สวัสดีค่ะคือเรามีเรื่องที่ค้างคาใจมาก คือเราชอบครูคนนึงอยู่ ประมาณเดือนพฤศจิกายนเราซื้อของกินไปให้เขาแล้วเขาก็รับไว้จากนั้นเราก็ทำมาเรื่อยๆเขาก็รับตลอดนะคะ ประมาณ11ครั้งได้ รวมทั้งหมด 1039 บาท ตอนแรกเขาไม่รู้ว่าใครเอามาให้ แต่พอประมาณช่วงปีใหม่ วันที่4มากราเราซ้อมกีตาร์กับเพื่อนเพราะวันที่5มันจะมีแข่งโฟล์คซอง กลับประมาณ4โมงครึ่ง ก็ไปซื้อมาให้เขาแล้วเขียนว่า พรุ่งนี้มีแข่งโฟล์คซองว่างๆก็แวะมาดูหน่อยนะครู แล้วเราโยนข้ามรั้วแต่มันมีช่องที่คนเห็นได้ เราเลยทักแชทไปบอกนางว่า ออกมาเอาหน่อยครูหมามันจะเอาก่อน ครูเขาก็ตอบว่าขอบคุณค่ะ( แต่เราใช้แอ็คหลุม ให้เห็นแค่นาฬิกาข้อมือเรา) วันที่5 เราไปเข้าห้องน้ำกับเพื่อน แล้วรถนางจอดแถวห้องน้ำ เราก็เห็นแล้วแหละว่าเขาเดินมา จะไปกินข้าวเพราะตอนนั้น11โมงแล้ว ตอนนั้นหน้าจ๋อยแล้ว เราก็คิดว่าเขาคงไม่มาดูเด็กแบบเราหรอก แล้วประมาณ20นาที เราก็ไปตรงโดมเพราะเขาแข่งที่โดม อีกประมาณ2คิว เราก็ได้ขึ้นแล้ว ทีมเรามี เรา ้กับเพื่อนผู้ชาย เป็นมือกีตาร์ เพื่อนสนิทเราเป็นผู้หญิงเป็นนักร้อง ละก็เพื่อนผู้ชายอีก1คนนักร้องเหมือนกัน แล้วเพื่อนที่เป็นมือกีตาร์ มันอยากจูนสาย แต่คนที่โดมมันเยอะ จูนไม่ได้ เลยชวนกันไป หน้าห้องคอม แล้วมันอยู่ใกล้ๆห้องหมวดภาษาต่างประเทศ จูนเสร็จก็ซ้อมกัน แล้วเราก็ได้ยินเสียงมอเตอร์ไซค์ มาเราก็หัน เห็นเขาซ้อนท้ายเพื่อนเขามา เห็นแล้วแหละว่ามอง เราก็หลบสายตา จนผ่านไป เพื่อนก็สะกิดบอกว่า เขามอง โอเคเข้าใจ เราก็ไปที่โดม แล้วประมาณ5นาทีก็ได้ขึ้น ตอนที่เรากำลังเช็คเสียง กีตาร์อยู่ เรามองไปทาง ที่เราไปซ้อมกีตาร์มามันเป็นใต้อาคาร ก็เห็นเขายืนมองอยู่ แต่ตรงนั้นมันแดดมากเราหันไปทางคนปรับเสียง หันมาก็ไม่เจอเขาแล้ว เราเล่นไปก็พยายามมองหานาง แต่ก็ไม่เจอ แวะมาจริงๆ!!! เล่นเสร็จเราก็มาถามเพื่อนมา เขามองยังไง เพื่อนบอกว่า จ้องแบบไม่มองกูสักวิ จ้องประมาณ5 6วิได้ แล้ววันศุกร์ในสัปดาห์เดียวกัน เราเรียนคาบที่สองที่อาคารวิทย์เราเห็นเขาเราก็บ๊ายบายเล่นๆขำๆเพราะเขาคงไม่เห็น เรียบเสร็จ2คาบ ไปมินิมาร์ช ไปอาคารตัวเอง ก่อนจะขึ้นบันได เราก็มองไปทาง ซ้ายมือ เราก็เห็นนางเดินออกมา เห็นมองมาทางเรา