ถ้าสมมุติ  เราเคยมองเขม่นกับคนที่ทำงานในองค์เดียวกับเราและอยู่ตึกเดียวกับเรา คนละชั้น  คนละแผนก   แต่คงอยู่องค์กรกันอีกนานจนอายุ 60  ส่วนจะเจอกันไหม  ไม่มีใครรู้  มันเองคงไม่ลาออก   ยกเว้นไปสอบได้ที่อื่น   ส่วนผมคงทำจนอายุ 60

- เขม่นทำนองว่า   สมมุติ  น.ส. ก (ห้าวๆ  คล้ายทอม)  เคยมองเราด้วยสีหน้าไม่พอใจอะไรสักอย่างแต่เราไม่แน่ใจสาเหตุ   ขณะซื้อกาแฟสด   น่าจะเกือบปีละ  ตอนนั้น  เราก็มองจ้องกลับด้วยความหงุดหงิด    มองแบบไม่ลดสายตา   แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น   ไม่ได้มีปากมีเสียงกัน    เราเองก็เป็นคนโมโหง่าย   หงุดหงิดง่าย   เรายอมรับ     จังหวะนั้นเราก็ไม่ได้กลัวอะไรเพราะเราไม่ได้ไปทำอะไรมันก่อน      ด้วยตำแหน่ง  ก   คงไม่ได้ไปไหนไกล    ส่วนตัวผมไม่รู้  แต่คงดีกว่ามัน  

- ต่อมา  เดินสวนกันครั้งคราวแต่ไม่บ่อย    บางที ก  ก็ไม่ได้มองเรา   บางทีมันก็มองเรา    แรกๆ ตอนเดินสวน  มันมองมา   ผมก็มองกลับ   แต่ผมเองก็กลัวตนเองโมโหหรือหงุดหงิด      หลังๆเลยพยายามไม่มอง     ไม่สนใจ     แต่รู้สึกได้ว่า ก ยังมองเราอยู่จังหวะที่เดินสวน

- ส่วนหนึ่ง คือ ไม่อยากมีเรื่องกับคนในหน่วยงานเดียวกัน  โลกมันกลม  ถ้าวันนึงดันไปอยู่ฝ่ายเดียวกัน   อาจจะเกิดปัญหาคาใจได้

ถ้าเป็นเพื่อนสมาชิก  จะแก้ปัญหาหรือระงับความหงุดหงิดแบบไหนครับ  ขอบคุณครับ