เราคุยกับผู้ชายคนหนึ่งมาเกือบ2ปี คุยตั้งแต่เขามีแฟนจนเขาเลิกกับแฟน...เอาจริงคือแอบรู้สึกผิดที่ไปแอบคุยกับเขา
แต่เราห้ามความรู้สึกของตัวเองไม่ได้เลย(เรื่องที่เขาเลิกกันไม่เกี่ยวกับเรา ฝ่ายนั้นเขาไม่รู้)
เราไม่ค่อยได้ไปไหนมาไหนด้วยกัน นานๆจะเจอกันที เราและเขาไม่เคยพูดเรื่องที่จะเป็นแฟนกันเลย
แต่เราสองคนมีอะไรด้วยกันมาหลายรอบแล้ว เราไม่กล้าเอ่ยปากขอเขาคบ เรากับเขาอายุห่างกัน10กว่าปี
เขาค่อนข้างเป็นคนเงียบ สุขุมมากๆ เเต่เราก็คุยกันได้ทุกเรื่อง ต่างคนต่างรับฟังกัน เราไม่เคยทะเลาะหรือมีปากเสียงกัน
แต่อาจจะมีงอนกันบ้าง หึงบ้าง หวงบ้าง เราไม่เคยอารมณ์ร้อนใส่เขา เพราะด้วยนิสัยเราเป็นคนใจเย็น เเละเขาก็เป็นคนใจเย็นเหมือนกัน
แต่เขาค่อนข้างที่จะเป็นห่วงเรามากในทุกๆเรื่อง ต่างคนต่างชอบกัน ต่างคนต่างรู้สึกดีต่อกัน แต่ยังไม่ได้คบกันสักที
เรากลัวว่าวันหนึ่งเขาจะไปรู้สึกดีกับคนอื่นต่อ
แบบนี้เราควรเดินหน้าสานความสัมพันธ์ต่อ หรือเราควรออกมาคะ เราพยายามปลีกตัวเองออกมาตั้งแต่ที่เขามีแฟนแล้ว แต่เราก็ไม่เคยหักห้ามใจตัวเองได้สักที เราควรจะทำไง
คุยแต่ไม่ได้คบ ทำยังไงดีคะ
แต่เราห้ามความรู้สึกของตัวเองไม่ได้เลย(เรื่องที่เขาเลิกกันไม่เกี่ยวกับเรา ฝ่ายนั้นเขาไม่รู้)
เราไม่ค่อยได้ไปไหนมาไหนด้วยกัน นานๆจะเจอกันที เราและเขาไม่เคยพูดเรื่องที่จะเป็นแฟนกันเลย
แต่เราสองคนมีอะไรด้วยกันมาหลายรอบแล้ว เราไม่กล้าเอ่ยปากขอเขาคบ เรากับเขาอายุห่างกัน10กว่าปี
เขาค่อนข้างเป็นคนเงียบ สุขุมมากๆ เเต่เราก็คุยกันได้ทุกเรื่อง ต่างคนต่างรับฟังกัน เราไม่เคยทะเลาะหรือมีปากเสียงกัน
แต่อาจจะมีงอนกันบ้าง หึงบ้าง หวงบ้าง เราไม่เคยอารมณ์ร้อนใส่เขา เพราะด้วยนิสัยเราเป็นคนใจเย็น เเละเขาก็เป็นคนใจเย็นเหมือนกัน
แต่เขาค่อนข้างที่จะเป็นห่วงเรามากในทุกๆเรื่อง ต่างคนต่างชอบกัน ต่างคนต่างรู้สึกดีต่อกัน แต่ยังไม่ได้คบกันสักที
เรากลัวว่าวันหนึ่งเขาจะไปรู้สึกดีกับคนอื่นต่อ
แบบนี้เราควรเดินหน้าสานความสัมพันธ์ต่อ หรือเราควรออกมาคะ เราพยายามปลีกตัวเองออกมาตั้งแต่ที่เขามีแฟนแล้ว แต่เราก็ไม่เคยหักห้ามใจตัวเองได้สักที เราควรจะทำไง