ขออนุญาตสมาชิกทุกท่านนะคะ
คือดิฉันอยากจะขอฟังความเห็นและประสบการณ์จากแต่ละท่านค่ะ ....เรื่องมีอยู่ว่า ดิฉันมาอยู่กับลูกๆ (ลูกชายคนโต2ขวบ6เดือน ลูกสาวฝาแฝด8เดือน)
ที่บ้านพ่อแม่สามีได้เดือนกว่าแล้วค่ะ ดิฉันมีงานทำพอได้ค่ากิน แต่อาจไม่พอช่วยเหลือแม่ที่อยู่ต่างจังหวัด ซึ่งก่อนหน้านี้ดิฉันแยกกับสามี ทำงานอยู่ต่างจังหวัดอยู่ห้องเช่ากับแม่และลูกชายค่ะ ลูกแฝดอยู่กับสามีและพ่อแม่สามีที่ชนบท ตอนนี้สามีทำงานเป็นพนักงานสัญญาจ้าง1ปีที่บ้านเกิดนี้ เราใช้เงินคนละกระเป๋า เพราะเคยตัดสินใจแยกทางกัน แต่ด้วยดิฉันไม่มีบ้าน ไม่มีเวลาให้ลูกชายตอนทำงานที่ต่างจังหวัด ให้เขาอยู่กับแม่ที่ห้องเช่า ทำงานจนดึกดื่น เขาค่อนข้างอารมณ์ไม่ดี ปาข้าวของ ร้องไห้โดยไม่มีเหตุผล ส่วนลูกสาวฝาแฝดก็อยู่กับพ่อแม่สามีที่แก่แล้วค่ะ ดิฉันได้ตัดสินใจพาลูกชายมาอยู่บ้านพ่อแม่สามีที่ชนบท ทิ้งงานที่เงินเดือนดี ทิ้งการสร้างตัวมาอยู่กับลูก หวังจะให้ลูกชายเข้าเรียนที่นี่ ได้เลี้ยงลูกด้วยตัวเอง และหางานทำพอมีเงินมากินใช้บ้าง ถึงแม้ฐานะที่เป็นอยู่จะไม่เอื้อให้มาอยู่บ้านนอกสบายๆได้ แต่คิดว่าลูกคงจะเติบโตมีจิตใจที่ดีค่ะ เพราะตอนเด็กดิฉันมีปมฝังใจมากมายค่ะ ไม่ได้อยู่กับพ่อเพราะจากไปตั้งแต่ยังไม่เกิด แม่ให้อยู่กับตายาย ญาติๆ เคยอยู่ด้วยกันบ้างไม่นาน มันเหมือนเป็นฝันร้ายที่ตอนนี้ยังลืมไม่ลง สิ่งที่ถูกกระทำในวัยเด็กมันยังรบกวนจิตใจ โตมาไม่เคยรักใครเต็มหัวใจสักที ไม่อยากให้ลูกเป็นแบบดิฉันค่ะ ถึงจะอยากหาเงินเยอะๆ รีบมีเงินไว้ให้ลูกพอโตขึ้นเขาจะได้ทำในสิ่งที่อยากทำ เพราะเราเคยอยากทำอะไรหลายอย่างแล้วไม่ได้ทำเพราะไม่มีใครซัพพอร์ต แต่อีกใจก็กลัวลูกว้าเหว่ เดียวดาย ทรมานใจเหใือนที่เราเคยเป็นค่ะ
อยากจะถามทุกท่านว่าเคยผ่านเรื่องราวชีวิตการทำงานหาเงิน การประคองครอบครัวมาเป็นอย่างไรบ้างคะ ตัดสินใจกันอย่างไร แล้วผลออกมาเป็นแบบไหน
ส่วนตัว ในชีวิตนี้ถึงจะไม่มีบ้าน ไม่มีรถ ไม่ร่ำรวย ขอแค่ไม่อดตาย ขอแค่ได้เห็นลูกเติบโตมาดี ได้ใช้ชีวิตดีๆที่ต้องการ และดิฉันได้ตอบแทนผู้มีพระคุณก็เพียงพอแล้วค่ะ
.....ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน และแชร์ประสบการณ์ล่วงหน้านะคะ ....🙏🙏🙏
