คือเราอยากได้คนที่ปรึกษาค่ะ ก่อนอื่นเลยนะคะเราขอเล่าเกี่ยวกับตัวเองคร่าวๆนะคะเพราะเรากลัวเราเป็นโรคซึมเศร้ามากๆเลยค่ะ
ก่อนหน้านี้เราเจอเรื่องหลายๆเรื่องเข้ามาพร้อมกันค่ะแต่ละเรื่องก็สาหัสมากๆพวกเรื่องครอบครัว เพื่อน ปัญหาชีวิตบลาๆๆๆ ช่วงนั้นรู้สึกว่าตัวเองเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัดจากคนรอบข้างที่เคยพูดกับเรานะคะ เช่น เรากลายเป็นคนไม่ค่อยพูดจากับใครเลยจากปกติที่เป็นคนร่าเริงและพูดมาก อยากอยู่คนเดียว เก็บตัวแต่ในห้อง ข้าวก็ไม่กิน ไม่เข้าหาใครเลยความสัมพันธ์ในครอบครัวก็น้อยลง ร้องไห้ทุกวันเลยค่ะ เคยคิดที่จะทำร้ายตัวเองนะคะแต่ก็ยังกล้าไม่พอ เราคิดว่าเราอยู่ตัวบคนเดียวมาตลอด เพราะจะหันไปปรึกษาคนในครอบครัวก็ไม่มีใครรับฟังสักคน เราเหนื่อย เราท้อมากๆ เป็นแบบนี้ประมาณพักใหญ่ๆเลย จนอยู่ดีๆก็เปลี่ยนความคิดตัวเองเพราะเคยอ่านข่าวว่าอาการแบบนี้อาจจะเป็นโรคซึมเศร้าและถึงขั้นฆ่าตัวตายได้ ก็กลับมามองตัวเอง คิดให้มากขึ้นเพราะถ้าเราทำอะไรลงไปคนข้างหลังเราจะเป็นยังไงกัน อีกกี่คนที่ต้องมารับภาระต่อจากเรา เลยพยายามไม่ให้ตัวเองดาวน์อีก ทุกอย่างก็โอเครขึ้นดีขึ้นมาเรื่อยๆเลยค่ะ แต่ก็ดีได้ไม่นาน ตอนนี้เรารู้สึกว่าตัวเองว่างเปล่ามากๆเลยค่ะ ไม่ได้รู้สึกกับอะไรที่เคยทำแล้วมีความสุข แล้วสิ่งที่มีอยู่มันเรียกว่าความสุขหรือป่าว ตอนแรกเราคิดว่าถ้าเรามีสิ่งนั้นสิ่งนี้จะทำให้เรามีความสุขมากขึ้นแต่กลับไม่เป็นอย่างที่คิดเลยค่ะ พอมีแล้วเรารู้สึกเฉยๆกับมันมาก พออยู่ในที่ที่มีผู้คนเยอะๆเราว่าเรายิ้ม เราหัวเราะปกติ หรือเป็นเสียงหัวเราะให้แก่คนอื่นๆได้นะคะ แต่พอกลับมาถึงบ้านหรือตอนที่อยู่กับตัวเองกลับกลายเป็นคนเงียบ ไม่อยากคุยกับใคร ไม่อยากพูดกับใคร ไม่ยิ้ม ไม่หัวเราะเหมือนตอนอยู่กับสังคม เราอยากหาวิธีแก้มากๆค่ะ เพราะอยากกลับไปเป็นคนร่าเริง และมีความสุขต้องทำยังไงคะ พอมีวิธีแก้ไขหรือป่าว
ต้องการที่ปรึกษาค่ะ
ก่อนหน้านี้เราเจอเรื่องหลายๆเรื่องเข้ามาพร้อมกันค่ะแต่ละเรื่องก็สาหัสมากๆพวกเรื่องครอบครัว เพื่อน ปัญหาชีวิตบลาๆๆๆ ช่วงนั้นรู้สึกว่าตัวเองเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัดจากคนรอบข้างที่เคยพูดกับเรานะคะ เช่น เรากลายเป็นคนไม่ค่อยพูดจากับใครเลยจากปกติที่เป็นคนร่าเริงและพูดมาก อยากอยู่คนเดียว เก็บตัวแต่ในห้อง ข้าวก็ไม่กิน ไม่เข้าหาใครเลยความสัมพันธ์ในครอบครัวก็น้อยลง ร้องไห้ทุกวันเลยค่ะ เคยคิดที่จะทำร้ายตัวเองนะคะแต่ก็ยังกล้าไม่พอ เราคิดว่าเราอยู่ตัวบคนเดียวมาตลอด เพราะจะหันไปปรึกษาคนในครอบครัวก็ไม่มีใครรับฟังสักคน เราเหนื่อย เราท้อมากๆ เป็นแบบนี้ประมาณพักใหญ่ๆเลย จนอยู่ดีๆก็เปลี่ยนความคิดตัวเองเพราะเคยอ่านข่าวว่าอาการแบบนี้อาจจะเป็นโรคซึมเศร้าและถึงขั้นฆ่าตัวตายได้ ก็กลับมามองตัวเอง คิดให้มากขึ้นเพราะถ้าเราทำอะไรลงไปคนข้างหลังเราจะเป็นยังไงกัน อีกกี่คนที่ต้องมารับภาระต่อจากเรา เลยพยายามไม่ให้ตัวเองดาวน์อีก ทุกอย่างก็โอเครขึ้นดีขึ้นมาเรื่อยๆเลยค่ะ แต่ก็ดีได้ไม่นาน ตอนนี้เรารู้สึกว่าตัวเองว่างเปล่ามากๆเลยค่ะ ไม่ได้รู้สึกกับอะไรที่เคยทำแล้วมีความสุข แล้วสิ่งที่มีอยู่มันเรียกว่าความสุขหรือป่าว ตอนแรกเราคิดว่าถ้าเรามีสิ่งนั้นสิ่งนี้จะทำให้เรามีความสุขมากขึ้นแต่กลับไม่เป็นอย่างที่คิดเลยค่ะ พอมีแล้วเรารู้สึกเฉยๆกับมันมาก พออยู่ในที่ที่มีผู้คนเยอะๆเราว่าเรายิ้ม เราหัวเราะปกติ หรือเป็นเสียงหัวเราะให้แก่คนอื่นๆได้นะคะ แต่พอกลับมาถึงบ้านหรือตอนที่อยู่กับตัวเองกลับกลายเป็นคนเงียบ ไม่อยากคุยกับใคร ไม่อยากพูดกับใคร ไม่ยิ้ม ไม่หัวเราะเหมือนตอนอยู่กับสังคม เราอยากหาวิธีแก้มากๆค่ะ เพราะอยากกลับไปเป็นคนร่าเริง และมีความสุขต้องทำยังไงคะ พอมีวิธีแก้ไขหรือป่าว