คบกับแฟนมา3ปี อยุ่กินด้วยกันที่บ้านของเรา แต่ที่บ้านของเราไม่ค่อยชอบ แฟนเลยต้องกลับไปทำงานที่กรุงเทพ ทำให้เราห่างกันทำให้เราคืดว่าเราขอเลิกดีกว่า แต่ในที่สุดแล้ว เราขาดเค้าไม่ได้ เลยขอเค้าคืนดี แต่เค้าเป็นคนที่เจ็บแล้วจำ ทำให้เค้าไม่เหมือนเดิม แต่เราก็ทำตัวดีมาตลอดไม่งี่เง่า ตามใจเค้าทุกอย่าง แต่แล้วเมื่อวานนี้เค้าขอเราเป็นเพื่อนกัน เพราะว่าเค้าเจอคนใหม่แล้ว ทำให้เราอึ้งเสียใจพูดไม่ออก แต่เราก็พอจะรุ้แล้วว่ายังไงสักวันต้องเลิกกัน เพราะว่าเราอยุ่ห่างกัน เราก็บล็อคไลน์ ลบรูปถ่าย บล็อคเฟส ทั้งเพื่อนของเค้าและคนในครอบครัวของเค้า เพราะเราไม่อยากจะรับรุ้เรื่องเค้าอีกต่อไป แต่พอกลับห้องมา ของใช้ทุกอย่าง ข้าวของทุกอย่างของเค้ายังวางที่เดิม เหมือนเค้าอยุ่กับเรา มันเค้าให้เราแทบบ้า ไอ้สิ่งที่เราคิดว่าเราทำใจได้ มันกลับไม่ใช่แบบนั้นเลย เราพยายามคุยกับเพื่อน พยายามหาอะไรทำ แต่ก็ได้แค่นั้น ในหัวมันคิดวนเวียนไปมาเค้ายังอยุ่ในความคิดของเราตลอดเวลา นอนก็นอนไม่หลับ ทั้งๆที่เหนื่อยละง่วงมาก มันเคว้งคว้างล่องลอยไปหมด ใครพอจะมีวิธีทำใจให้เร็วที่สุดบ้าง ให้เราเสียใจน้อยที่สุด เพราะอีกไม่กี่วันจะถึงวันเกิดของเราแล้ว เราอยากจะมีความสุขในวันเกิดของเรา เราไม่อยากร้องไห้อีกต่อไปแล้ว ขอบคุณที่เสียเวลาอ่านกระทู้บ้าๆบอนี้ค่ะ
ขอวิธีทำใจ ให้หายเศร้าที่เร็วที่สุดหน่อยค่ะ
คบกับแฟนมา3ปี อยุ่กินด้วยกันที่บ้านของเรา แต่ที่บ้านของเราไม่ค่อยชอบ แฟนเลยต้องกลับไปทำงานที่กรุงเทพ ทำให้เราห่างกันทำให้เราคืดว่าเราขอเลิกดีกว่า แต่ในที่สุดแล้ว เราขาดเค้าไม่ได้ เลยขอเค้าคืนดี แต่เค้าเป็นคนที่เจ็บแล้วจำ ทำให้เค้าไม่เหมือนเดิม แต่เราก็ทำตัวดีมาตลอดไม่งี่เง่า ตามใจเค้าทุกอย่าง แต่แล้วเมื่อวานนี้เค้าขอเราเป็นเพื่อนกัน เพราะว่าเค้าเจอคนใหม่แล้ว ทำให้เราอึ้งเสียใจพูดไม่ออก แต่เราก็พอจะรุ้แล้วว่ายังไงสักวันต้องเลิกกัน เพราะว่าเราอยุ่ห่างกัน เราก็บล็อคไลน์ ลบรูปถ่าย บล็อคเฟส ทั้งเพื่อนของเค้าและคนในครอบครัวของเค้า เพราะเราไม่อยากจะรับรุ้เรื่องเค้าอีกต่อไป แต่พอกลับห้องมา ของใช้ทุกอย่าง ข้าวของทุกอย่างของเค้ายังวางที่เดิม เหมือนเค้าอยุ่กับเรา มันเค้าให้เราแทบบ้า ไอ้สิ่งที่เราคิดว่าเราทำใจได้ มันกลับไม่ใช่แบบนั้นเลย เราพยายามคุยกับเพื่อน พยายามหาอะไรทำ แต่ก็ได้แค่นั้น ในหัวมันคิดวนเวียนไปมาเค้ายังอยุ่ในความคิดของเราตลอดเวลา นอนก็นอนไม่หลับ ทั้งๆที่เหนื่อยละง่วงมาก มันเคว้งคว้างล่องลอยไปหมด ใครพอจะมีวิธีทำใจให้เร็วที่สุดบ้าง ให้เราเสียใจน้อยที่สุด เพราะอีกไม่กี่วันจะถึงวันเกิดของเราแล้ว เราอยากจะมีความสุขในวันเกิดของเรา เราไม่อยากร้องไห้อีกต่อไปแล้ว ขอบคุณที่เสียเวลาอ่านกระทู้บ้าๆบอนี้ค่ะ