เรากับแฟนเราอยู่ห่างกันคนละจังหวัด ถ้าเดินทางไปหากันก็แค่2ชั่วโมง เราคบกันจะ4ปีแล้ว คบกันตั้งแต่สมัยเรียนม.ปลายด้วยกัน ทุกอย่างก็เริ่มต้นมาดีนะคะ เขาเป็นคนที่ใจเย็นมาก ยอมเราทุกอย่าง แต่เราเป็นคนใจร้อน วันนั้นเราตั้งใจจะไปเซอร์ไพร์วันเกิดเขา แต่เรากลับโดนเซอร์ไพร์เอง  มีผญ.คนนึงทักมาอวยพรในเฟส พร้อมส่งรูปของที่เขาให้กัน. เราเลยโทรไปเพื่อคุยกับผญ.คนนั้น. ผญ.เล่าให้เราฟังทุกอย่าง ว่าเขานอนด้วยกัน3ครั้งแล้ว แต่มีอะไรกันแค่ครั้งเดียว. เราเจ็บมากๆๆ แต่เราไม่ด่าผญ. และเราก็ไม่ด่าแฟนเรา เราไม่ด่าใคร เรานิ่งไปเลย ไม่รู้เป็นเพราะเราช็อคกับสิ่งที่ได้ยินหรือเปล่า. และวันต่อมาผญ.ก็นัดเราไปคุย เขาขอโทษและเล่าทุกอย่าง  และหลังจากเรื่องวันนั้นแฟนเราก็บล็อคผญ.คนนั้น ส่วนผญ.ก็รับปากว่าจะเลิกยุ่ง เพราะรู้สึกผิดมากๆ. แต่เราก็คิดนะคะว่าถ้ารู้สึกผิดทำไมนอนด้วยกันตั้ง3ครั้ง.  แฟนเรากอดขาเรา กอดเรา รั้งไม่ให้เราไป ขอโอกาสจากเรา.  เรายอมรับนะคะว่าเราให้โอกาส เพราะเรารักเขามากๆ เเต่ในเวลาเดียวกัน เราก็เหมือนทำร้ายตัวเองที่ทนอยู่ในความรู้สึกระแวงแบบนี้  ..  **ลืมบอกว่าเขาคุยกันประมาณ2เดือน  ช่วงที่เขาคุยกัน แฟนเราเหมือนเดิมกับเราทุกอย่าง จนเราคิดไม่ถึงว่าเขาจะกล้าทำขนาดนี้. เหตุผลที่คุยกัน เขาบอกว่า ช่วงนั้นเราทะเลาะกันบ่อย เเล้วผญ.คนนั้นก็เข้ามาพอดี เข้ามาปลอบ (เขาเป็นเพื่อนที่มหาลัยเดียวกัน)  เขาบอกว่าเขาเบื่อเราแต่ไม่เคยคิดที่จะเลิกเลย. ...   เราคิดตลอดเลยนะว่าเราคงแย่มากๆที่เป็นคนใจร้อน จนทำให้เขาเป็นแบบนี้. เเต่ตอนนี้เราปรับตัวเพื่อเขา เราพยายามใจเย็นเพื่อเขาขึ้นเยอะ. ข้อเสียเราคือเราใจร้อนมากๆ. แต่ข้อดีเราว่าเราเข้าใจเขา เรายอมเขาทุกอย่าง เขาไม่มีเวลา บางคงวันคุยแค่1ชม.2ชม. เราไม่งี่เง่า ไม่เคยงอน เราเลือกที่จะเข้าใจ. ไม่ว่าจะเรื่องเที่ยวกับเพื่อน เขาจะไปไหนเราไม่เคยห้าม เราอยากให้เขาผ่อนคลาย  แต่นั้นแหละค่ะ บางอย่างความดีก็ไม่ได้เป็นตัวรั้งคน