ไม่ได้บอกว่ารู้ภาษาอังกฤษไม่ดีนะ มันดีในแง่ที่เราได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่างที่เป็นประโยชน์จากการสื่อสารทำธุรกิจกับต่างชาติ แต่คิดว่ามันจะดีในกรณีที่เราสามาเรียนรู้ภาษาอังกฤษได้โดยไม่ต้องใช้เวลากับมันมากจนเกินไป ลองคิดดูถ้าใครคนใดคนหนึ่งใช้เวลาในชีวิตกว่าครึ่งชีวิตหรือมากกว่านั้นทุมเทให้ภาษาอังกฤษ  เสียเงินไปมากเท่าไหร่ เสียเวลาไปมากแค่ไหน แทนที่จะเอาเวลาไปคิดค้นองค์ความรู้วิทยาการใหม่ๆที่จะไม่ได้มีการค้นพบในโลกใบนี้ นำพาชาติให้ก้าวไกลพัฒนาทัดเทียมต่างประเทศ

แต่ถามว่าถ้าไม่ทุ่มเทไม่ใช้เวลาเป็นไปได้มั้ยที่จะมีความสามารถมาไว้ในมือ มันก็ยาก จะทำได้ก็ต้องส่งไปเรียน ต่างประเทศแต่เด็ก ซึ่งก็เสี่ยงกับภาวะสมองไหล ความคิดทัศนคติเด็กไทยกลายเป็นแบบฝรั่งอีก

ในขณะที่ฝรั่งชาติที่ ภาษาอังกฤษเป็นภาษาแม่มันแทบไม่ต้องเรียนรู้อะไร เอาเวลาในชีวิตไปทำงานสาขาที่มันสนใจดีกว่า ก็แน่นอนว่าไปได้ไกลกว่าเยอะเลย เอาจริงๆบางครั้ง globalizationหรือโลกาภิวัฒน์ แบบที่ใช้ภาษาอังกฤษนี่มันก็ถูกใช้เป็นเครื่องมือดูยังไงก็ทำให้ชาติด้อยพัฒนาต้องวิ่งตาม พวกฝรั่ง แถมยังถ่วงระยะห่างให้มันไกลออกไป