มีใครกลัวการจากลาบ้างไหมคะ ไม่ว่าจะในรูปแบบไหนก็ตาม วันนี้คือวันที่จขกท ต้องห่างกันกับแฟน เพราะเขาต้องไปต่างจังหวัดหลายวันเลย ปกติเราอยู่ด้วยกันตลอด ไม่ค่อยจะห่างกัน พอจำเป็นต้องห่างกันมันเลยรู้สึกหน่วงๆ ใจหายยังไงก็ไม่รู้ แล้วตอนที่เขาขับรถออกไปจากบ้านช่วงตีสาม เรานอนไม่หลับเลย หลังจากนั้นน้ำตาก็ค่อยๆไหลออกมา ร้องไห้อยู่พักนึง อาจเป็นเพราะเราชินกับการอยู่ด้วยกัน สมมติว่าถ้าวันหนึ่งเราต้องห่างกันนานๆ แบบเป็นปี จขกท ควรทำยังไงดีคะ หรือมีวิธีรับมือหรือจัดการกับความรู้สึกที่หน่วงของตัวเองยังไงดี ทั้งๆที่พยายามบอกตัวเองอยู่ตลอดว่าคนเรามีทางเดินที่แตกต่างกัน ต้องมีสักวันที่เราต้องห่างกันอยู่แล้ว เรากลัวการอยู่คนเดียวใช่ไหมคะ แลัวเราจะก้าวผ่านเรื่องนี้ไปยังไงดีคะ บวกกับตอนนี้ จขกท มีอาการซึมเศร้าด้วย กลัวไปหมดทุกอย่างเลย ไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้ที่สุด