[code]เคือแฟนเราอายุห่างกับเราประมาณ15ปี ซึ่งสำหรับเรา อายุไม่ใช่ปัญหา เราตกลงคบกันได้ไม่นาน แฟนเราก็ไม่ค่อยมีเวลาให้เรา เพราะนางต้องดูแลพ่อแม่ เวลาของเราจึงไม่ค่อยมี เราจึงขออนุญาตจากทางพ่อแม่ของเรา ขอไปอยู่กับแฟน พ่อแม่เราก็อนุญาต ไม่ว่าอะไร เราไปอยู่บ้านแฟนก็ทำทุกอย่างเหมือนสะใภ้คนหนึ่งที่ช่วยทำโน้นทำนี่ ในช่วงแรกๆเราก็ทำเพราะเรารักแฟนเรา เราจึงอยากช่วยดูแลพ่อแม่ของเค้า ช่วงนี้เป็นช่วงที่ความรักเหมือนจะไปได้ดีเรื่อยๆ ในบางช่วงเราก็กลับมาอยู่บ้านเราบ้าง เพื่อให้เราและแฟนมีเวลาส่วนตัวกันบ้าง และในระยะเวลาที่เราคบกัน มันก็มีทะเลาะกันบ้าง ไม่เข้าใจกันบ้างเรื่องเล็กๆน้อยๆ แต่ไอ่เรื่องเล็กน้อยๆนานไปมันก็ทำให้เรารู้สึกว่า เราต้องปรับความเข้าใจในเรื่องนี้แล้ว ถ้าไม่ปรับมันจะทำให้เราไม่เข้าใจกันมากกว่านี้ เราก็พยายามที่จะเคลีย แต่ทุกครั้งที่เราขอเคลีย ก็ได้แต่ความเงียบงัน ไม่มีคำตอบใดๆ เราก็คิดว่า เออ!!ช่างแม้ง!! แต่ด้วยความที่เราสองคนมีทัศนคติที่ต่างกัน เพราะเราเองถ้ามีเรื่องไม่เข้าใจ หรือไม่ชอบอะไรในตัวเรา จะให้เราปรับ เราจะพยายามปรับให้ได้ แต่ต้องคนละครึ่งทาง ไม่ใช่ให้เราปรับตัวอยู่แต่ฝ่ายเดียว แต่คุณไม่ปรับตัวเลย เมื่อคบกันนานเข้า เราเองก็อยากชวนให้แฟนไปเล่นที่บ้านเรา ทำความรู้จักกับครองครัวเราให้มากขึ้น เค้าก็ได้แต่พูดว่ายังไม่พร้อม เราก็ได้แต่ อืมไม่เป็นไรพร้อมเมื่อไหร่ค่อยไป แต่!!! เราเองรู้จักญาติพี่น่องของแฟนเกือบทุกคนแล้วนะ เรก็ได้แต่ แอ๊ะ!! กูอะรู้จักญาติหมดแล้ว อะไม่เคยคิดจะมารู้จัพ่อแม่พี่น้องกูให้มากกว่านี้เลยหรอ แฟนเราเคยมาบ้านเราแค่ครั้งเดียวที่เจอพ่อกับแม่เรา ยกมือไหว้ แค่นั้น แล้วกกลับ(เพราะเค้ามาส่งเราที่บ้านแล้วเจอจังหวะที่พ่อแม่เราอยู่บ้านพอดี)บางทีเราไปเดินตลาดหรือเดินห้างเจอญาติเรา เค้าก็จะมีท่าทีที่แบบไม่อยากเจอ พอเราแนะนำเค้าให้รู้จักญาติเราเค้าก็แค่ยกมือไหว้ แล้วก็เดินออกไป ส่วนเราก็คุยกับญาติเราแบบแค่มารยาทเดี๋ยวญาติจะหาว่าเราเจอแล้วไม่ทักทาย แต่เด็ดสุดคือ เราชวนแฟนไปกินหมูกระทะแล้วน้องเราโทรมาหา เราก็ชวนน้องเราไปด้วย นางก็บอกให้เราไปกินกับน้องเราเถอะ เราก็ถามว่าทำไมอะ นางบอกไม่อยากเจอญาติเรา เอ๊า!!! นั้นมันน้องกูปะ เป็นไรกับญาติพี่น้องกูปะ ก็ได้แต่คิดในใจ เพราะตอนนั้นคือความรักบังตา อะไรก็ดีไปหมด
[/code]