คือย่างงี้ค่ะทุกคน เราอยากจะรู้ว่าเราเห็นผี/วิญญาณหรือปล่าว เราไม่ใช่คนที่นั่งสมาธิบ่อยเลยคือถ้านั่งก็จะมีแค่ตอนเข้าแถวตอนเช้าแต่ก็นั่งแบบหลับตาแล้วก็ลืมตาอ่ะไม่ได้ตั้งใจนั่งเท่าไหร่

ครั้งแรกที่เห็นเลยนะตอนอยู่ที่บ้าน ตอนนั้นมีเพื่อนมาบ้านคนนึงพอช่วยกันทำงานเสร็จประมาณหกโมงครึ่งน้ะถ้าจำไม่ผิดเพราะมันก็นานแล้วเหมือนกัน พอเราทำงานกันเสร็จก็ไปนั่งเป็นเพื่อนกับเพื่อนรอแม่ของเพื่อนมารับ ตอนนั้นนั่งที่ชิงช้าหน้าบ้าน แต่นั่งไปสักพักเรากับเพื่อนหันไปทางขวามือที่มศาลพระภูมิตั้งอยู่ มันเป็นเหมือนคนที่เป็นผู้ชายนั่งอยู่ข้างๆเราเลยแล้วยิ้มด้วยพอเห็นก็กรีดอะแบบตกใจมากเลย อันนี้เป็นครั้งแรกแต่ไม่แน่ใจว่าคิดไปเองหรือปล่าวแต่อีกใจก็ไม่น่าจะคิดไปเองเพราะเพื่อนเราก็ตกใจด้วยเหมือนกันแล้วยังมาพูดกับเราตอนไปโรงเรียนด้วยว่าเห็นเหมือนกันรึป่าว

แล้วจะมีอีกที่เห็นที่ห้องเรียนบ้างเป็นคนแวบๆมาแล้วก็หายไปเลยแต่ไม่เคยเห็นหัวเลยเห็นแค่ช่วงตัวก็มานั่งเล่าให้เพื่อนฟัง เพื่อนก็บอกว่าอาจจะตาฝาดก็ได้ เราก็เออออเชื่อเพื่อนไปแต่มันมีอีกครั้งนึงที่เห็นที่รรตอนปีที่แล้ว คือมีคนตายที่หลังรรเราแล้วพี่ที่สนิทๆกันเค้าพาเรากับเพื่อนไปดูข้างหลังที่มีคนตาย เพื่อนก็ถามๆเราว่าเห็นอะไรมั้ย ตอนแรกเราก็บอกว่าไม่เห็นอะไรเรายืนดูรอเพื่อนที่คุยกันไปเรื่อยๆ พอนั่งดูยืนดูสักพักอยู่ๆก็นึกในใจประมาณว่า ปรากฏให้เห็นหน่อย แล้วก็เห็นเป็นวิญญาผุ้ชายใส่เสื้อสีขาวเดินอยู่ แต่ก็นึกว่าตัวเองตาฝาด เพื่อนเราบอกว่าคนตายใส่เสื้อสีขาวเราเลยคิดไปว่าหรือจะเห็นจริงๆวะ

เรายังเคยเห็นที่วัดบ้างและครั้งล่าสุดที่ทำให้กลัวจนร้องไห้เลยก็ตอนอยู่ที่บ้าน ตอนนั้นเรามันประมาณทุ่มกว่าๆเรานอนดูทีวีกับป้าและก็น้องชายอยู่ แต่ตอนนั้นเราหลับแล้วฝันว่าป้าเราเดินมาอยู่ข้างบนหัวเรา เราพูดกับป้าแต่ป้าไม่ตอบเรากลับมาเลยแล้วอยู่ๆก็ได้ยินเสียงน้องชายตะโกนเรียกจากห้องน้ำ เราเลยจับมือป้าวิ่งเข้าไปที่ห้องน้ำ ในฝันเราเห็นป้าเรากับน้องยืนอยู่ในห้องน้ำ ในฝันเราพูดกับป้าว่าอะไรสักอย่างจำไม่ได้แต่เราหันไปมองคนที่จับมาด้วยที่คิดว่าเป็นป้ากลับเป็นสีดำแล้วเราก็สดุ้งตื่นขึ้นมาร้องไห้กอดป้าเลย พอเราเล่าเรื่องนี้ให้พ่อกับแม่ฟังแล้วพ่อเราเลยเอาท้าวเวสสุวรรณมาใฟ้ใส่เลย