นิทานก่อนนอน 51

ณ ใจกลางเมือง ภูเขาไฟระเบิดทำลายตึกเสียหายย่อยยับมากมาย

ทางการ "ผลความเสียหายกินเนื้อที่ไปครึ่งประเทศทีเดียว เราต้องให้คน ๆ นึงมารับภารกิจนี้"

หัวหน้าหน่วย "พวกเราต้องไปรับเขามาสินะ"

ทางการ "ใช่ เขาเป็นนักโทษ พวกท่านจงไปปล่อยตัวมา"

ก็ไปกัน เมื่อถึงที่คุมขังแล้ว ปรากฎว่าที่นั่นได้โดนทำลายจากภูเขาไฟระเบิดเหมือนกัน

ลูกน้อง 8 "นักโทษไม่อยู่แล้วอ่า"

ทันใดนั้นเอง หลังหมอกควันก็ปรากฎตัวนักโทษคนนั้นมา

นักโทษ "จะมาคุมตัวเรางั้นดิ มีเรื่องไรให้ทำล่ะ"

หัวหน้าหน่วย "เอ อันนี้เบื้องบนก็ไม่ได้บอกมาเสียด้วย"

นักโทษ "เค งั้นกลับไปศูนย์บัญชาการก่อนละกัน"

ระหว่างทางก็ต้องต่อสู้กับผู้คนที่บ้าคลั่งมากมาย

ลูกน้อง 13 "บ้านเมืองไร้ขื่อแปละตอนนี้"

นักโทษ "เราฆ่าไป 88 ศพแล้ว"

หัวหน้าฯ "ค่อย ๆ ฆ่าไปไม่ต้องรีบ อีกนานกว่าจะถึง"

เมื่อมาถึงศูนย์บัญชาการกันแล้ว นักโทษก็ฆ่าไป 33,291,333 ศพ ด้วยกัน

ทางการ "เค นำตัวมาละ เจ้าต้องไปทำภารกิจรักษาความเรียบร้อยน่ะ"

นักโทษ "งานซับซ้อนปวดหัวอีกละ"

ทางการ "ไม่ต้องคิดมาก ฆ่าคนที่บ้าคลั่งซัก 30 คนพอละ"

หัวหน้าฯ "อ่าว ระหว่างทางมานี่ก็ฆ่าไปเกิน 30 คนมากแล้ว"

ทางการ "ถือว่าไม่นับละกัน รีเซ็ตใหม่"

นักโทษ "เอางั้นก็ได้ไม่มีปัญหา ชิว ๆ 30 คน เดี๋ยวก็เสร็จละ"

แต่ไม่เป็นงั้น เพราะนักโทษได้ฆ่าคนบ้าคลั่งไปหมดแล้วตอนมา

80 วันต่อมาประเทศก็ฟื้นฟูได้ระดับนึงละ

ทางการ "เราผิดหวังมากที่เจ้าไม่สามารถฆ่าได้เลยแม้ซักคนเดียว"

นักโทษ "ตอนนี้ไม่มีให้ฆ่าแล้วด้วย"

ทางการ "เจ้าจึงไม่ได้รับการลดโทษลงเลย แม้ซักวันเดียว"

นักโทษ "กลับเข้าคุกต่อสินะเค"
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่