีก ขอวิธีอื่น