เรื่องราวมีอยู่ว่าผมกับแฟนซื้อทาวเฮ้าว์อยู่ชาญเมืองแถวจังหวัดปทุมธานี ตั้งแต่เริ่มอยู่เงียบสงบ เสียงดังบางเป็นบางหลัง แต่ทุกหลังจะอยู่ในขอบเขตไม่มายุ่งวุ่นวายกับบ้านใครทั้งนั้น การกระทบกระทั่งจึงแถบไม่มี จนมาปีล่าสุดน้องข้างบ้านขายบ้านเพราะจ่ายไม่ไหวแฟนทำงานคนเดียว ด้วยนิสัยเขาแล้วเขาก็เสียงดังเวลาทะเลาะกับแฟน แต่สอนลูกดีมาก ถึงตัวแม่เองจะพูดจาไม่เพราะบ้าง (หยาบ) แต่บ้านผมกับเขาก็คุยกันปกติ ผมซื้อขนมมาฝาก ให้เงินลูกเขาไปเรียนบ้าง เพราะผมกับแฟนยังไม่มีลูก จึงชอบดูเด็กๆวิ่งเล่นหน้าบ้าน จนกระทั่งครอบครัวใหม่ย้ายเข้ามา ไม่ทันได้พูดคุยจัดผมวันแรกแล้ว ไม่ทันได้รู้จัก
วันนั้นฝนตกหนักผมตากอยุ่ผ้าหลังบ้านมาหลายวันไม่แห้งเลยจำเป็นยกไปตากหน้าบ้านชิดกับบ้านหลังมุมจอหวังว่าจะเจอแดด โดยตากตรงรางวีถนน กลับมานั่งดูหนังรอแดดออก ผมกับแฟนก็เห็นรถกระบะถอยเข้าบ้านมาคันเล็กๆ  สักพักผมหาเสื้อผ้าไม่เจอมารู้อีกทีกองลงตรงพื้นเปื้อนโคลนโดยมันย้ายจากตำแหน่งมุมบ้านซ้ายมาอยู่กองทิ้งไว้ตรงประตูขวา ตกใจรีบโกย มองเห็นผู้ชายคนหนึ่งยืนมอง ผมกับแฟนรีบเก็บเสื้อผ้า ผมเลยบอกแฟนว่าเขาถอยไม่ได้หรือถนนก็ไม่มีรถจอด ทำไมไม่กดกริ่งบอกเราจะยกออกก่อน แฟนบอกช่างเถอะถ้าเปื้อนมากซื้อใหม่ถ้ามันซักไม่ออก  เช้าวันต่อมาผมก็ไม่ได้สนใจอะไรเพราะต่างคนต่างอยู่ เจ้าของบ้านคนใหม่ผู้ชายเดาๆน่าจะเด็กโรงงาน มาจอดมอเตอร์ไซต์ตรงหน้าบ้านพร้อมลูกสาว 2 คน ผมก็งงมาจอดทำไมตรงหน้าบ้าน หรืออยากทักทายเรา ก็โอเค ผมเลยเดินไปเปิดประตูจะเอารถออกยิ้มให้เขาก็ยิ้มให้ผม เขินๆหนิดๆผมก็น้องขี้อายแน่เลยวะ   และเป็นแบบนี้หลายวัน จนมาวันหนึ่งแฟนผมบอกไม่ออกไปเลยรอให้เขาออกไปก่อน เขาจะได้ไม่มาจอดรออีก แต่ประเด็นมาเกิดตอนนี้ พอมาเจอวันหลังเขาไม่เอามาจอดหน้าบ้านผม และผมขับรถออกจากตัวบ้านเปลี่ยนรองเท้าก่อนขับรถเขาก็ขับรถผ่านแต่สีหน้าเขาแสดงอาการไม่มองผมเหมือนเคย  ผมไม่สนใจ แต่ที่หนักคือเขาเริ่มมาแอบดู แอบฟัง มารอผมตอนกลางคืนเวลาผมออกไปทิ้งขยะทุกวันแทน ผมก็สงสัยคนเราอยากรู้จักจะมาแอบมองกันทำไมเดินมาคุยซิครับ ผมเลยบอกแฟนว่าเพื่อนบ้านเราแปลกๆดี เริ่มกลัวๆ ตรงมานั่งรอ พอเปิดประตูไปก็ตกใจไม่เคยมีใครมารอ แฟนบอกงั้นเลิกไปทิ้งขยะกลางคืนเพราะเราไม่รู้ว่าเขาเป็นอะไร ผมบอกโอเค วันหลังผมถอยรถเข้าบ้าน เพื่อนบ้านขับมอเตอร์ไซต์มาจอดตรงหน้าบ้านขณะผมถอยเข้าจอด ผมเลยจอดรอเพราะรถมันเข้าไปครึ่งคันแล้ว ถ้าเหวี่ยงเข้าโดนรถเข้าแน่ ผมงงว่าทำไมไม่ไปจอดตรงหน้าบ้านเขา บ้านเขาก็ไม่มีรถยนต์ บริเวณเหลือ ด้วยบ้านทาวเฮ้าว์ที่จอดรถมันชันผมเริ่มเมื่อยขาเลยกระพริบให้หลีก เขาก็ไม่ขยับคุยกับเพื่อนมองตาทำท่าจิกมองผมกะหลิ่มกะเหลี่ย พอผมยกเท้าเพราะเมื่อยรถเลยไหลเขาเลยขยับ สักพักเขาให้เพื่อนตะโกนด่ากูมาจอดหน้าบ้านแค่นี้จะต่ายเหรอไอ้... ผมถึงกับอึ้ง เช้าต่อมาผมผมเลยเรียกมาคุยมีเลยบอกมีอะไรไม่พอใจอะไรกดกริ้งได้เลย อย่าไปทำแบบนั้นอีก รวมที่เมียเขาชนผมที่วัดจนล้มทับคนหน้าทั้งที่ผมก็หลีกทางให้แต่จงใจมาเดินชน  บอกบ้านผมไม่ชอบยุ่งกับใคร และที่นี้ไม่มีใครยุ่งกับใครต่างคนต่างอยู่  เช้าวันต่อมาไปฟ้องเมียเขาเองยากจะตบปากผม เดียวจะให้เพื่อนมาจัดการ ไม่ทันขาดคำก็พาเพื่อนมากินเหล้า ผมก็เดินมาปลูกต้นไม้หน้าบ้าน ผมได้ยินว่าส่องมันเลยเพื่อนผมก็งงส่องอะไร ผมก็บแฟนเลยขับรถไปซื้อกระถางต้นไม้ พอกลับจอด เพื่อนคนข้างบ้านถามผมพี่กินเหล้ากับผมหรือเปล่าครับ ผมบอกไม่ครับผมไม่สบาย ปฏิเสธด้วยมารยาท เพื่อนบ้านรีบวิ่งมาเลย พี่เกลียดผม พี่ไม่ชอบผม พี่ว่าผม ผมยืนอึ้งเดินเข้าบ้านแบบงง ผู้ชายเขาว่ากันแบบนี้หรือวะ ไม่กินก็ไม่กินจะวิ่งมาว่าผมทำไม เลยบอกแฟน ทำไมเขาเยอะขนาดนี้ ผมก็ปล่อยผ่านคงเมา จนเริ่มไม่ปกติพอเห็นผมอยู่บ้านก็กรี๊ดส่งเสียงดัง เปิดทีวีเสียงดัง คุยอวดตำแหน่งหน้าที่การงาน เป็นหัวหน้าโปรดักส์ โรงงานน้ำผลไม้ ลูกน้องเยอะ ผมก็ไม่สนใจเดินผ่านขับรถออก จนมาวันต่อมาผมไปซื้อรองเท้าแบรนด์ไม่ได้แพงมากเพราะใช้ร้องเท้าทำงานหนักมาก เดินเข้าบ้านสิ่งที่ได้ยินจากเพื่อนบ้าน ร้องเท้ากูแพงกว่าเยอะ ผมนึกในใจอะไรกันแพงไม่แพงเรื่องของคุณเริ่มเยอะ ผมเดินเข้าบ้าน  จนมาวันหนึ่งผมยืนรดน้ำต้นไม้ ได้ยินเสียงสอนลูกสาวตัวเล็กบอกถ้าผ่านบ้านผมตะโกนว่าใส่มันเลย ผมอ้าวเป็นพ่อแต่ไปสอนลูกอะไรแบบนั้น ผมนั่งรอดูสิ่งที่ผมเห็นตกใจ กับพฤติกรรมที่เกินผู้ใหญ่ท่าทางเหมือนนางร้ายในละคร ผมคิดว่าเขาเป็นอะไรอีกวะนี้  