เริ่มเลยนะค่ะ...
อาการเริ่มต้นตั้งแต่เดือนกุมภาพันธ์มีเลือดออกกะปิบกะปรอยจนถึงวันที่11เลยไปหาหมอที่โรงพยาบาลในตัวเมืองแห่งหนึ่งเพราะคิดว่าตัวตัวเองอาจจะเป็นมะเร็งหรือป่าว พอไปหมอก็ชักประวัติแล้วคิดว่าเราน่าจะท้องเลยให้ตรวจปัสสาวะ แต่ขึ้น1ขีดเราไม่ท้อง หมอก็เรียกเราเข้าพบหมอใหญ่แล้วบอกเราต้องตรวจภายในหามะเร็งปากมดลูก พอตรวจเสร็จหมอก็บอกเราว่าไม่เจออะไรปกติ แต่ให้รอผล2อาทิตย์ถ้าผิดปกติจะติดต่อหาเรา บอกน่าจะเกิดจากความเครียดทำให้ประจำเดือนไม่มาหมอเลยให้ยาปรับฮอโมนมากิน คือยาคุมกำเนิดชนิดเม็ด แต่เราก็ไม่กินเพราะเราคิดจะปล่อยให้มีน้องตั้งแต่ต้นปีแล้วและคิดว่าตัวเองอาจมีลูกยาก เพราะฉีดยาคุมกำเนิดแบบทุกสามเดือนแต่หยุดฉีดตั้งแต่ต้นปี63 เราก็ใช้ชีวิตปกติทำงานพอเหนื่อยก็กินเหล้ากินเบียร์แทบทุกวัน จนมาช่วงต้นเดือนมีนาคมเราก็มีเรื่องเครียดเรื่องเงินไม่พอใช้ ตกงาน เรื่องส่วนตัวอะไรหลายอย่าง จนคิดว่าจะไม่ปล่อยให้มีน้องแล้ว แต่อาการแพ้หนักมากก็มา ตอนนั้นกินอะไรไม่ค่อยได้ไม่อยากเหล้าเบียร์เห็นอะไรก็เอียนไปหมด ปวดเมื่อยตามเนื้อตัวแต่ปวดหลังแบบเหมือนจะเป็นประจำเดือนแต่ปวดมาก เราก็คิดว่าร่างกายเราเริ่มไม่ปกติแล้ว คิดว่าเป็นโรคอะไรหรือป่าว ก็คุยกับแฟนว่าให้ซื้อที่ตรวจมานะเดี่ยวจะตรวจแล้วคิดว่าตัวเองเริ่มแปลกไปน่าจะมีน้องหรือถ้าไม่มีจะไปตรวจร่างกาย แต่แฟนก็มั่นใจว่าเราต้องมีลูกแน่ๆ แฟนก็ดีใจดูแลเราดีมากเพราะเขาอยากมีมาตั้งแต่ต้นปีที่แล้ว แต่ก็ไม่ได้ตรวจ 

จนมาวันที่20มีนาคมเราก็ไปบิ๊กซีกินสเว่นเซ่นแล้วก็ไม่ได้ทำอะไรหนักเลยพอขากลับบ้านประมาณ17:00เราก็บอกแฟนแวะปั้มหน่อยรู้สึกปวดท้องเหมือนท้องจะเสีย พอเข้าห้องน้ำก็มีเลือดไหลออกมานิดเดียวพอถ่ายเสร็จอาการปวดท้องก็หายไป เราก็ไม่คิดอะไรคิดว่าเป็นเลือดล้างหน้าเด็กหรือป่าว ก็บอกแฟน 

