ผมสนใจพุทธศาสนานิกายเซน มักจะได้ยินคำว่าจิตคือพุทธะ พุทธะคือความว่าง ไม่มีที่มาและที่ไป ไม่มีจุดเริ่มและสิ้นสุด แทรกซึมอยู่ในทุกสิ่ง และผมก็สนใจเรื่องจิตวิญญาณด้วย ซึ่งความเชื่อของจิตวิญญาณ (Spiritual)จะบอกว่าพระเจ้าคือทุกสิ่ง แทรกซึมอยู่ในทุกสิ่ง ซึ่งผมก็เชื่อว่าเขาหมายถึงสิ่งเดียวกันแต่ใช้คำต่างกัน พระเจ้าในที่นี้ไม่ใช้ชายแก่หนวดขาวนั่งบนบังลังค์สวรรค์แต่เป็นจิตก่อกำเนิด ที่อยู่ในทุกสิ่ง และคำสอนทางจิตวิญญาณกับนิกายเซนก็จะบอกว่าหน้าที่ของมนุษยืก็คือกลับคืนไปสู่ความว่างนั้น ด้วยการละอัตตาตัวตน หยุดการแบ่งแยกฉันเธอ และเข้าใจธรรมชาติเดิมแท้ว่าเราเชื่อมต่อกันเป็นหนึ่งเดียวทางจิตวิญญาณ เพราะจิตหนึ่งไม่อาจแบ่งแยกได้ เรารู้สึกว่าเราแปลกแยกเพราะเรายึดกับรูปและอัตตาทำให้เราเวียนว่ายตายเกิดไม่รู้จบ ผมว่าการมีชีวิตก็ไม่ใช่ทุกข์ซะทีเดียว มันคือการที่จิตหนึ่งนั้นแบ่งตัวมาเรียนรู้ประสบการณ์เพื่อสร้างสรรค์เพื่อวิวัฒนาการแต่เราไม่ควรยึดติดกับอัตตากับกิเลส