เวลาผมซื่อของอะไรก็ตามที่มีราคาก็จะโดนบ่นโดนว่า เเซะผมตลอดทุกครั้งที่ซื้อของเข้ามาในบ้าน ในความคิดของพวกเขาคือทั้งชีวิตนี้ผมไม่ควรซื้อของอะไรก็ตามที่ไม่จำเป็น เสื้อผ้า รองเท้า กระเป๋า นาฬิกา ในชีวิตนี้ผมไม่เคยได้ของอะไรดีๆจากเขาเลย ทั้งๆที่การเงินที่บ้านถึงจะไม่ได้รวยเเต่ก็ไม่ลำบากขนาดนั้น พวกเขามีตังเหลือซื้อบ้านสะสมปีละหลังด้วยซ้ำ เเต่ตั้งเเต่ผมเกิดมาถึงตอนนี้ไม่เคยได้ใช้ของดีๆกับเขาเลย เพื่อนผมที่บ้านไม่ค่อยมีตังอะไรเเต่เพื่อนผมก็ถอยมือถือเครื่องใหม่ทุกปี พ่อเเม่ผ่อนให้ ซื้อรถให้ขับ เเต่งตัวไปเรียนที เสื้อผ้า รองเท้า กระเป๋า นาฬิกา ทั้งตัวเป็นเเสน เทียบกับของผมหรอ? ทั้งตัว300 ถึงหรือเปล่ายังไม่รู้เลย รองเท้ามือสองตลาดนัดที่เขามาเอาเทๆขายคู40-50บาท กางเกงยีนมือสองตลาดนัด20-50บาท หรูสุดก็ตัวละ199 เสื้อผ้าก็มือสองตัว5บาท10บาทที่เขาไปจับมาจากตลอดนัด นาฬิกาเรือนละ100 นี่คือสิ่งที่ผมได้ ผมก็ไม่เคยเรียกร้องอะไรกับเขามากนัก ผมอยากได้ก็เก็บตังซื้อเอง เก็บจากเศษเงินที่เขาให้ไปเรียนทุกวัน ส่วนมากเขาจะให้มาค่อนข้างพอดีกับรายจ่าย อาจจะเหลือบ้าง 40-50บาทต่อวัน ถ้าผมตั้งเป้าว่าอยากได้อะไรก็จะประหยัดค่าใช้จ่ายบางส่วน เช่นพวกค่าเดินทาง ปกติผมต้องนั่งวินไปเรียน 40บาทต่อวันประมาณ3-4โล ผมเลือกที่จะเดินเอา ก็ประหยัดไปอีกหน่อยนึง กว่าผมจะได้ของที่ชอบเเต่ละชิ้นไม่เคยง่ายเลย เเต่พอเขารู้เขาก็บ่นชุดความคิดของพวกเขาคือ ทั้งชีวิตนี้ผมควรจะซื้อเเต่ของที่จำเป็นเท่านั้น ผมโคตรเกลียดชุดความคิดเเบบนี้เลย ถ้าที่บ้านลำบากก็ว่าไปอย่าง เเต่นี่ทุกอย่างก็มีพร้อม ทำไมผมจะมีเหมือนคนอื่นบ้างไม่ได้ ผมไม่ได้ต้องการเเต่งตัวเป็นเเสนเหมือนเพื่อนหรอก เเต่ผมเเค่อยากจะใช้ชีวิตเหมือนคนอื่นบ้าง ผมเพิ่งถอยไอโฟนมาก็ด่าผม ผมจะมีเเอร์พอตใช้ก็บ่น เเค่ซื้อเสื้อตัว2-3ร้อยจากเฟสนานๆครั้งยังบ่นเลย ทะเลาะกันเเทบทุกครั้งที่พัสดุมาส่ง เขาให้เหตุผลว่าถึงมันจะเป็นเงินเก็บผมเเต่ทุกบาทมันก็คือเงินที่เขาให้ ผมเองก็อยากจะไปหางานทำข้างนอกเหมือนกันเเต่เเค่ช่วยงานธุรกิจที่บ้านก็เเทบจะไม่มีเวลาทำอะไรเเล้ว รายได้ผมก็ไม่มีไม่รู้จะเอา้งินที่ไหนนอกจากเศษเงินที่เขาให้เป็นรายวัน ยิ่งตอนนี้ผมจะจบเเล้วที่บ้านอยากให้ผมมาช่วยงานธุรกิจที่บ้าน ผมมองอนาคตออกเลยสุดท้ายเกือบทั้งชีวิตของผมคงได้อยู่เเต่บ้านนั่งทำงานวนๆให้หมดไปเเต่ละวัน ชีวิตวัยรุ่นผมเเทบไม่เหลืออะไรเลยในขณะที่เพื่อนทุกคนได้ใช้ชีวิตของตัวเองในเเบบที่จะเป็น เเต่ผม เเค่อิสระในการใช้เงินยังเเทบจะไม่มีเลย เเค่อย่างน้อยให้ผมได้ซื้อของที่อยากได้เเบบสบายใจยังทำไม่ได้เลย ชีวิตโคตรบัดซบ