คือเราค่อยข้างเป็นคนขี้เกรงใจเวลาเราทำอะไรเราค่อนข้างแบบกลัวเพื่อนจะเดือดร้อนเช่นเวลาทำงานเราจะไม่ค่อยกล้าถามเพื่อนเท่าไหร่ เรื่องที่จะมาบอกคือเรามีเพื่อนอยู่กลุ่มหนึ่งมี5คนรวมเราคือในกลุ่มคนพวกนี้เราว่าเขาค่อนข้างเอาแต่ใจแต่เราก็เข้าใจเพราะอาจจะอยู่ที่การเลี้ยงดูซึ่งเราก็เคยเป็นเพราะเราเป็นลูกคนเดียวพ่อแม่เลยตามใจแต่เราไม่ถึงกับเอาแต่ใจจ๋าานะเวลามีอะไรไม่ได้ดังใจเราจะมีหงุดหงิดบ้างแต่ก็แก้สถานะการณ์ได้แต่เพื่อนเราคือนางอะชอบให้เราไปซื้อของให้ เวลาพวกนางมือถือพังหรือมือถือไม่มีอะจะชอบเอามือถือเราไปใช้ถ่ายรูปบ้างคุยกับแฟนบ้างแต่เราจนแฟนเราแอบน้อยแต่เราไม่ติใจอะไรนะ แต่มีวันหนึ่งเราเดือดร้อนเเล้วเรามาเราให้พวกนางฟังพวกนางก็จะแบบไม่ค่อยฟังเท่าไรละไม่ใช่เเค่ครั้งเดียวเราก็เข้าใจเพราะเรื่องเราอาจน่าเบื่อแต่พอมาถึงจุดจุดหนึ่งเราเริ่มไม่ไหวเราเลยตีตัวออกห่างมาอยู่กับอีกกลุ่มหนึ่งพวกนางก็เริ่มโพสในสตอรี่ว่า เพื่อนอะแบบนี้ก็ไม่ไหวจะให้แคร์ทุกคนก็ไม่ใช่เรื่อง ตามใจไม่ง้ออยากไปก็ไป เราน้อยใจมากเราก็รู้ว่าเราไม่ใช่คนดีมากแต่ที่เราออกมาเพราะเราไม่ไหวจริงๆแฟนเราก็บอกถ้าเลิกยุ่งได้ลิกยุ่งพ่อแม่เราก็เช่น มีครั้งหนึ่งพ่อแม่เคยคุยกับเราว่าอย่าแคร์เพื่อนมากเกินไปได้ไหมเราก็แค่ฟังเฉยๆ เราแอบน้อยใจนะเวลาเพื่อนคนอื่นเป็นแบบเราทำไมถึงตามง้อ ทีเราไม่ตามง้อแถมมาบอกว่าเราติดแฟนทั้งๆที่เราอยู่กับพวกนางตลอด