ผ.ญเดินหนีผ.ชที่เดินเข้าไปถาม. ที่เขาและเธอไม่ได้รู้จัก. หรื่อว่าสนิทสนมกันถือว่าเป็นเรื่องปรกติ. เพียงแต่เคยเห็นกันบ่อยๆสำหรับผ.ญใช่ไหมครับ. ผ.ญจะกลัวเราจริงไหม. แต่บังเอิญเดินไปเจอกันแบบบังเอิญแต่ก่อน. เราจะเป็นฝ่ายมอง. เหตุการณ์วันนั้นเราเลือกที่จะไม่มอง แม้จะเดินผ่านกันไกล้ๆก็ตาม.  พออีกฝ่ายเห็นทำอย่างบ่อยๆเธอก็เลือกที่จะหายไป. หรือหลบไม่ผ่านมา. ผ.ญกลัวเราไปเลยจริงไหมครับ. ที่ถามเพราะผมไม่ค่อยได้รู้จักหรือคุยกัยผ.ญ. ส่วนมากก็พูดแต่กับเรื่องงานเป็นหลัก ผมไม่โกธรที่อีกฝ่ายเดินหนี. แต่ผมเลือกที่เดินไปห่างหรือไกลไปเลย กลัวอีกฝ่ายคิดเราจะตามตื้อ. แค่เธอเดินหนีเราก็รู้ผิดแล้วที่ทำให้อีกคนรู้สึก. ไม่สบายใจที่เห็นเรา