จากกระทู้ของผมเรื่องพ่อห่วงรถมากกว่าผม เเละ พ่อเเม่เป็นห่วงมากเกินไป ตอนนี้มันยิ่งหนักเข้าไปอีกครับ 

-คือ ช่วงนี้จังหวัดที่ผมอยู่มีฝนตกบางวันครับ พ่อก็จะบ่นๆประมาณว่าทำไมไม่ล้างรถ ฝนตกใส่ ผมก็ยังไม่เข้าใจครับว่า ทำไมต้องล้างรถทุกครั้งที่ฝนตกใส่ เดี๋ยวถ้ามันตกมาอีก ก็เปื้อนอีกอยู่ดี
-ผมมีสอบเช้าครับ เเต่บ้านอยู่ไกล ม. เลยอยากไปนอนหอเพื่อน เเต่เเม่ก็มาทรงเดิมครับ เเม่พูดว่า : เเล้วเเต่นะ พ่อไม่อยู่ เเม่อยู่กับน้องเเค่2 คน ถ้าโจรมาจะทำยังไง บลาๆ ผมก็อธิบายไปว่าทำไมถึงต้องไปนอนหอเพื่อน เเม่ก็พูดอีก ไปเลย เเม่ก็อยู่กับน้อง2คนได้ ถ้าเกิดอะไรขึ้นก็ชั่งมัน ไม่ต้องห่วง คือผมใส่คอนเเทคเลนส์ครับ ไม่อยากใส่เกิน10 ชม. มีสอบ9โมง-17.30 เท่ากับว่าผมต้องตื่น6 โมงครับ เพราะอาบน้ำกินข้าวเเต่งตัวก็ ชม.กว่าๆเเล้ว ขับรถไป ม. อีก ชม.กว่า ผมรู้ตัวเองครับ ว่าไม่ไหว 

คือเเม่เป็นเเบบนี้ตลอดครับ เวลาที่ผมจะไปไหนไกลบ้านนานๆ จะชอบพูดเเบบนี้ ทำให้ผมไม่สบายใจ น้ำเสียงเเบบ น้อยใจ ประชด เช่น 

-ชอบพูดเเนวๆว่า ถ้าผมไปเเล้วเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง จะไปก็เเล้วเเต่นะ...

-ผมนั่งอยู่ดีๆ ก็จะชอบเดินวนไปมาพูดเสียงดังเเบบ โอยยย ปวดหัว ปวดนั่นปวดนี่ เหมือนรอให้ผมถามว่าเป็นอะไรมากมั้ย พอผมถามก็จะตอบเเบบว่า มปร. อดทนได้เพื่อลูกๆ ผมนี่เเหวะในใจเลยครับ555 เพราะว่าเวลาที่ผมบอกว่า ปวดหัว หายใจไม่ออก หรือเจ็บหน้าอกตรงฝั่งซ้าย เเม่ก็ไม่สนครับ บอกว่าไปตรวจทำไมให้เสียตัง ผมทำมาเป็นเว่อ อะไรเเบบนี้ ผมเลยคิดว่า ทำไมต้องเเคร์เเม่ด้วย เเม่ยังไม่เเคร์ผมเลย

- ผมซิ่วครับ ที่บ้านชอบพูดเหมือนเป็นเรื่องน่าอาย พูดกรอกหูเเทบทุกวัน ว่าทำไมไม่ทนๆเรียนเเต่เเรกคณะที่เลือกให้ก็ดีอยู่เเล้ว ใส่ชุด นศ ไปสอบน่าอาย บลาๆๆ ผมก็มีความคิดในในใจครับ :ตัวเเม่เองก็ท้องผมตอนเรียนปี2 เเท้ๆ ผมยังไม่อาย ไม่น้อยใจเลย ที่เเม่ท้องก่อนเเต่ง ท้องตอนเรียน

ผมรู้สึกว่าผู้ใหญ่2 คนที่เรียกว่าพ่อกับเเม่ คือสนเเต่ตัวเองอ่ะครับเเต่ทำมาเป็นบอกว่ารักผม  ปัญหาคือ มันทำให้ผมกลายเป็นคนที่เกลียดคนที่บ้านไปเลยครับ ผมได้ยินเสียงพ่อหรือเเม่มาเรียก ผมจะหงุดหงิดมาก ถึงเเม้เขาจะยังไม่ได้ทำอะไร เเค่เรียกก็หงุดหงิดครับ ควรจะทำยังไงดี มันหนักถึงขั้นว่า ผมคิดว่าจะเเก้เเค้นยังไงดี ถ้าเรียนจบเเล้วหาเงินได้ด้วยตัวเอง จะไม่กลับมาที่บ้านนี้อีกดีมั้ย