ก่อนอื่นเราขอเกริ่นว่าสมัยเด็กเราเป็นคนไม่ค่อยมีเพื่อนคบเพื่อนจะมาหาเราก็ต่อเมื่อให้เราเลี้ยงขนมหรือต้องการไปเที่ยวข้างนอกแล้วให้เราเลี้ยงส่วนใหญ่ เราเป็นคนไม่ชอบเพื่อนผู้หญิงที่เวลาอยู่กับเราแล้วพูดถึงอีกคนในทางที่ไม่ค่อยโอเคแต่พอเขาเจอกันกลับเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เราเลยจะไปทางเพื่อนผู้ชายมากกว่าแต่เพื่อนผู้ชายพอมีแฟนในห้องเรียนก็ติด แฟนจนท้ายที่สุดแล้วเราก็ต้องอยู่คนเดียว พอมัธยมต้นปลายเหมือนเดิมเหตุการณ์ซ้ำๆจน มหาลัยเจอแต่เพื่อนที่ติดเราเพราะเราชอบเมาหลังมหาลัยด้วย😅ประเด็นคือ พอเรา ย้อนกลับไปจนถึงปัจจุบันเราทำไมถึงไม่มีเพื่อนเลย บางครั้งเราเห็นเฟสเพื่อนเขาเม้นกันแซวกันเราก็นึกนะทำไมเราถึงไม่มีแบบนี้บ้าง หรือชีวิตนี้เราต้องตัวคนเดียว ขนาดทำงานมัคคุเทศก์เพื่อนในวงการก็ไม่มีเลย ทั้งที่คนอื่นเขาซี้กันสนิทกันมาก แต่เรากลับไม่มีเลย แบบนี้เราน่ารังเกียจใช่ไหม ปล.เราเป็นคนตรงๆคือถ้าไม่ชอบเราก็จะบอกไม่ชอบทันที แก้ปัญหาหรือควรทำยังไงกับชีวิตต่อไปดี