"เพื่อเปิดวงคุยเรื่องคดี
ดังนั้น...คืนนี้เรามาเมากันเถอะครับ — ♪"
ประเดิมด้วยการเรียกรวมผู้เกี่ยวข้องแบบผู้ใหญ่ ณ สถานที่กลางคืน
แบบที่สมัยสิบเจ็ดไม่เคยทำ (เพราะยังไม่บรรลุนิติภาวะ)
"ไม่ได้เป็นทางการอะไรขนาดนั้นหรอก ไม่ต้องเกร็งกันนะครับ
แล้วผมก็เลี้ยงด้วย"
รุ่นพี่ของฮาจิเมะที่เป็นตำรวจสร้างความผ่อนคลาย
"เหรอ...! งั้นฉันขอไวน์แดงนี่ก็แล้วกัน"
มามิยะ ริอิจิ (52) กรรมการงานนักเขียนสั่งเปิดงานอย่างไม่เกรงใจ
"เห...มีด้วยเหรอครับ"
น้องเขยของคุณลุงวัย 37 ของเรา โอมิโนะ ยูโตะ (29) เหลือบ
"งั้นผมขอแบบอาจารย์มามิยะเลย"
"ฉันอยากได้ไวน์ขาว แต่เอาแบบไหนดีล่ะ..."
"ถ้าเป็นฟูมิล่ะก็...ชาบลีส์ ก็ได้"
แฟนหนุ่มเสนอ
"อื๋อ...ที่อยากกินเนี่ย ไม่มีอยู่ในเมนูนะ"
ฟุยูกิ อกาธา (19) นักศึกษาสาว เจ้าของรางวัลรองชนะเลิศว่าหลังจากดูเมนู
"บก.ล่ะฮะ"
คุณลุงถาม
"ผมดื่มไม่ได้...ขอน้ำชาแล้วกันครับ"
มิโนดะ เอย์สึเกะ (35) บก.ของงานโบกมือ
"อ๊ะ...ขอโทษครับ ขอสั่งเครื่องดื่มหน่อย"
คุณลุงยกหูโทรศัพท์หาพนักงาน
(เด็กที่ชอบข้ามหัวผู้ใหญ่อย่างพี่เรา...
ตอนนี้กลายเป็นคนที่ต้องอ่อนน้อมเรียกคนอื่นว่า 'คุณ'
แบบมนุษย์เงินเดือนเต็มตัวไปซะแล้วแฮะ)
คนเป็นน้องคิด
"อะแฮ่ม...เรามาเริ่มกันเลยดีกว่า"
มาคาเบะหยิบสมุดพก
"คดีแรกนะครับ 'อา' จาก 'อายาเสะ'
ตอนนั้นมีคลิปฆาตกรรมถูกเปิดขึ้นกลางงานรับรางวัลนักเขียน"
"อาจารย์มามิยะ คุณฟุยูกิ ฟูมิแล้วก็แฟน
ทั้งสี่คนพากันไปยังที่ๆอาจจะเป็นที่เกิดเหตุแล้วก็เจอศพ ถูกไหม...?"
"ใช่ — ฉันเป็นกรรมการ เลยใช้รถที่ทางงานเอาให้ขับไป"
"ฉันขึ้นแท็กซี่หน้างานไปค่ะ"
"ฉันไปกับรถของยูโตะ หลังจากรับรางวัลอะไรกันเรียบร้อยแล้วน่ะ"
ฟูมิบอกบ้าง
"ครับ...รถของผมจอดอยู่ในที่จอดรถของงาน
โธ่...ใครจะปล่อยฟูมิไปในที่แบบนั้นคนเดียวได้ล่ะครับ"
"ต่อไปคดีที่สอง...'ยา' จาก 'อายาเสะ'
คนตายชื่อไม่ได้ขึ้นต้นด้วย 'ยา' แต่มีนามบัตรที่เขียนว่าชื่อที่ใช้ในการทำงานคือ 'ยาคุโมะ เรย์จิ'
จากการสืบสวน เราพบว่านั่นเป็นนามบัตรที่คนร้ายทำขึ้นมาเอง แล้วก็ยัดใส่ตัวผู้ตาย"
มาคาเบะไล่
"ทุกคนเข้าใจไหมครับ...?"
คุณลุงแววตาแข็งกร้าว
"คนร้ายตั้งใจจะฆ่าสามคนนี้ตั้งแต่แรก
โดยทำให้เหมือนว่าฆ่าตามนิยาย"
"พูดถึงคดีที่สอง...ฉันรู้เรื่องนี้เพราะฮาจิเมะส่งข้อความมาบอก
หลังจากกลับจากที่เกิดเหตุคดีแรกแล้วกำลังจะหลับพอดี"
ฟูมิว่า
"แล้วฟูมิก็ส่งข้อความ...แล้วก็โทรมาคุยกับผม"
แฟนรับ
.
.
"ฉันว่าจะไปที่เกิดเหตุที่สามตามนิยายดู...!"
ฟูมิในตอนนั้นพูดอย่างหนักแน่น
"นี่ก็ฝนตกอยู่...งั้นผมเอารถไปรับนะ"
.