ปรึกษาชีวิตครอบครัว เรื่องลูกค่ะ
คือดิฉันอยากจะขอฟังความเห็นและประสบการณ์จากแต่ละท่านค่ะ ....เรื่องมีอยู่ว่า ดิฉันมาอยู่กับลูกๆ (ลูกชายคนโต2ขวบ6เดือน ลูกสาวฝาแฝด8เดือน)
ที่บ้านพ่อแม่สามีได้เดือนกว่าแล้วค่ะ ดิฉันมีงานทำพอได้ค่ากิน แต่อาจไม่พอช่วยเหลือแม่ที่อยู่ต่างจังหวัด ซึ่งก่อนหน้านี้ดิฉันแยกกับสามี ทำงานอยู่ต่างจังหวัดอยู่ห้องเช่ากับแม่และลูกชายค่ะ ลูกแฝดอยู่กับสามีและพ่อแม่สามีที่ชนบท ตอนนี้สามีทำงานเป็นพนักงานสัญญาจ้าง1ปีที่บ้านเกิดนี้ เราใช้เงินคนละกระเป๋า เพราะเคยตัดสินใจแยกทางกัน แต่ด้วยดิฉันไม่มีบ้าน ไม่มีเวลาให้ลูกชายตอนทำงานที่ต่างจังหวัด ให้เขาอยู่กับแม่ที่ห้องเช่า ทำงานจนดึกดื่น เขาค่อนข้างอารมณ์ไม่ดี ปาข้าวของ ร้องไห้โดยไม่มีเหตุผล ส่วนลูกสาวฝาแฝดก็อยู่กับพ่อแม่สามีที่แก่แล้วค่ะ ดิฉันได้ตัดสินใจพาลูกชายมาอยู่บ้านพ่อแม่สามีที่ชนบท ทิ้งงานที่เงินเดือนดี ทิ้งการสร้างตัวมาอยู่กับลูก หวังจะให้ลูกชายเข้าเรียนที่นี่ ได้เลี้ยงลูกด้วยตัวเอง และหางานทำพอมีเงินมากินใช้บ้าง ถึงแม้ฐานะที่เป็นอยู่จะไม่เอื้อให้มาอยู่บ้านนอกสบายๆได้ แต่คิดว่าลูกคงจะเติบโตมีจิตใจที่ดีค่ะ เพราะตอนเด็กดิฉันมีปมฝังใจมากมายค่ะ ไม่ได้อยู่กับพ่อเพราะจากไปตั้งแต่ยังไม่เกิด แม่ให้อยู่กับตายาย ญาติๆ เคยอยู่ด้วยกันบ้างไม่นาน มันเหมือนเป็นฝันร้ายที่ตอนนี้ยังลืมไม่ลง สิ่งที่ถูกกระทำในวัยเด็กมันยังรบกวนจิตใจ โตมาไม่เคยรักใครเต็มหัวใจสักที ไม่อยากให้ลูกเป็นแบบดิฉันค่ะ ถึงจะอยากหาเงินเยอะๆ รีบมีเงินไว้ให้ลูกพอโตขึ้นเขาจะได้ทำในสิ่งที่อยากทำ เพราะเราเคยอยากทำอะไรหลายอย่างแล้วไม่ได้ทำเพราะไม่มีใครซัพพอร์ต แต่อีกใจก็กลัวลูกว้าเหว่ เดียวดาย ทรมานใจเหใือนที่เราเคยเป็นค่ะ
อยากจะถามทุกท่านว่าเคยผ่านเรื่องราวชีวิตการทำงานหาเงิน การประคองครอบครัวมาเป็นอย่างไรบ้างคะ ตัดสินใจกันอย่างไร แล้วผลออกมาเป็นแบบไหน
ส่วนตัว ในชีวิตนี้ถึงจะไม่มีบ้าน ไม่มีรถ ไม่ร่ำรวย ขอแค่ไม่อดตาย ขอแค่ได้เห็นลูกเติบโตมาดี ได้ใช้ชีวิตดีๆที่ต้องการ และดิฉันได้ตอบแทนผู้มีพระคุณก็เพียงพอแล้วค่ะ
.....ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน และแชร์ประสบการณ์ล่วงหน้านะคะ ....🙏🙏🙏