ขอเกริ่นเล่าเรื่องราวของเราก่อนเลยนะคะ ตอนนี้เราเลิกกันมา 4 วันแล้ว เราคบกันมา 1 ปี 5 เดือน ที่ผ่านมาเรามีความสุขกันมาตลอด แต่ระหว่างทางที่เราเดินนั้นก็มีปัญหาทะเลาะกันอยู่บ่อยครั้ง ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องส่วนตัวของเราทั้งคู่ โดยเฉพาะเรื่องเซ็กส์ และเรื่องทัศนคติความคิด ตอนแรกตอนที่เรารู้จักแล้วตัดสินใจมาคบกัน เรารู้สึกว่าคนนี้คือคนที่ใช่ เพราะเราดูเข้ากันทุกอย่าง ชอบอะไรคล้ายๆ กัน แต่พอมาคบกันเรื่อยๆ ช่วงเข้า 1 ปีแรก ก็เริ่มมีปัญหาเรื่องของความรู้สึก เรื่องของความต้องการที่ไม่เท่ากัน ทุกครั้งที่เราทะเลาะเราจะหันหน้ามาคุยกัน ปรับความเข้าใจกัน และคิดว่าเราจะผ่านปัญหานั้นไปด้วยกันได้ แต่สุดท้ายปัญหามันกลับยังอยู่ที่เดิม เราเป็นคนที่โรแมนติก ชอบการเซอร์ไพรส์ ชอบคนเอาใจดูแลเทคแคร์และอบอุ่น ส่วนแฟนเราเป็นผช.ที่น่ารักและดีมากๆ เขาซื่อสัตย์ ไม่เคยนอกใจเรา แต่เขาเป็นคนไม่หวาน ไม่ค่อยใส่ใจเราในบางเรื่อง เราก็คุยและปรับความเข้าใจมาตลอด เขายอมปรับปรุงและพัฒนาตัวเอง เพื่อที่จะเข้าให้เรามีความสุขทุกครั้งที่อยู่กับเขา เราเป็นคู่ที่ไม่ค่อยได้เจอกันบ่อย ไม่ได้อยู่ด้วยกัน เขาจะมาหามานอนด้วยอาทิตย์ละ1-3 วัน ที่ผ่านมาเขาพยายามปรับตัวเขาหาเราตลอด พยายามสนใจโฟกัสเรามากขึ้น แต่เรากลับงี่เง่าและไม่ได้ลดความเป็นตัวเองเพื่อเข้าหาเขา ทุกครั้งที่ทะเลาะกันเรามีคำถามเกิดขึ้นในหัวเสมอว่า คนนี้คือคนที่ใช่สำหรับเราจริงๆ มั้ย? เขารักเราจริงรึเปล่า? บางครั้งก็คิดว่าอยากอยู่คนเดียว 

แต่มาตอนนี้ ก่อนหน้านี้เราทะเลาะกันด้วยเรื่องเดิม ปัญหาเดิมๆ ก็คือเรื่องเซ็กส์ และทัศนคติ จนทำให้เขาตัดสินใจไม่ไปต่อกับเรา เขาบอกว่า "เหนื่อย เขาไม่มีความสุข ทุกครั้งที่ทะเลาะกันคิดว่ามันจะผ่านไปได้แต่สุดท้ายก็ผ่านไปไม่ได้ เหมือนเดินวนอยู่ในเขาวงกตที่เต็มไปด้วยความคิดเดิมๆ เขาพยายามปรับตัวเขาหาเรา แต่เขาบอกว่ายิ่งทำแล้วเหมือนยิ่งห่างกัน และเขามีปมเรื่องเซ็กส์ ที่ไม่ค่อยจะดีนัก" ที่ผ่านมาเราคิดมาตลอดว่าเราเต็มที่กับเขา ทำดีกับเขาที่สุด พยายามเป็นแฟนที่ดี น่ารัก ขี้อ้อน ทำให้เขายิ้มได้ อยู่กับเราแล้วสบายใจ และมีแต่เราคนเดียวที่พยายามยอมรับในสิ่งที่เขาเป็นให้ได้ แต่จริงๆ แล้วเราไม่รู้เลยว่าที่ผ่านมาเขาก็พยายามที่จะปรับตัวเขาหาเรามากๆ จนเขาเหนื่อยและฝืน สุดท้ายเราจบกันด้วยดี เรียกว่ามากๆ เราไม่ได้โกรธไม่ได้เกลียดกันแม้แต่น้อย เขาบอกลาเราด้วยความรัก เราพยายามทักไปบอกความรู้สึกในใจของเราให้เขาฟัง ขอโทษทุกอย่าง แต่เขาดูมั่นใจและเด็ดขาด 

และล่าสุดพี่ที่สนิทของเราทั้งคู่ ได้ทักไปหาแฟนเราว่าเป็นยังไงบ้าง เขาบอกว่า "เขายังรัก ยังรู้สึกกับเราเหมือนเดิมทุกอย่าง แต่กลับไปอยู่สถานะแบบเดิมไม่ได้แล้วแค่นั้น เราถอยออกมากันแล้ว" แต่เราอยากบอกเขาว่าเราไม่เคยถอย วินาทีที่เขาบอกเราว่าขอจบความสัมพันธ์ เราพยายามยื้อเขา พยายามพูดให้เราจับมือผ่านมันไปด้วยกัน และเราเองเป็นฝ่ายที่อยากรักษาเขาไว้ อยากให้เขากลับมา ช่วงเวลาที่เราไม่ได้คุยกัน เราได้ใช้เวลาตรงนี้มาคิดทบทวนทุกเรื่องที่ผ่านมา และเรามองเห็นข้อเสียของตัวเองที่ทำให้ความสัมพันธ์นี้มันไปต่อไม่ได้ เช่น ที่เคยคิดว่าเราเคมีไม่ตรงกัน เราเข้ากันไม่ได้ จริงๆ แล้วมันคือสิ่งที่เราคิดและตัดสินไปเองเมื่อตอนที่มีอารมณ์โกรธ แท้จริงแล้วเรารู้สึกได้ว่าเขาคือคนเดียวที่เราอยากจะรักษาไว้ อยากเป็นคนรักที่ดีขึ้น ยอมปรับปรุงและแก้ไขตัวเองในทุกเรื่อง ไม่ว่าจะเรื่อง sex  เรื่องทัศนคติที่เค้าเอาตัวเองเป็นจุดศูนย์กลางมากเกินไป จนไม่สนใจความคิดเห็นของอีกคน เรื่องของอารมณ์ที่ชอบดราม่า เพ้อเจ้อจนมันบั่นทอนความรู้สึกของเขาอยู่เรื่อยๆ ตอนนี้เราคิดได้แล้ว และเราพร้อมที่จะปรับปรุงแก้ไขตัวเอง และเรารู้แล้วว่าเรารักเขามากๆ เป็นความสัมพันธ์ที่ดีที่สุดในชีวิต และเราไม่อยากเสียเขาไป เราควรทำอย่างไรคะ? แล้วถ้าเราตัดสินใจเริ่มต้นใหม่กับตัวเองและชีวิตใหม่ เพื่อนๆ มีวิธีอย่างไรบ้างคะที่จะทำให้มูฟออนได้ เราอยากได้แนวทางแบบธรรมมะที่ทำให้จิตใจสงบขึ้นด้วย
ขอบคุณมากๆ นะคะ