เริ่มเลยนะคะเรื่องอาจจะยาวหน่อยนะ
คือว่าเรากับแฟนอายุห่างกันมาก จนรู้สึกว่ามันคงไม่มีทางเป็นความจริงได้ คงไม่มีวันได้อยู่ด้วยกัน
ด้วยความที่เราเป็นคนหน้าเด็ก ตัวเล็กๆ เขาเองก็คงคิดว่าเราอายุไม่มาก พอได้คุยกัน ได้คบกัน อายุมันไม่สำคัญเลยจริงๆ ไม่น่าเชื่อว่าผช.อายุ22ปี(จะ23แล้ว)แบบเขา จะมีความรับผิดชอบสูงมาก มีความคิดและการกระทำเป็นผู้ใหญ่ ไม่เที่ยว ไม่สูบบุหรี่ ดื่มบ้างตามเทศกาลหรือกับญาติๆ อาจเป็นเพราะว่าครอบครัวเขาไม่ได้ร่ำรวยอะไร เขาต้องดิ้นรนทุกอย่างให้ตัวเองได้เรียนจนใกล้จบป.ตรีแล้ว
อย่าพึ่งว่านะ...ว่าแก่แล้วทำไมอยากมีแฟนเด็ก บางครั้งความรักมันก็เจาะจงไม่ได้ว่าต้องเป็นแบบไหน ที่ผ่านมามีแต่คนอายุน้อยกว่ามาจีบตลอด อย่างเขาบอกว่าไม่คิดว่าเราจะคุยกับเขา เพราะเขาอายุน้อย พอคุยแล้วรู้สึกว่ามันเข้ากันได้ดี เลยตกลงคบกัน ภายใต้ข้อตกลงว่าเขาอาจจะทำให้ได้ไม่เหมือนแฟนแบบที่เขาเป็นกันนะ คืออาจจะพาไปกินข้าว ไปดูหนังพาไปไหนไม่ได้ เราเข้าใจนะว่าเขาคงจะอายถ้าต้องไปเจอคนรู้จัก เขาถามว่ารับไหวมั้ย ลำบากใจหรือเปล่า เราได้แต่เงียบเก็บความน้อยใจไว้ และจะถามบ่อยๆว่าน้อยใจมั้ย เขาจะพูดเสมอว่าเรื่องของเรามันคงเป็นความจริงไม่ได้ แต่เราก็ทำวันที่มีกันและจะดูแลกันให้ดีที่สุด
ด้วยความที่เราดูแลเอาใจใส่เขา เป็นห่วง ให้กำลังใจเขาตลอด เขาบอกไม่มีใครรักเขาและห่วงใยเขาขนาดนี้ ดูแลนี่ไม่ได้หมายถึงเรื่องเงินนะคะ เขาไม่เคยขอเงินหรือขออะไรจากเรา มีแต่เราที่อยากหาให้เขา แต่เขามักจะบอกว่าไม่ต้องซื้ออะไรให้เขา เราจะคุยกันทุกเรื่อง รู้ทุกเรื่องของกันและกัน
เกือบ6เดือนที่คบกันมา ไม่มีวันไหนที่จะไม่คุยกัน ทั้งแชทคุยกันและโทรคุยกันทุกคืน เขาแคร์ความรู้สึกของเรามากๆ ไม่ว่าเรื่องอะไร กลัวเราน้อยใจหรือเสียใจ ไปไหนต้องรายงานกันตลอด บอกฝันดีกันทุกคืน ปลุกกันทุกเช้า จากที่บอกว่าจะไม่พาไปไหน ตอนนี้ไปกินข้าวกันมาหลายครั้ง พากันไปทำบุญที่วัดมาแล้ว ไปไหนมาไหนด้วยกัน ซึ่งดูแล้วเขาไม่ได้รู้สึกอายใครเลย จับมือกันเดินได้แล้ว เขาก็ทำตัวน่ารักขึ้นทุกวัน เป็นห่วงเป็นใยกันตลอด ไม่รังเกียจอดีตของเรา รับได้ทุกเรื่องของเรา จะหาคนแบบนี้ได้ที่ไหนกัน
ยังคิดไม่ออกเลยว่าถ้าวันนึงต้องเลิกกันจริงๆ จะทำยังไง หรือว่าถ้าเรารู้ว่ายังไงความรักของเรามันเป็นได้นี้ ไม่มีทางเป็นจริง เราควรหยุดทุกอย่างไว้แค่นี้ดี
แค่คิดยังน้ำตาไหลเลย...😭😭