จนมาวันหนึ่งเขาให้ช่างมาติดไฟเบอร์ เอารถมาจอดขวางเข้าบ้านผมเวลาติดคือ 17.00 น. ซึ่งผมกลับถึงบ้านพอดี ผมกดกระจกบอกไปเรียกช่างให้หน่อยจะเข้าบ้าน เมียเพื่อนบ้านยืนเท้าสะเอวดู( แบบไม่ขยับจะทำไม) ผมเลยรอไม่ไหวเพราซอยมันแคบเลยยอมเบียดล้อขึ้นจอด  เช้าต่อมาผมเลยตะโกนถามเป็นอะไรกันมากกับหน้าบ้านกู เป็นอะไรกัน อย่ามายุ่งอีกถ้าเป็นแบบนี้  หลังจากนั้นไม่เคยไปพูดกันอีกเลย ที่นี้เริ่มหนักกินเหล้าพาข้างบ้านส่งเสียงดังให้ลูกมาเต้นหน้าบ้าน มาเดินกอดอกดูบ้านผมบ้าง ให้แม่ยายมายืนทำท่าแปะปากใส่ผมนอนดูหนังตกใจ คืออะไรของเขาวะนี้ ล่าสุดให้ช่างต่อเติมบ้านเอาขยะในถังขยะบ้านมันเองมาโยนเข้ามาในบ้านผม ผมเลยให้นิติหมู่บ้านมาจัดการ มันไม่ยอมรับว่าทำทั้งที่มีคลิปเสียงคลิปวีดีโอ แต่มันบอกจะหยุดต่างคนต่างอยู่ผมก็โอเค แต่ทุกอย่างเหมือนจะดีจบแต่ไม่จบ มันกินเหล้ามาด่าผมตามเคย ผมยืนฟังมันด่า เช้ามาผมเลยถามเป็นอะไรทำไมไม่จบกับกูอีกรำคาญ  แต่ละวันเจอแต่ความประหลาด เช่นผมตัดต้นไม้ ปลูกต้นไม้ใหม่ก็ทำด้วยวันเดียวกันทุกรอบ ผมซื้อรถใหม่ก็ซื้อด้วย ผมทำการทดสอบคืออย่าให้บ้านผมทำอะไรทำด้วย ทุกวันนี้ก็ไปโพสต์ด่าผมในเฟสให้เพื่อนรุ่มด่า บ้าน... บ้านไม่ดีจะยิงบ้างอะไรบ้าง คงไม่พอใจผมไปว่ามันอย่าไปสอนลูกแบบนั้น มีอะไรด่ามาเลย มันไปโพสต์มันเกี่ยวอะไรกับลูกมัน มันคงลืมว่าบ้านมีกล้องวงจรปิดตอนให้ลูกตะโกนว่า ......ทุกวันนี้ยังเหมือนเดิมกินเหล้า หนักกว่านั้นย้ายโต๊ะมากินกลางถนนเดินชวนคนกินเหล้ามากิน ซื้อให้เขากินนินทาบ้านผมเดิมๆ บอกบ้านตัวเองไม่เคยมีพฤติกรรมผมอ้าง บอกบ้านตัวเองชอบทำบุญถ่ายรุปให้เพื่อนวงเหล้าดู  ผมยอมเขาครับผมคนตรงๆ แต่ผมที่รู้สึกแย่สุดสอนลูกบอกถ้าไปโรงเรียนใครรังแกให้ตบมัน ด่ามัน เวลาลูกเขาด่ากันมันทำให้ผมสะดุ้งมาก เช่น อีปากมาก ซิไปตาย ผมเกลียดเด็กไปเลย ใครเคยเจอหนักกว่านี้แก้ปัญหาอย่างไร  ไม่รวมเอากางเกงในมาติดประตุบ้านผม ผมก้มไม่กล้าปิดประตู เพราะมันจะอยู่บนหัวผมทันที วันอาทิตย์ห้ามซ่อมบ้านก็เอาช่างมาซ่อมหน้าตาเฉย ทาสีบ้านก็เลยมาบ้านผม ตั้งเสาหลังคาก็มาตั้งบนเสาบ้านผม แต่เรื่องเหล่านี้มันคงไม่กระทบกับพฤติกรรมประหลาด หรือมันกินเหล้าจนหลอน