เบื่อจัง วันเวลาผ่านไปจะปีครึ่งแล้ว ตอนที่ควบคุมโรคได้ระดับนึงแล้วก็ผ่อนคลาย ผ่อนคลายแล้วก็ระบาด แล้วก็ล็อคอีก (ถึงไม่เต็มตัวก็เถอะ แต่ยังไงมันก็ต้อง work from home ซึ่งเรารำคาญน้องมาก มันชอบอพยพจากคอนโดมาอยู่บ้านทุกระลอกเลย บ้านก็หลังเล็กกะจิ๋ว อึดอัด) ประเทศเพื่อนบ้านแถบชายแดนอะไรๆก็ห้ามให้พวกต่างด้าวเข้ามา หรือห้ามคนของเราออกไปไม่ได้ รัฐบาลก็ดูชิวจัง ตอนที่สถานการณ์มันไม่รุนแรง ก็ไม่กล้าห้ามประชาชน หรือ ปิดพื้นที่เสี่ยงอะไรเลย เพราะรู้ว่ายังไงคนก็ไม่ฟัง จะมาสั่งปิดสั่งห้ามจำกัดเวลาอะไรก็เอาตอนมันระบาด เพราะคนจะกลัว แล้วก็ยอมทำตามคำสั่ง เรื่องวัคซีนแทบอยากจะตัดออกจากความคิด เพราะช่วยอะไรได้ไม่ทั่วถึงทุกหย่อมหญ้าจริงๆในเวลานี้ อนาคตก็ยังไม่กล้าหวังมากเลยด้วยซ้ำ ครั้งนี้ประวัติศาสตร์โลกคงต้องจารึกไว้เลยว่า มนุษย์ได้พ่ายแพ้ธรรมชาติแบบหมดรูปจริงๆ