จัดการความรักที่ไม่มีวันเป็นจริงได้ยังไง
คือว่าเรากับแฟนอายุห่างกันมาก จนรู้สึกว่ามันคงไม่มีทางเป็นความจริงได้ คงไม่มีวันได้อยู่ด้วยกัน
ด้วยความที่เราเป็นคนหน้าเด็ก ตัวเล็กๆ เขาเองก็คงคิดว่าเราอายุไม่มาก พอได้คุยกัน ได้คบกัน อายุมันไม่สำคัญเลยจริงๆ ไม่น่าเชื่อว่าผช.อายุ22ปี(จะ23แล้ว)แบบเขา จะมีความรับผิดชอบสูงมาก มีความคิดและการกระทำเป็นผู้ใหญ่ ไม่เที่ยว ไม่สูบบุหรี่ ดื่มบ้างตามเทศกาลหรือกับญาติๆ อาจเป็นเพราะว่าครอบครัวเขาไม่ได้ร่ำรวยอะไร เขาต้องดิ้นรนทุกอย่างให้ตัวเองได้เรียนจนใกล้จบป.ตรีแล้ว
อย่าพึ่งว่านะ...ว่าแก่แล้วทำไมอยากมีแฟนเด็ก บางครั้งความรักมันก็เจาะจงไม่ได้ว่าต้องเป็นแบบไหน ที่ผ่านมามีแต่คนอายุน้อยกว่ามาจีบตลอด อย่างเขาบอกว่าไม่คิดว่าเราจะคุยกับเขา เพราะเขาอายุน้อย พอคุยแล้วรู้สึกว่ามันเข้ากันได้ดี เลยตกลงคบกัน ภายใต้ข้อตกลงว่าเขาอาจจะทำให้ได้ไม่เหมือนแฟนแบบที่เขาเป็นกันนะ คืออาจจะพาไปกินข้าว ไปดูหนังพาไปไหนไม่ได้ เราเข้าใจนะว่าเขาคงจะอายถ้าต้องไปเจอคนรู้จัก เขาถามว่ารับไหวมั้ย ลำบากใจหรือเปล่า เราได้แต่เงียบเก็บความน้อยใจไว้ และจะถามบ่อยๆว่าน้อยใจมั้ย เขาจะพูดเสมอว่าเรื่องของเรามันคงเป็นความจริงไม่ได้ แต่เราก็ทำวันที่มีกันและจะดูแลกันให้ดีที่สุด
ด้วยความที่เราดูแลเอาใจใส่เขา เป็นห่วง ให้กำลังใจเขาตลอด เขาบอกไม่มีใครรักเขาและห่วงใยเขาขนาดนี้ ดูแลนี่ไม่ได้หมายถึงเรื่องเงินนะคะ เขาไม่เคยขอเงินหรือขออะไรจากเรา มีแต่เราที่อยากหาให้เขา แต่เขามักจะบอกว่าไม่ต้องซื้ออะไรให้เขา เราจะคุยกันทุกเรื่อง รู้ทุกเรื่องของกันและกัน
เกือบ6เดือนที่คบกันมา ไม่มีวันไหนที่จะไม่คุยกัน ทั้งแชทคุยกันและโทรคุยกันทุกคืน เขาแคร์ความรู้สึกของเรามากๆ ไม่ว่าเรื่องอะไร กลัวเราน้อยใจหรือเสียใจ ไปไหนต้องรายงานกันตลอด บอกฝันดีกันทุกคืน ปลุกกันทุกเช้า จากที่บอกว่าจะไม่พาไปไหน ตอนนี้ไปกินข้าวกันมาหลายครั้ง พากันไปทำบุญที่วัดมาแล้ว ไปไหนมาไหนด้วยกัน ซึ่งดูแล้วเขาไม่ได้รู้สึกอายใครเลย จับมือกันเดินได้แล้ว เขาก็ทำตัวน่ารักขึ้นทุกวัน เป็นห่วงเป็นใยกันตลอด ไม่รังเกียจอดีตของเรา รับได้ทุกเรื่องของเรา จะหาคนแบบนี้ได้ที่ไหนกัน
ยังคิดไม่ออกเลยว่าถ้าวันนึงต้องเลิกกันจริงๆ จะทำยังไง หรือว่าถ้าเรารู้ว่ายังไงความรักของเรามันเป็นได้นี้ ไม่มีทางเป็นจริง เราควรหยุดทุกอย่างไว้แค่นี้ดี
แค่คิดยังน้ำตาไหลเลย...😭😭