พอเช้าวันที่21มีนาคมเราไปทำงาน ก็ปวดท้องหน่วงๆคล้ายปวดท้องอุสจาระแต่ถ่ายไม่ออกก็ปวดแบบนั้นถี่ทั้งวัน มีเลือดออกเยอะกว่าเดิม มึนหัวเพลียอยากจะนอนอย่างเดียว พอเราพักกินข้าวเที่ยงเลยบอกแฟนไปซื้อที่ตรวจได้แล้วเพราะถ้ามีน้องจะได้ไปฝากกัน แล้ววันนี้เลือดไหลปวดท้องด้วย พอกลับมาถึงบ้าน17:30ก็ตรวจขึ้นสองขีด เราท้อง ดีใจมากแต่แปลกใจว่าตัวเองเลือดไหลและปวกท้องหน่วง เลยบอกแฟนกลัวมากเลือดไหลปวดท้องกลัวลูกจะเป็นอะไรให้แฟนพาโรงพยาบาลตอนนั้น18:00 มาถึงก็เข้าห้องฉุกเฉินพอไปถึงหมอซักประวัติแล้วให้เราตรวจปัสสาวะอีกรอบตรวจเลือด แล้วบอกเราชีพจรเต้นเร็วให้นอนให้น้ำเกลือกระปุกนึง สักพักหมอก็เดินมาบอกว่าเราท้องนะ แล้วก็หยิบอัลตราซาวด์มาตรวจท้องหาลูกเราแต่หมอบอกน้องน่าจะอายุครรภ์ไม่เยอะหมอไม่เห็น แต่เราก็ยังคิดว่าลูกเราคงอายุครรภ์น้อย แต่ก็ใจไม่ดีแล้ว จะต้องส่งเราไปตรวจห้องนรีเวช เราก็ร้องไห้ตลอดเพราะกลัวมากกลัวน้องจะเป็นอะไรแล้วก็ไม่ให้แฟนเราตามขึ้นไปด้วย หมอก็ให้ขึ้นเตียงแล้วตรวจอัลตราซาวด์เข้าตรวจในช่องคลอดเรา แต่หมอก็บอกไม่เห็น แล้วพูดกับเราว่าเราน่าจะแท้งค้าง หมอบอกเราว่าหมอจะเจาะเลือดไปตรวจเลือดหาค่าฮอโมนเด็ก ให้รอผลวันที่24มีนาคมถ้าค่าฮอร์โมนเพิ่มขึ้นน้องยังอยู่ แต่ถ้าค่าฮอร์โมนลดลงแสดงว่าน้องไม่อยู่แล้ว แต่หมอบอกให้เราทำใจเพราะโอกาสที่น้องจะอยู่น้อยมากๆเพราะหมอไม่เห็นน้อง😭เราก็ยิ่งร้องไห้หนัก หมอก็ส่งกลับไปห้องฉุกเฉินแล้วบอกให้เรากลับบ้านไปรอฟังผล เราถึงบ้านประมาณ23:00 นอนไม่ได้รู้สึกหนาวสั่นแฟนก็ดูแลแล้วก็พูดกันว่าเราเสียเลือดทำไมหมอไม่ให้นอนโรงพยาบาลแต่เขาบอกนอนก็เสียเวลาเพราะเราต้องรอผลวันที่24 พอประมาณตี1เราก็หลับ

พอเช้ามาอาการเวียนหัวปวดท้องก็เริ่มหายไปแต่ยังเพลียอยู่ เราก็ไม่คิดอะไรในใจก็คิดว่าลูกเราต้องแข็งแรงเหมือนพ่อกับแม่ แต่เราก็คิดว่าในใจอีกว่า ถ้าหนูไม่อยากเจ็บไม่อยากทรมานไม่อยากให้แม่ทรมานเดี่ยวมาเกิดใหม่เป็นลูกแม่อีกนะ พอ16:00เราก็ลุกไปเก็บผ้าล้างจานแล้วเข้าห้องน้ำกะจะมานอนต่อ แต่......พอเราปัสสาวะเสร็จ ก็มีก้อนคล้ายก้อนเลือดเท่านิ้วก้อยหล่นตุบลงมา แล้วรีบควักออกจากชักโครกห่อถุงแล้วรีบไปให้แฟนดู เราคิดว่าเป็นลูกของเราแน่ๆ พอดูเสร็จเราร้องไห้หนักมาก😢แฟนก็ปลอบว่าไม่ต้องเสียใจเดี่ยวเขาก็มาเกิดใหม่เป็นลูกเราอีก เราเลยเอาลูกเราฝังไว้ใต้ต้นมะพร้าวที่กำลังปลูก เราก็บอกแฟนว่าเหมือนเราจะเป็นลมไม่ไหวให้พาไปโรงพยาบาลหน่อย ก็กลับมาโรงพยาบาลที่มาเมื่อวานหมอก็ซักประวัติอีกรอบ เราก็เล่าให้หมอฟังเสร็จหมอก็บ่นเราว่าทำไมเราไม่เก็บชิ้นนั้นมาด้วย เราก็ไม่รู้จะทำยังไงเราก็ไม่รู้ว่าต้องเก็บมาให้หมอหรอ แล้วถ้าเป็นลูกเราหมอจะให้เราเอากลับบ้านไหมเรากลัวไปหมด เราก็เงียบแต่น้ำตาไหลพราก😭 หมอก็ให้เข้าห้องฉุกเฉินแล้วไปนอนบนเตียงก็อัลตราซาวด์ที่ท้องเราอีกบอกไม่เห็นอีกแล้ว ตอกย้ำเรา😭 หมอก็เรียกเรามานั่งแล้วบอกหมอไม่เห็นน้องแล้ววันนี้น้อยกว่าเมื่อวานเดี่ยวส่งเราไปห้องนรีเวชนอนโรงบาลนะ เราก็พยักหน้า ถึงหมอก็บอกเราไปเปลี่ยนชุดแล้วบอกห้องรวมไม่ให้ญาติเฝ้า จิตใจเราตอนนั้นเราอ่อนแอมากจิงๆ เราก็บอกขอห้องพิเศษได้ไหมค่ะ หมอเขาก็บอกเช็คก่อนนะ ได้ค่ะแต่เป็นห้องรวมพิเศษ4คนที่เขามีลูกอ่อนนะจะอยู่ได้ไหม ตอนนั้นเราก็ต้องได้แหละ เพราะหมอไม่ให้ใครเฝ้าและเยี่ยมถ้าอยู่ห้องรวม
สรุปวันที่22มีนาคมคืนนั้น20:30เราก็ได้นอนโรงพยาบาลเปลี่ยนชุดเสร็จแฟนก็ขี่มาเอาเสื้อผ้าของใช้ที่บ้าน เราก็นอนรออยู่บนเตียง หมอก็มาเจาะเลือดบอกไปตรวจหาค่าฮอร์โมนอีกแล้ว แล้วบอกเราเดี่ยวเข้าไปอีกห้องให้หมอใหญ่ตรวจ หมอก็บ่นเราทำไมมาตอนนี้ค่ะมาตอนนี้จะเจอหมอเฉพาะทางไหม เราก็บอกเราไม่รู้ว่าจะมีชิ้นอะไรหลุดออกมาเพราะเราก็รอฟังผลอยู่ที่บ้านวันที่24แต่เป็นแบบนี้เราก็มาก่อน หมอก็เงียบ หมอก็ให้เราขึ้นเตียงบอกเราให้เปิดกระโปรงแล้วเอาเครื่องอัลตราซาวด์ดูภายในช่องคลอดเราก็บอกยังมีชิ้นเหลืออยู่นะต้องขูดมดลูก แต่เดี่ยวเจาะเลือดดูผลก่อนเราก็รอ

