คือเราไปขอโทษเพื่อนสมัยประถมคนนึง ที่เป็นผู้ชาย เราทำอะไรไม่ดีหลายๆอย่างกับเขาไว้ เอาหลักๆก็หักอกอะคะ แล้วก็แกล้งด้วย แต่เขาก็แกล้งเราเหมือนกันนะ

จขกท. พอ ม.2 ในที่สุดก็ได้เจอซักที แถมเป็นวันสุดท้ายด้วย ขากลับบ้านเดินสวนกันค่ะ

ตอนแรกไอ้เราก็ชั่งใจว่าจะไปขอโทษดีไหม แต่ไหนๆวันนี้ก็วันท้ายแล้วอาจจะไม่มีโอกาสแบบนี้แล้วก็ได้

จขกท.วิ่งตามคนนั้นไปค่ะ บทสนทนาก็

เรา : เดี๋ยว!(วิ่ง)
เพื่อนชาย : (หยุด)(มอง จขกท.)
เรา : (ชื่อ)ใช่ไหม! (หอบแปป) เรื่องตอนประถม(แฮ่กๆ เหนื่อย )ขอโทษนะ
เพื่อนชาย : อืม(หันหลังกลับ แล้วเดินจากไปแบบคูลๆ)
**แล้วก็แยกจากกัน**

คือเรายังไม่ได้บอกชื่อเราเลย กลัวว่าเขาจะจำไม่ได้ แถมใส่แมสอยู่ด้วย เลยกลัวว่าเขาจะเข้าใจผิด ว่าแทนที่จะเค้าใจว่าเราขอโทษแต่กลับเข้าใจว่าคนอื่นขอโทษแทน เช่น จำชื่อผิด

เรายังรู้สึกผิดไม่หายค่ะ เราขอความชัวร์นะคะ ถ้าไม่ชัวร์ เดี๋ยวตอนเปิดเทอมจะวิ่งไปหาทั่วโรงเรียนเพื่อไปขอโทษเขาค่ะ