.
"ฉัน...ไปที่จังหวัดคานางาวะ ที่อาจมีคดีที่สามตามนิยาย — "
"ไม่ดีเลยนะครับ อาจารย์...!
เกิดเจอฆาตกรขึ้นมาล่ะ"
"น่า...! สุดท้ายก็ไม่มีอะไรนี่"
"บังเอิญหรอกค่ะ อาจารย์"
ฟูมิแย้งกรรมการ
"ตอนเช้าผมกับฟูมิไปเจอหุ่นที่ตั้งเลียนแบบเหยื่อที่ถูกฆาตกรรม
กับหนังสือนิยาย — จะบอกว่าไม่มีอะไรก็..."
ยูโตะสมทบ
พอสังสรรค์กันอย่างจุใจ — ทุกคนก็กลับบ้าน
"โอ่ย — คินดะอิจิ จะไหวเหรอ
นี่มันดื่มกันสนุกๆชัดๆ"
รุ่นพี่เห็นว่าไม่ค่อยได้ความ
"รุ่นพี่...ผมรู้แล้วครับ ว่าใครเป็นคนร้าย"
"ฮะ...!"
"ถึงจะยังไม่มั่นใจใน ทริก
แต่คนร้าย — อยู่ในสี่คนนั้น!"
.
.
"ที่ผมมาส่งเนี่ย...เพราะอยากอยู่ด้วยกันนานๆนะเนี่ย"
"เหรอ — ♥"
ฟูมิซบแฟนหนุ่มน้อยๆ
"โอ๊ะ..."
แฟนมองหน้าต่างแท็กซี่
"ฝนตก..."
"เห..."
ฟูมิลากเสียง
ฝ่ายหญิงเงียบไปชั่วขณะ
"ฟูมิ...?"
"อื๋อ — อ๋อ เปล่าค่ะ!"
— พอแฟนสาวพูดออกมาแบบนั้น กลายเป็นตนที่เงียบบ้าง
.
.
"ไง — ฮาจิเมะ
อ้าว...พี่มาคาเบะ"
วันต่อมา — ฟูมิที่โดนเรียกมาที่คาเฟ่แห่งหนึ่งประหลาดใจ
เมื่อพบว่าพี่ชายพาเพื่อนที่เป็นตำรวจอย่างมาคาเบะมาด้วย
"อืม — มาเลย"
พี่ชายเชิญ
"ฟังนะ ฟูมิ — ฉันว่าคดีนี้
มีคนชักใยอยู่เบื้องหลัง"
"ชักใย..."
" — หรือนายจะหมายถึง จ้าวตุ๊กตานรก...
ทากาโต้ โยอิจิ
ที่ตอนนี้อยู่ในคุกน่ะเหรอ"
"ใช่"
"แล้วเธอก็อาจเป็น 'พยาน' ให้กับ —
'คน' ของหมอนั่นอยู่"
"เพราะเราเป็นพี่น้องกัน — ถึงต้องเรียกมาคุยเป็นการส่วนตัว
ฟังนะ — โอมิโนะ ยูโตะ แฟนของเธอคือฆาตกร"
"ด-ได้ยังไงกัน...!"
"พูดในฐานะพนักงานบริษัทนะ —
งานเลี้ยงพวกนี้ — ส่วนมากแขกจะเช่ารถ ติดรถคนอื่น ไม่ก็นั่งแท็กซี่เข้ามา
เพราะมีเครื่องดื่มมึนเมา"
"ถ้าจะเอารถมา — คงมีแต่คนที่ไม่ดื่ม
แต่แฟนเธอก็เป็นคนดื่มอยู่เหมือนกันนี่...?
แล้วยังเอารถตัวเองมา — แถมยังพากันกับเธอไปที่เกิดเหตุที่หนึ่งอีก"
"บางทีแฟนเธอ — อาจมีเหตุผลทำให้ไม่สามารถใช้รถคนอื่น
แต่ต้องใช้รถตัวเองเท่านั้นในการไปที่เกิดเหตุ...!"
(ฉัน...ไปที่จังหวัดคานางาวะ ที่อาจมีคดีที่สามตามนิยาย — )
"แล้วก็ตอนที่อาจารย์มามิยะพูดแบบนั้น — "
คุณลุงยกอีกเรื่อง
"บก.ก็พูดเป็นเชิงตำหนิ"
(ไม่ดีเลยนะครับ อาจารย์...!
เกิดเจอฆาตกรขึ้นมาล่ะ)
(น่า...! สุดท้ายก็ไม่มีอะไรนี่)
(ตอนเช้าผมกับฟูมิไปเจอหุ่นที่ตั้งเลียนแบบเหยื่อที่ถูกฆาตกรรม
กับหนังสือนิยาย — จะบอกว่าไม่มีอะไรก็...)
คินดะอิจิ 37 - คดีนี้อาจมี "เขาคนนั้น" อยู่เบื้องหลัง ปริศนายังไขกระจ่างไม่ดีก็ชี้คนร้ายอย่างไม่ทันให้ได้ตั้งตัว!