การไถ่ชีวิตสัตว์เป็นการให้ทานชนิดหนึ่ง โดยองค์ประกอบของทานโดยสมบูรณ์มี 4 ข้อ 1. วัตถุทานบริสุทธิ์, 2. เจตนาบริสุทธิ์, 3. ผู้ให้บริสุทธิ์, 4. ผู้รับบริสุทธิ์

สัตว์ที่ถูกจับมาเพื่อขายให้คนซื้อไปปล่อย และจับเขากลับมาขังเพื่อขายอีกครั้งนั้น เจตนานี้ก็ไม่ผ่านข้อแรกเสียแล้ว คือ วัตถุทานบริสุทธิ์ และการประกอบกิจกรรมลักษณะนี้ของผู้ค้าเข้าข่ายหนึ่งใน มิจฉาอาชีวะ ครับ

หากสนใจไถ่ชีวิตสัตว์ให้ถูกต้อง แนะนำให้หาโครงการไถ่ชีวิตสัตว์จากโรงฆ่าสัตว์ของวัดต่าง ๆ กรณีนี้ คือ ไปไถ่จากโรงฆ่าจริง ๆ และมีการพาสัตว์เหล่านั้นไปยังพื้นที่อภัยทาน บางโครงการมีการเชิญผู้ร่วมบุญไปทำพิธีไถ่ด้วยกันก็มี

และเก็บภาพตั้งแต่เดินทางไปไถ่ จนไปส่งถึงเขตอภัยทาน แชร์ลงโซเชียล เป็นต้น โครงการเหล่านี้เชื่อถือได้มากกว่าว่าสัตว์เหล่านั้นจะไม่ถูกนำกลับมาสู่วงจรของการเบียดเบียนพวกเขาอีกครับ

หรือถ้าอย่างง่ายกว่านี้ คือ ซื้อสัตว์ที่ยังมีชีวิตอยู่ในตลาดสดที่กำลังถูกซื้อไปฆ่าเป็นอาหาร ไปปล่อยด้วยตนเอง แต่ต้องศึกษาด้วยว่าปล่อยถูกสภาพแวดล้อมหรือไม่ มิเช่นนั้นจะสร้างความเดือดร้อนให้ระบบนิเวศน์

เมื่อประชาชนรู้แบบนี้แล้ว และช่วยกันละเลิกซื้อจากคนขายสัตว์หน้าวัด กระบวนการจับสัตว์มาขายให้คนทำบุญก็มีโอกาสลดลงโดยธรรมชาติครับ