ส่วนตัวไม่ได้มีปัญหาครอบครัวค่ะแต่เป็นเรื่องของเพื่อนสมัยประถมเราที่ทุกวันนี้ยังติดต่อกันอยู่
ขอเกริ่นก่อนว่าครอบครัวของมันอยู่กันประมาณ3คนมีแม่ พี่ชาย แล้วก็มัน พ่อมันเสียตอนป.4ค่ะ
เรื่องที่เกิดขึ้นก็คือเบสิคๆเลยค่ะ พบเจอได้ทั่วไปในสังคมไทย ก็คือแม่มันชอบเอามันไปเปรียบเทียบกับพี่ชายเพราะว่าพี่ชายมันเรียนเก่งกว่า เวลาเกรดออกมามันก็มักจะถูกว่าถูกด่าที่ได้เกรดน้อย บังคับให้ลูกเรียนพิเศษ เพื่อที่จะให้ลูกได้เข้ารร.รัฐบาลที่มีชื่อเสียงในจังหวัดที่อาศัยตอนี้(ลำปาง) *ตอนม.1เราสอบติดแต่มันสอบไม่ติด ซึ่งมันไม่ได้อยากเข้าขนาดนั้นด้วยเพราะแม่มันบังคับสอบ* คือมันทะเลาะกับแม่บ่อยมากๆเลยเรื่องแบบนี้ มันบอกว่ามันเคยร้องไห้แล้วระบายความรู้สึกทั้งหมดให้แม่ฟังแต่แม่ก็ด่ามันประมาณว่าอย่ามาร้องไห้ไร้สาระ เวลาที่มันเงียบใส่แม่บ้าง อธิบายให้แม่เข้าใจความรู้สึกบ้างมันจะถูกแม่ว่าตลอด แม่มันเคยบอกว่า เกรดน้อยแล้วจะไปต่อที่ไหนได้ไม่อยากมีอนาคตหรอ
คือเอาง่ายๆคือเวลาที่มันอธิบายหรือพูดอะไรแม่มันไม่เคยฟังและเข้าใจความรู้สึกของมันเลย

เราเห็นมันตัดพ้อจะฆ่าตัวตายเราก็เป็นห่วงมันไม่อยากให้มันคิดมาก เราสงสารมันจริงๆ และก็เป็นห่วงมันด้วย แต่ก็ทำได้แค่ปลอบ ส่วนตัวเข้าใจที่แม่เป็นห่วงอนาคตของลูกแต่เราคิดว่าไม่ควรไปบังคับชีวิตของลูกแบบนั้นชีวิตของเราเราควรมีสิทธิ์เลือก อีกอย่างเกรดเป็นแค่ตัวเลขไม่ใช่ทุกอย่างของชีวิตบางทีเราแค่ไม่ได้ถนัดวิชาการแค่นั้น
ส่วนตัวเราเป็นคนที่ผลการเรียนดีคนหนึ่งที่ไม่ชอบให้ใครเอาใครมาเปรียบเทียบกันและไม่ชอบให้ใครเอาลูกตัวเองมาเปรียบเทียบกับเราด้วยถึงแม้เขาจะเปรียบเทียบว่าเราดีอย่างนู่นอย่างนี้เราก็ไม่ได้รู้สึกดีหรือสูงส่งอะไรเลยเพราะคนที่โดนเปรียบเทียบยังไงก็รู้สึกแย่ อยากให้คนที่มีทัศนคติที่ว่าเกรดน้อยคือโง่เปลี่ยนความคิดได้แล้วมันป่วยมาก

ทุกคนคิดยังไงกับผู้ปกครองแบบนี้คะและมีแนวทางที่พอจะช่วยให้พ่อแม่รับฟังบ้างไหมคะมาพูดคุยกันค่ะ