ฉันมีแฟนอายุน้อยกว่าฉัน1ปี เรียกง่ายๆก็คือมีเเฟนเด็ก เเรกๆเขาก็ดีเเหละ เเต่พอนานไปมันเริ่มไม่โอเค เอาเเต่ใจ อยากได้อะไรก็ต้องได้ ไม่ได้ทันใจก็โมโหใส่ฉัน หลังๆมาเราทะเลาะกันบ่อยมาก เขาเริ่มใช่ความรุนเเรงกับฉัน ทั้งตบหน้า ทั้งถีบ ทั้งเตะ ทั้งตีฉัน เราไม่เคยสนใจ หรือคิดที่จะง้อฉันเลย ฉันก็จะหายเอง เเละคิดสะว่ามันไม่เคยเกิดขึ้น ไม่มีของขวัญให้ในเทศกาลต่างๆ เขาเคยคุยกับคนอื่นพอฉันจับได้ เขาก็บอกฉันว่าเเค่พี่เเค่น้อง ฉันเองก็ไม่เชื่อเขาอยู่เเล้ว เขาก็บอกฉันว่าจะไม่ทำอีก ฉันก็เลยให้โอกาสเขา เเต่มันก็ยังมีครั้งที่ 2 เขาก็พูดกับฉันเหมือนเดิม ฉันก็คิดนะว่าทำไมนะ ฉันไม่ดีเองหรอ ฉันไม่เคยคิดจะนอกใจเขาเลย เเต่ทำไมเขาทำกับเราเเบบนี้ เขาเห็นเเก่ตัวมาก ไม่นึกถึงคนอื่น นึกถึงเเต่ตัวเอง ฉันก็อดทนมาตลอด ฉันคิดเดี๋ยวก็เปลี่ยนตัวเองได้ ใช่ค่ะมันไม่ใช่นิสัย มันเป็นสันดานมันเเก้ไม่หายหรอกค่ะ ถ้าวันนั้นฉันฟังแม่ฉัน ฉันก็คงไม่ตรงมาเสียใจเเบบนี้ ฉันควรไปต่อหรือแค่นี้