ในปัจจุบัน เราจะเห็นได้อย่างชัดเจน ว่ามีคนที่ไม่ได้จบครูโดยตรง มาทำงานเป็นครู พวกเขาไปเรียนป.บัณฑิต ตามทีหลัง คือ อยากรู้ในมุมมองของทุกคนว่า คนที่ไม่ได้จบสายนี้มาแต่แรก เขาจะมีวุฒิภาวะความเป็นครู ความรักในหน้าที่ครู ความสามารถในการถ่ายทอดความรู้ มากกว่าหรือเท่ากับคนเรียนครูมาคะ คือ บางคนจบเอกเพียวมา แล้วมาต่อ ป.บัณฑิต เราว่าเขาคงจะมีวิชาที่แก่กล้ากว่าคนจบครู ที่ไม่ได้เรียนวิชาเอกมากเท่าเอกเพียว คณะเพียว อันนี้ที่เราคิดมันจริงมั้ยคะ แล้วมันเป็นไปได้มั้ยว่า คนที่ไม่ได้จบครูมา แต่พอเป็นครูก็สั่งสมประสบการณ์จนสามารถมีวิชาการถ่ายทอดที่แก่กล้าเหมือนคนจบครู มันเป็นไปได้มั้ยคะ แต่บางทีครูบางคนก็สอนไม่เข้าใจ ถ่ายทอดไม่ได้ อันนี้ควรจะโทษใครดีคะ ระหว่างเครื่องส่งสัญญาณต้นทาง(ครู) กับเครื่องรับสัญญาณปลายทาง(นักเรียน) ยอมรับเลยว่า เราเป็นคนนึงค่ะ ที่สมัยเรียน ได้เกรดเยอะ แต่ดันมาแผ่วปลาย เพราะมีปัญหากับการอยู่ร่วมกับคนอื่นในสังคม จนปีหลังๆมา ได้คะแนนน้อย เกรดน้อย คือเรียนไม่มีสมาธิเลย เราที่เคยเรียนดีมาตลอด วันนึง เราได้เห็นฝีไม้ลายมือของเพื่อนร่วมรุ่น ที่เวลาเขาออกมาสาธิตการสอนแล้วเขาสอนดีกว่าเรามาก มีเทคนิคดีๆนำเสนอตลอด เราก็เริ่มวิตกกังวล จนวันออกฝึกสอนเต็มรูป เราออกฝึก อาจารย์มานิเทศประเมินติดตามใดๆ เราได้คะแนนตามตัวชี้วัดต่างๆจาก 100 ไม่ถึง 70 มีวิธีไหนที่ทำให้เราสอนเก่งมั้ยคะ ทั้งๆที่เราเรียนรู้อะไรต่างๆได้ดี เราทำอาชีพนี้ได้ เพราะรัก แต่เราสอนไม่เก่ง มีวิธีไหนพอจะแก้ไขได้มั้ยคะ เคยลองดูเทคนิคคนอื่นๆที่สอน แต่เราไม่สามารถก๊อปปี้เขาแล้วสร้างบรรยากาศในชั้นเรียนให้เรียนได้อย่างราบรื่นไม่ได้ เราสอนทีไรแป๊กตลอด ช่วยแนะนำด้วยนะคะ จะเป็นพระคุณอย่างสูงค่ะ