ของ จขกท ตอนอายุ 15 บางทีการไม่ต้องใช้ชีวิตก็น่าจะดีกว่า เกิดมาเรียน ทำงาน ตาย แต่กว่าจะผ่านแต่ละช่วงชีวิตไปได้มันก็เหมือนจะมีทุกข์พอๆกับสุขเลย แต่ทุกข์สุขมันไม่ยั่งยืนหนิ เราจะสนใจของพวกนี้ไปทำไม

ไม่กล้าแท็กอะไรเยอะเลย กลัวมีคนมาอ่านกระทู้แล้วเหมือนเราจะยุยงเขา ***ทุกคนมีค่ากับใครสักคนมากเลยนะ อาจจะเป็นหมาแมวที่เลี้ยงไว้ ต้นไม้ที่คุณต้องรดน้ำให้ หรือยายขายไก่ทอดที่คุณไปซื้อของแกประจำ ทุกคนมีค่ามากกว่าที่ตัวเองรู้ตัวอีกนะ เหนื่อยได้ อยากตายได้ แต่อย่าตายนะ สงสารคนที่ต้องอยู่โดยคิดถึงเราทุกวัน สงสารต้นไม้ที่รอให้คุณมารดน้ำ คุณมีค่านะ กอดนะ ❤