จนเช้าวันที่23มีนาคม หมอเข้ามารอบเดียวตอน9โมงถามเราว่ายังมีเลือดออกอยู่ไหม เราก็บอกยังมีอยู่แต่ไม่เยอะ ไม่ปวดท้องเท่าไหร่ หมอเขาก็ไม่ได้บอกอะไรแล้วเดินออกไป ก็ไม่มีหมอเข้าตรวจเราเลย พยาบาลมาวัดความดันวัดไข้ตอนเย็นเราก็ถามพยาบาลว่าคุณหมอไม่เข้าแล้วหรอค่ะ พยาบาลก็ถามเรามีอะไรหรือป่าว เราก็บอกไม่มีค่ะแค่ไม่เห็นคุณหมอบอกอะไรเลยเมื่อเช้า พยาบาลบอกเราว่าพรุ่งนี้หลังกินข้าวเช้าเสร็จให้งดอาหารงดน้ำอาจจะต้องไปขูดมดลูก เราก็ตกใจนะ แต่ก็ต้องพักผ่อนให้เพียงพอเพราะเขาต้องวางยาสลบ

จนเช้าวันที่24มีนาคม เรารีบตื่นมากินข้าวเพราะกลัวว่างดแล้วจะต้องหิวแน่ๆ 08:00กินข้าวเสร็จก็นอนว่าจะพักสายตาใกล้จะ09:00หมอใหญ่เดินเข้ามาบอกเราว่า วันนี้เตรียมกลับบ้านได้นะคะเพราะน้องน่าจะหลุดออกมาหมดแล้ว ตรวจค่าก็ไม่เจอแล้ว ไม่ต้องขูดมดลูกค่ะ เราก็ร้องไห้ หมอบอกเราแค่นั้นแล้วเดินออกไปไม่ได้บอกอะไรต่อ ตอนนั้นเราคิดอะไรไม่ออกไม่ได้ถามอะไรหมอเลย หมอบอกให้เรารอใบนัดเรามาอีกทีวันที่23เมษามาตรวจภายในมะเร็งปากมดลูกและรอใบรับรองแพทย์

ตอนนี้ใครถามเราว่าเป็นอะไรแค่ถามเราก็น้ำตาไหลแล้วค่ะ...😭ความรู้สึกของวันนี้อยู่ในใจเราตลอดไป👼🏻🤍

อยากจะถามเพื่อนๆว่าดูแลตัวเองกันยังไงบ้างค่ะ ใครมีประสบการณ์แบบเราแล้วมียาให้กินไหม เรายังมีเลือดไหลอยู่และเพลียกินอะไรไม่ค่อยได้ผอมมากเลยค่ะ😭