เราเคยจมน้ำตอนสมัย ป.6 หรือ ม.1 นี่แหละค่ะ ไม่รู้ว่าเรียกว่าจมน้ำได้มั้ย ตอนนั้นเราไปว่ายในสระผู้ใหญ่ค่ะ ตอนเรายืนในสระจุดที่ตื้นที่สุด เราก็ขาถึงพื้นนะคะ น้ำอยู่ประมาณคอ ต้องแหงนหน้านิดหน่อย ไม่งั้นน้ำจะอยู่ประมาณเกือบๆถึงตา แล้วเราจะชอบย่อขา ลองลงไปกลั้นหายใจใต้น้ำดูอะค่ะ ก็ยังไม่เป็นอะไร เราก็ยืดขาขึ้นมา หน้าอยู่เหนือน้ำ พอทำไปหลายครั้งซักพัก มันมีครั้งนึงที่เราเกิดย่อขาแบบไม่รู้ตัว แล้วน้ำก็มิดหัว ตอนนั้นเรางงมากว่า เราจะทำอะไร จะดำน้ำหรอ? แล้วคือก็ยังไม่รู้ตัวว่าย่อขาอยู่ ซักพักเราเริ่มรู้ตัวแล้วว่าตัวเองไม่ได้จะดำน้ำ ตอนนั้นสมองเริ่มโล่ง เริ่มไม่รู้สึกอะไรเลย ตัวเริ่มเบา หลับตาบ้างลืมตาบ้าง หน้าพ่อแม่ลอย ภาพเริ่มดำ แล้วเราก็ปล่อยเลยตามเลยเลยค่ะ ก็คือถ้าจะจมก็คือปล่อยให้ตัวเองจมไปเลย แล้วเราก็รู้สึก “ง่วง” ค่ะ...รู้สึกอยากหลับมาก คือถ้าหลับตาเมื่อไหร่ อีกซักพักก็คือจะหลับทันที แล้วเราก็ดันจะหลับจริงๆแต่ซักพักสติมันก็แวบเข้ามา แล้วเราก็ลืมตาขึ้นมา แล้วก็ตอนนั้นเริ่มรู้สึกตัวแล้วค่ะ เริ่มมีสติแล้ว แล้วก็ฉุกคิดได้ว่า เรายังตายตอนนี้ไม่ได้ แบบ มันยังตายไม่ได้อะค่ะ แล้วเราก็ยืดขา ดันพื้นสระขึ้นมา (แต่คือตอนยืดขาเราก็ยังไม่รู้ตัวนะคะว่าก่อนหน้านั้นเราย่อขาอยู่... แค่มันรู้สึกว่าต้องทำยังไงก็ได้ให้หัวพ้นน้ำอะค่ะก็เลยถีบพื้นสระขึ้นมา...) พอเราขึ้นมาได้คือเรานิ่งเลยค่ะ ใจเต้นรัว แม่ที่อยู่ข้างสระเรียกเราบ่อยมากๆตอนเราหัวพ้นน้ำแล้ว แม่บอกว่าถ้าเราอยู่ใต้น้ำนานกว่านี้ แม่จะกระโดดลงไปช่วยแล้ว เราก็เลยงงว่า มันนานขนาดไหน? เรารู้สึกว่ามันแปปเดียวเองจริงๆนะ

แต่เรายังคาใจเรื่องอาการง่วงอยู่ค่ะ คือเราเกิดง่วงกระทันหัน หรือว่าคิดไปเอง? แต่เราว่าเราไม่ได้คิดไปเองนะ แต่อาการง่วงตอนนั้นคือ ตามันหนักนะคะ แต่รู้สึกว่า ถ้าหลับตาเกิน 10 วิเมื่อไหร่คือจะหลับไปเลยทันที ก็เลยงงค่ะว่าสรุปมันคืออาการอะไร? เราง่วงจริงๆหรือเราคิดไปเอง หรือมันเป็นอะไรคะ??