เรื่องของเรื่องคือผมผิดสังเกตุ ว่า3-4วันมานี้แฟนผมดูเงียบๆ เฉยๆถามคำตอบคำ และก็จะอยู่ในมุมของตัวเองผมเลยตัดสินใจถามเธอตรงๆ ว่าเป็นอะไรหรือเปล่ามีอะไรก็บอกได้นะ เธอตอบผมว่า เราห่างกันสักพักดีกว่า ผมนี่หน้าชาเลยตอนได้ยิน ผมเลยถามเหตุผลว่าทำไมต้องห่างกันมีอะไรช่วยบอกได้ไหม เขาก็บอกว่าผมไม่สนใจเธอ ไม่ใส่ใจรายละเอียด อยู่ไปก็เหมือนจะรักน้อยลงเลยอยากจะห่างกันเผื่ออะไรจะดีขึ้น (ถึงตรงนี้ความคิดผมการห่างกันเหมือนเป็นการบอกเลิกกันไม่รู้ผมคิดผิดหรือเปล่านะ) หลังจากนั้นก็พูดถึงเรื่องไม่ดีเก่าๆ มามากมายตั้งแต่ปีแรกๆที่คบกันก็เอามาพูด ซึ่งผมก็อธิบายว่ามันผ่านมาแล้วจะให้ผมไปแก้อะไรได้ขอให้ผมได้ปรับปรุงตัวได้ไหม ขอโอกาสให้ผมหน่อยจะได้แก้ไขและทำทุกอย่างให้ดีขึ้น  แต่เธอก็บอกไม่ได้เเล้วเธอทนมานานแล้ว ผมง้อเธออยู่ 3วัน เต็ม แต่เหมือนผมยิ่งง้อเธอก็จะยิ่งห่าง ยิ่งลำคาน ผลักไส ไล่สงผมว่าเมื่อไหร่จะไป ทำไมพูดไม่รู้เรื่อง คือผมมานั่งทบทวนสิ่งต่างๆที่ผ่านมา ผมผิดเองที่เขาพูดมาถูกหมดผมไม่มีข้อแก้ตัวใดๆ ผมรักเขามากนะ เขาพูดมาคำนึงบอกว่าทำไมหรอตอนอยู่ไม่มีค่า พอจะไปทำเห็นค่าขึ้นมา คำนี้ผมเจ็บจิ๊ดตรงหัวใจเลยเมื่อวานผมยอมเธอ ยอมเก็บของออกให้เธออยู่คนเดียวตามที่ต้องการก่อน ผมไม่รู้ว่าผมควรทำยังไงต่อละ ทักไลน์ โทรหาเทอก็ไม่ตอบอะไรกลับมา มันมีจริงหรอครับที่ขอห่างกันสักพักแล้วจะได้กลับมารักกันเหมือนเดิม