สวัสดี​ครับ​คือผมจะเล่าเรื่องพ่อผมให้ฟังน่ะครับคือแกป่วยเป็นโรคเส้นเลือดตีบทำให้ซีกขาวไม่ค่อยมีแรงมาเป็นเวลา10ปีล่ะครับแกก็เป็นความ​ดัน เบาหวาน​ ไข้มันจนมาเจอโรคไตวายรื้อรังระยะสุดท้าย แรกๆแกไม่ยอมฟอกแล้วเกิดอาการบวมหายใจเหนื่อยไปพาไปรพ.หมอบอกเกลือแร่ต่ำเกร็ดเลือดต่ำน้ำท่วมปอดหมอเลยส่งตัวจากรพ.ประจำอำเภอไปรพ.จังหวัด​สุดท้ายแกก็ยอมฟอกไตทางช่องท้องมาประมาณ​2ปีกว่าละครับจนกระทั่ง​วันที่9มีนาคม​2564ประมานตอนเช้าแกเกิดล้มผมเลยพาแกรพ.ประจำอำเภอได้เอ็กซ์​เซอเรอ์พบว่ากระดูก​โคนขาหักเลยส่งตัวไปรพ.ใหญ่​อีกที่แกก็นอนรอหมอผ่าตัดจัดกระดูก4วันผ่านไปในระหว่างที่รอผ่าตัดก็ฟอกไตปกติแต่แกมีอาการเยื่ออาหารกินข้าวคำ2คำจนกระทั่ง​ผ่านมา2อาทิตย์​หมอเรียกญาติไปคุยว่าคนใข้ไม่ให้ความร่วมมือคือไม่ยอมลุกไม่ยอมตะแคงคือไม่ยอมทำตามที่หมอบอกทุกอย่างคือแกจะนอนตลอดเวลาผมก็เข้าใจแหละครับว่าแกกระดูก​หักข้างที่อ่อนแรงด้วยและเพลียจากการการที่ฟอกไตด้วยหมอเลยมาคุยกระผมว่ารองให้คนไข้กลับบ้านไหมเผื่อแกจะทำอะไรบ้างเพราะที่บ้านกำลังใจเยอะผมจึงตัดสินใจจ้างรถพยาบาล​มาส่งที่บ้านครับพอกลับมาถึงบ้านแรกๆเหมือน​แกจะดีขึ้นกินข้าวได้เยอะขึ้นผมก็ล้างช่องท้องให้แกปกติจนมาถึงวันที่4-5น้ำยาที่เข้าไปมันขาดทุนแกก็กลับมากินข้าวได้น้อยลงเหมือนตอนอยู่รพ.คือเมื่อล่ะคำ2คำจนตอนนี้จากนน.76เหลือประมัน65คือผอมมากครับจนกระทั่ง​เช้าวันอาทิตย์​ที่21/3/64แกเรียกผมมาคุยว่าแกจะไม่ทำอะไรแล้วคือไม่กินยาไม่ให้ผมล้างช่องท้องให้ผมก็พยายาม​พูด​ทุกอย่างแล้วแต่แกไม่ฟังอะไรเลยไม่ให้ทำอะไรสักอย่างแกนอนทั้งวันทั้งคืน​บางทีปลุกไม่ค่อยตื่นแต่แกพูดคุยได้ด่าไปปกติแต่แกไม่ยอมลุกไม่ยอมนั่งไม่ทำอะไรเลยนอกจากนอนครับตอนนี้ผ่านมา3วันแล้วผมดูอาการแกก็ไม่ทรุดก็ทรงๆอยู่​น่ะครับคือบพูดได้ด่าได้กินข้าวน้อยเหมือนเดิมไม่มีอะไรเกิดขึ้นตัวก็ไม่บวมไม่เบลออะไรน่ะครับแต่ผมกลัวว่าแกจะทรุดเร็วๆนี้ครับทำยังไงดีครับเพราะตอนนี้แกเริ่มมีอาการซีดลงมือสั่นแล้วครับ