เราก็แบบเดิมยกมือมาประมาณอก บ๊ายบาย ประมาณ3วิ เราก็รีบวิ่งขึ้นอาคารเลย แซงเพื่อนที่ขึ้นไปก่อนสองคน เพื่อนอีกสองคนที่อยู่ข้างหลังเรามันก็กรี๊ด วิ่งขึ้นมากระซิบเพื่อนที่เราวิ่งแซงขึ้นมา เราก็นึกว่า มันกรี๊ดเพราะ เราบ๊ายบายเขา แต่พอขึ้นมาบนห้อง มันบอกว่า เหมือนปางห้ามเลย เราก็ถามว่า กูหรอ555 มันก็บอกว่า ไม่เห็นหรอ เราก็บอกว่า หึ เพื่อนอีกคนมันก็บอกว่า ผสมยาแล้ว ทำไมไม่รอดูผลวะ เราก็ถามว่าทำไม เขายกมือขึ้นมาประมาณอก เหมือนจะบ๊ายบายกลับ แต่วิ่งขึ้นมาแล้ว โอ๊ยย แค่ไม่กี่วิ แล้วสัปดาห์ต่อมา ื วันพุธเวรนางวัดอุณหภูมิ ตอนเช้า ตอนนั้นนางยืนคนเดียว แล้วมันไม่ค่อยมีคน เราก็เดินไป แล้วก็สวัสดีนางในรอบกี่เดือนไม่รู้ แล้วนางก็บอกว่า มาค่ะ นางก็วัด แล้วเราก็เดินไปประมาณ40เมตร ตรงนั้นมันเป็นบ้านครูที่มีหมา แต่เรายืนหลบๆอยู่ข้างต้นไม้ ข้างสนามบอล เราก็หันไปหานางหลายครั้ง ก็หันเหมือนกันว่านางหันมาบ่อยมาก แล้วนางก็หันไปทางโรงรถ เราก็หันไปดูเหมือนกัน มีนักเรียนที่เดินออกมาจากโรงรถอยู่ นางก็วางของลง เรานึกว่านางจะมาทิ้งขยะฝั่งตรงข้ามแต่นางเดินผ่านถังขยะมา ทางเราแต่ตรงหน้าเรามันมีคนหันหลังเล่นกับหมาอยู่แต่มันรถบังข้างๆไว้ แล้วนางเดินห่างจากเราประมาณ2เมตร ต้นไม้บังอยู่สองต้น นางก็เรียกว่า ปาย ปาย ปาย ปาย เราก็นึกว่าเขาเรียกคนที่เล่นกับหมาอยู่ เพราะคิดว่ามันเป็นลูกครูชื่อสปาย เราก็ไม่ได้หันอะไร แล้วนางก็หันหลังกลับแล้วนางก็หันมาบ่อยมาก จนเพื่อนเรามา เราก็เดินไปกับเพื่อน แล้วเราเอาของให้นางครั้งที่11คือวันนั้นแหละ แล้วเราก็ตั้งใจว่า วันจันทร์ที่15 กพ. ตั้งใจจะให้กีตาร์เป็นของขวัญวันวาเลนไทน์ จากวันที่22 มค. เราเก็บเงินมาตลอด ไม่ซื้อของให้นาง จนวันเสาร์ ที่6กพ. เราไปซื้อกีตาร์มา เช็ตอัพให้สายต่ำ เล่นง่ายๆ รอวันที่ 15จะเอาไปให้ แล้ววันที่8กพ.ไปอเมซอลกับเพื่อนแล้วน้องของเพื่อนมันบอกว่า เด็กม.1 มันโดนครุเขายึดโทรศัพท์ มันลากเก้าอี้จะฟาดนาง แต่เพื่อนห้ามไว้แล้ว นางก็รีบเดินลงมา บอกที่ปรึกษาห้องนั้น แล้ววันต่อมา วันก็เอา โซ่มาโรงเรียนด้วย ดีที่ครูที่ปรึกษามาเจอก่อน วันนั้นแบบร้องไห้หนักมาก สงสาร วันที่9เราไม่ได้ไปรร. เพราะจะเคลียร์งานให้มันเสร็จและไม่ชอบคาบ ครูที่มันไปกดรักให้ครูคนที่เราชอบด้วย แล้ววันนั้นฝนตกตลอดเลย เราก็เอาเสื้อกันฝนใส่ให้กีตาร์ เราก็ไปโรงเรียนตอนเลิกเรียนกับเพื่อน แล้วก็ไปยืนอยู่หน้าบ้านนาง แล้วเอากีตาร์ละก็นมตรงหมี1แพ็คไปให้แล้วก็เขียนคำว่า เป็นห่วง แล้วก็ชื่อนาง วางไว้ตรง ราวตากผ้าแล้วก็เอาร่มที่มันทิ้งอยู่หน้าบ้านนางมาบังไว้ แล้วก็กลับ วันต่อมา เวรนางอีกแล้ว เรามาเช็คกับนางเห็นนางเอากีตาร์มาวางไว้หน้าบ้าน ไม่เอาใช่มั้ย555 เราก็หันไปมองนาง แล้วก็มองกีตาร์ แล้วก็เข้าโรงเรียน เลิกแถวเสร็จเราก็ไปเอากีตาร์มา เจ็บใจสุดคือนางเอาวางไว้แบบไม่กลัวหายเลย วันนั้นร้องไห้แบบไม่เรียนเลยอะ จนเลิกเรียน เราก็ให้โอกาสตัวเองอีกครั้ง เอาไปไว้อีก แต่ครั้งนี้พิงรถมอเตอร์ไซค์ไว้ แล้ววันต่อมา เรามาโรงเรียนเช้าไปดูกีตาร์แต่ไม่เห็น ดีใจว่านางเอาละ แต่วันนี้นางมาสายมาก ตอนเลิกเรียนพาเพื่อนไปดู แต่เห็นว่ะ แต่ทำไมเมื่อเช้าไม่เห็น!!! โมโหมาก เราไม่วัดอุณหภูมิกับนางเลย4ครั้ง เป็นเดือนพอดี บางทีมาเช้ามาก เรารีบเดินผ่านที่วัดอุณหภูมิ เพราะมันไม่มีคน เป็นเดือนที่ เพื่อนมาหนีตลอด แต่เราจำเป็นต้องเข้าไป คุยเรื่องโครงงานกับครูที่ปรึกษาในหมวดแล้วเขาโต๊ะใกล้กันเป็นเพื่อนกันด้วย เราก็ไปนั่งหลบๆ ไว้แล้วก็ถ่ายรูปคุยกับครูด้วย หางตาเราก็เห็นตอนนางมอง ออกมา เพื่อนก็บอกว่า เขามองเรื่องโครงงานเราก็คุยเรื่อยๆ แต่ไม่ได้เข้าไปในห้องหมวด แต่ประมาณ2อาทิตย์เราบอกเพื่อนว่าเราไม่โกรธเขาละ แต่ล่าสุดวันที่30มีนา ต้องเข้าไปในห้องหมวด คนเยอะ เพราะมันจะเดดไลน์แล้ว เราก็ไปยืน แล้วเพื่อนมันก็มองเขา แล้วเพื่อนสองคนมันก็แซวแล้วมองมาทางเรา แล้วบอกว่า แนะๆเห็นนะๆ เราก็มองไปทางครูเขาเห็นเขาเม้มปาก แล้วเราถามเพื่อนว่าเขามองหรอ มันบอกว่า อะ ลิตเติ้ล บิท มองผ่านกูอีกแล้ว555 แล้วมันก็บอกให้เราสลับที่กับเพื่อนอีกคน ตอนนั้นมันมีกลุ่มอื่นที่อยู่ในที่ปรึกษาของนางอยู่ แล้วพอพวหเขาออกไป เพื่อนมันก็บอกให้เราขยับไปดิ ร้อน โอเค5555 แแล้ววันที่1เราซื้อขนมให้นาง เพราะนางต้องไปนครนายก เผื่อหิว แต่นางไปเอาว่ะ คืองง มากสรุปคิดยังไงกันแน่ หลายๆที่แสดงออกมาดูเหมือนเขาสนใจ แต่พอเอาของไปให้ทำไมไม่เอา แล้วเมื่อก่อนทำไมถึงเอา 😞