สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกนะคะ คือเราอึดอัดใจมากเลยค่ะ ไม่รู้จะปรึกษาใครดี เริ่มเรื่องเลยนะคะ เราอยู่กินกับสามีมาสองปีแล้วค่ะ มีลูกด้วยกันหนึ่งคนเรามีลูกติดหนึ่งคน ตอนนี้เราอยู่กับพ่อเลี้ยงแม่เลี้ยงนะคะเลี้ยงเรามาตั้งแต่สองสามเดือน พ่อเลี้ยงเป็นพี่น้องแท้ๆกับพ่อเราค่ะ เค้าไม่มีลูกกันนะคะ แล้วเรื่องก็คือ เราแยกบ้านกับเค้าอยู่นะคะแต่เหมือนว่าเค้าจะคอยบงการคอยกำหนดให้เราทำตามเค้าพูด ถ้าไม่ทำตามเค้าก็จะโกรธ เราทำไร่กันค่ะ เค้าก็จะบอกจะสั่งทุกอย่างคือเหมือนไม่ใช่ของตัวเองค่ะ ต้องคอยฟังคำสั่งจากเค้าทั้งที่แยกกันแล้ว แล้วสามีเราไม่ชอบค่ะอยากทำอะไรที่เป็นส่วนตัว แล้วพ่อแม่แท้ๆของเรานะคะจะแบ่งไร่ให้ทำเค้าก็ไม่ชอบก็ด่าตลอดจะไม่ยอมให้ทำแต่เราดื้อจนได้ทำค่ะ เหมือนเค้าจะไม่ชอบให้ไปเอาของพ่อแม่แท้ๆมา จะให้เอาแต่ที่เค้า อย่างรถไถเราจะเอาของพ่อแม่แท้ๆมาใช้ ก็เหมือนเดิมค่ะ โดนด่า แม้แต่เราจะกางมุ้งนอนเค้ายังคอยมาชี้สั่งเลยค่ะว่าต้องกางแบบไหน ซึ่งสามีเราไม่ชอบเลย อยากออกความคิดอยากทำอะไรด้วยตัวเองบ้าง เราก็ไม่รู้จะแก้ปัญหายังไงดี ย่าเราเคยบอกแม่เลี้ยงหลายครั้งแล้วว่าให้ปล่อยพวกเราใช้ชีวิตกันเองบ้างแต่ก็ไม่เป็นผล พ่อแม่แท้ก็พูดอะไรมากไม่ได้ค่ะ เพราะเคยทะเเพราะเคยทะเลาะกับแม่เลี้ยงเราเรื่องเราจนไม่พูดกันมาครั้งนึงแล้ว เค้าไม่อยากมีปัญหาอีก เวลาจะให้อะไรเราก็ต้องแอบให้ค่ะ เพราะถ้าแม่เลี้ยงรู้เดี๋ยวจะว่าเอา อย่างไร่ให้ทำฟรีหนึ่งปีก็ต้องบอกว่าให้เช่า ไม่งั้นเค้าก็จะโกรธและโวยวาย ส่วนเรื่องหนักๆ ก็คงเรื่องที่เค้าชอบมาวุ่นวายกับชีวิตเราค่ะ ตีกรอบให้ทุกอย่าง ถ้าเราทำงานมาเป็นอาทิตย์ พอจะหยุดพักสักหนึ่งวันก็จะด่าหาว่าขี้เกียจ เค้าจะชอบเดินมาบ่นในบ้านเราค่ะว่ารกบ้าง สกปรกบ้างทั้งที่อยู่คนละบ้าน บางทีเราชอบแบบหิวตอนไหนค่อยหาค่อยทำกิน แล้ววันนั้นสักสองทุ่มเราพึ่งทำกับข้าวพ่อเลี้ยงก็ว่าพึ่งจะหากับข้าวกินหรอ ดึกแล้วนะ จะรอดไม๊แบบนี้ บางทีทำงานมาหลายวัน พอหยุดพักก็จะมายืนด่าอยู่หน้าบ้านว่าจะไปรอดไม๊ถ้าไม่ไปทำก็นอนอดตายกันอยู่นี่แหละ คือเราเหนื่อยค่ะ แต่ก็ไม่อยากทิ้งไปอยู่ที่อื่น สงสารอยากอยู่ช่วยงานเพราะแก่แล้ว และสาเหตที่เลิกกับสามีคนแรกก็แบบนี้แหละค่ะ เค้าเคยบอกว่ามีกี่คนก็อยู่กับพ่อแม่เราไม่ได้หรอก เราแก้ยังไงดีคะ