เรื่องมันเป็นแบบนี้..
เรามีแฟนที่คบกันมา1ปี7เดือน ตลอดระยะเวลาที่คบกันเค้าเป็นคนติดเหล้าตลอด ติดเพื่อน ติดเกมส์ ชอบแอบหนีไปเที่ยวกับเพื่อนแบบไม่บอก แต่ต้องบอกก่อนว่า แฟนเราอายุน้อยกว่าเรา2ปี เราเข้าใจนิสัยของป.มาตลอด ป.เป็นคนไม่ชอบง้อง้อใครค่ะ รวมถึงเราด้วย ป.ไม่เคยง้อเราไม่ว่าป.จะถูกหรือผิด เราตามใจป.มาตลอด เราง้อป.ทุกครั้ง แต่ป.ก็มักจะบอกเลิกเราเสมอ เราทะเลาะกันแบบนี้บ่อยครั้ง จะบอกว่าตอนคบกันกันช่วงแรกๆ มีแต่คนเตือนไม่ให้คบกับป. เพราะป.ทรงเหมือนนักเลง และนิสัยไม่ดี แต่เราไม่ฟังใครค่ะ ยังตัดสินใจไปต่อ คบกันมาได้7-8เดือนได้ แม่เรารู้ แม่เราไม่ชอบป.มาก(น่าจะฟังจากคนที่เตือนไม่ให้เราคบกับป.) หลังจากนั้นเรากับแม่ทะเลาะกัน แม่ไม่คุยกับเราหลายเดือน แต่เรายังยืนยันไปต่อ ป.ทำตัวเหมือนเดิม เราพยายามพาป.ไปในทางที่ดี ทั้งพูดทั้งว่าเรื่องที่ป.ทำตัวเถลไถล แต่ก็ไม่ได้ผล เราเคยถามป.เรื่องอนาคต ป.บอกว่าป.ไม่ชอบคิดเรื่องอนาคตเพราะมันยังมาไม่ถึง ป.บอกเราแบบนี้ เราเลยไม่พูดต่อ เรายังคงตามป.ให้ทำตัวดีๆต่อไป ผ่านไป1ปี6เดือน เรารู้สึกเหนื่อยที่ต้องคอยตามป.คอยทำให้ป.ทุกอย่าง แถมป.ยังชอบพูดว่าเราไม่รักป. แล้วก็บอกเลิกเราบ่อยๆ ป.ไม่เคยอยู่ข้างๆเราเวลาเรามีปัญหาอะไร และป.ก็ไม่เคยให้กำลังใจอะไรเราเลยสักอย่าง วันนึงมีคนเข้ามาในชีวิตเรา คือต. เราคุยกับต. บวกกับเรารู้สึกเหนื่อยและไปต่อกับป.ไม่ไหวแล้ว เราจึงตัดสินใจเลิกกับป. แต่เราก็ยังคุยกับต.ต่อไป หลังจากเราคุยกับต.ได้1อาทิตย์ ป.กับมาง้อมาร้องไห้อ้อนวอนขอโอกาสให้เรากลับหาป. และบอกกับเราว่ารู้ตัวแล้วว่าผิดอะไร  พร้อมจะปรับตัวเพื่อให้ราอยู่ด้วยกัน เรารักป.มาก แต่เราไม่อยากกลับไปเจ็บแบบนั้นอีก เพื่อนๆคิดว่าป.จะปรับตัวได้มั้ยคะ เราให้โอกาสมั้ยหรือควรพอแค่นี้ดี🥺😢