เราเวลาดึกๆ นอนไม่หลับ ชอบคิดถึงความตายในอนาคต กลัวความตาย กลัวมากกว่าตายคือพิการ

เวลานอนๆอยู่ ชอบคิดขึ้นมาว่าถ้าไฟไหม้ขึ้นมาจะทำยังไงนะ ถ้าไฟมาถึงตัวหนีไปไหนไม่ได้ก็คือต้องโดนย่างสดในห้องนี้หรอ?

ถ้าเกิดอุบัติเหตุตอนไปข้างนอกล่ะ เกิดเดินๆอยู่รถเข้ามาชน ถ้าเกิดอายุสี่สิบแล้วเกิดพิการนอนติดเตียงตลอดชีวิตขึ้นมา หรือตาบอดแขนขาเป็นอัมพาต

รู้สึกกลัวแล้วก็เหนื่อยอ่าค่ะ รู้สึกว่ากว่าจะถึงอายุ 80-90 ต้องเสี่ยงดวงอีกเยอะเลย แถมประเทศไทยก็ปลอดภัยซะด้วย

แค่เดินริมถนนก็รู้สึกไม่ปลอดภัยแล้วอ่าค่ะ ถ้าเราเลือกตายเองได้ก็คงจะดี แบบนอนหลับไปเลยไม่ต้องรู้สึกเจ็บหรืออะไร

แล้วเวลาก่อนนอนเป็นอะไรไม่รู้ ชอบคิดว่าถ้าวันนึงพ่อแม่เราไม่อยู่ขึ้นมาจะทำยังไงนะ เราอยุ่ห่างกับพ่อแม่ กลัวพวกเขาเป็นอะไร

อยู่ๆด็กังวลกลัวเขาไม่ปลอดภัย พ่อขับรถเร็วจะอันตรายหรือเปล่า แม่ต้องใช้รถสาธารณะไปทำงานจะไม่ปลอดภัย คือกลัวๆๆ คิดมาก

ไม่อยากให้พ่อแม่ออกไปไหนเลยอ่ะ แล้วก็ไม่ค่อยได้โทรคุยกันด้วย กลัวเขาเป็นอะไร ทั้งๆที่เรายังไม่ได้ใช้เวลากับเขาให้คุ้มกว่านี้

แต่เราก็ไม่ค่อยสนิทกับพ่อแม่ เราไม่ค่อยแสดงความรักกันเท่าไหร่ เสียใจอ่าค่ะ แต่ก็ไม่รุ้จะทำยังไง

ส่วนตัวเองก็กลัวตายเองด้วย เหนื่อยค่ะ กลัวว่าวินาทีที่ตายจริงๆมันจะเจ็บมากมั้ย รู้สึกยังไง

แล้วตอนนี้เราอยู่กับปู่ย่า แกก็แก่มากๆแล้ว อายุ 90 ขึ้นแล้ว ก็กลัวอีกว่าถ้าวันนึงแกหายไปขึ้นมาล่ะ ต้องเสียใจมากๆแน่เลย

แต่เราก็พยายามปลงค่ะ พยายามไม่คิด ลืมๆไปซะ ไปสนใจอย่างอื่น แต่พอดึกๆมันก็คิดขึ้นมาทุกทีเลยค่ะ แค่คิดก็เสียใจแล้ว

เราสงสัยค่ะว่า กฏหมายการุณฆาตในไทยจะมีโอกาสเกิดขึ้นมั้ยคะ เราอยากเลือกวันตายตัวเองได้ อยากตายสงบๆอ่ะ