เราอายุ15 คือที่บ้านเราค่อนข้างที่จะทำให้เราเครียดและกดดันตลอดเวลา แม่เราชอบพูดถึงพ่อในทางไม่ดี ทำให้เราคิดว่าพ่อเป็นคนไม่ดีก็เลยไม่กล้าจะไปเรียนต่อที่ต่างจังหวัดกับพ่อ(พ่อแม่เราหย่ากันนานแล้ว)
แต่คงเป็นเพราะโตขึ้นเห็นโลกมากขึ้น(ถึงจะเป็นโลกแคบๆก็เถอะ)เราเลยเห็นว่าคนที่เราอยู่ด้วยมาตั้งแต่เด็กจนโตนิสัยเป็นยังไง เราทนแม่กับยายไม่ไหว แม่เราเป็นคนเห็นแก่ตัวในทุกๆเรื่อง อารมณ์ร้าย ถ้าเถียงแพ้ก็ชอบใช้กำลังกับเรา ยายเราเข้าวัยทองเลยคุยกันไม่รู้เรื่องด้วยความที่สภาพแวดล้อมเป็นอย่างนี้ คุยกันด้วยคำพูดไม่ได้มีแต่ใช้กำลังเท่านั้น เราเลยเป็นเด็กขี้กลัว กลัวความผิดพลาด กลัวไปหมดทุกอย่าง แต่พอได้ไปเรียนต่อโรงเรียนใหม่ก็เหมือนเปิดโลกใหม่(เป็นโรงเรียนที่เราเลือกที่จะไปเอง ตัดสินใจเอง)ผลคือ3ปีที่ไปเรียนโรงเรียนนั้นเราเปลี่ยนจากเดิมมาก แล้วเราเริ่มไม่พอใจสภาพแวดล้อมที่บ้านเราเราเลยอยากย้ายไปที่ใหม่(ไปเรียนที่จังหวัดเดียวกับที่พ่อเราอยู่)แต่ก็ยังกลัวพ่ออยู่เพราะไม่รู้เป็นคนยังไง
ทุกคนคิดว่าเราจะทำยังไงดีคะ ถ้าอยู่ที่บ้านเดิมเราคงเป็นบ้าแน่(ตอนนี้เป็นไมเกรน)เพราะคุยกับใครไม่รู้เรื่องเลย เราไม่อยากทะเลาะกับแม่อีกแล้ว
ปล.ถ้าพิมพ์ไม่รู้เรื่องหรือแท็กผิดก็ขอโทษนะคะ
เราควรจะย้ายไปอยู่กับฝั่งพ่อดีไหม
แต่คงเป็นเพราะโตขึ้นเห็นโลกมากขึ้น(ถึงจะเป็นโลกแคบๆก็เถอะ)เราเลยเห็นว่าคนที่เราอยู่ด้วยมาตั้งแต่เด็กจนโตนิสัยเป็นยังไง เราทนแม่กับยายไม่ไหว แม่เราเป็นคนเห็นแก่ตัวในทุกๆเรื่อง อารมณ์ร้าย ถ้าเถียงแพ้ก็ชอบใช้กำลังกับเรา ยายเราเข้าวัยทองเลยคุยกันไม่รู้เรื่องด้วยความที่สภาพแวดล้อมเป็นอย่างนี้ คุยกันด้วยคำพูดไม่ได้มีแต่ใช้กำลังเท่านั้น เราเลยเป็นเด็กขี้กลัว กลัวความผิดพลาด กลัวไปหมดทุกอย่าง แต่พอได้ไปเรียนต่อโรงเรียนใหม่ก็เหมือนเปิดโลกใหม่(เป็นโรงเรียนที่เราเลือกที่จะไปเอง ตัดสินใจเอง)ผลคือ3ปีที่ไปเรียนโรงเรียนนั้นเราเปลี่ยนจากเดิมมาก แล้วเราเริ่มไม่พอใจสภาพแวดล้อมที่บ้านเราเราเลยอยากย้ายไปที่ใหม่(ไปเรียนที่จังหวัดเดียวกับที่พ่อเราอยู่)แต่ก็ยังกลัวพ่ออยู่เพราะไม่รู้เป็นคนยังไง
ทุกคนคิดว่าเราจะทำยังไงดีคะ ถ้าอยู่ที่บ้านเดิมเราคงเป็นบ้าแน่(ตอนนี้เป็นไมเกรน)เพราะคุยกับใครไม่รู้เรื่องเลย เราไม่อยากทะเลาะกับแม่อีกแล้ว
ปล.ถ้าพิมพ์ไม่รู้เรื่องหรือแท็กผิดก็ขอโทษนะคะ