แม่บอกว่า อยากไปเที่ยวสวิสเซอร์แลนด์ กับลูกที่เป็นมนุษย์เงินเดือน และหารายได้เพียงคนเดียว

สวัสดีค่ะ ตามหัวข้อกระทู้ค่ะ เราเป็นมนุษย์เงินเดือน 50kต่อเดือน แม่เราไม่มีงานทำและไม่มีรายได้ ที่บ้านเราดูแล คือ 1 เรื่องค่ากินของแม่และยาย เดือนละ 6,000   2 ซื้อของเข้าบ้านทุกอย่างอุปโภคบริโภคเดือนละ 2-3000   3 ค่าหาหมอโรคประจำตัวของแม่+ค่ารถ 3 เดือนครั้ง (แม่เรามีโรคประจำตัวความดัน และ รักษามะเร็งโดยฉายแสงและหายแล้วแต่ follow up เป็นระยะ) โรงพยาบาลใกล้บ้าน  หาหมอฟันของแม่ ครอบฟัน ถอนฟัน อุดฟัน รักษารากฟัน ต่างๆ ล่าสุดแม่ครอบฟันใช้เงินไป 20กว่าk    4  พายายไปหาหมอผ่าต้อเนื้อและรักษาดวงตาอื่นๆ ใช้เงิน 30กว่าk และค่าใช้จ่ายต่างๆที่อำนวยความสะดวกสะบายและความปลอดภัยในบ้านล้วนมาจากเงินของเราทั้งหมด  เวลาใดที่มีความเจ็บป่วยเกิดขึ้นเราต้องรับหน้าที่จัดการค่าใช้จ่ายทุกครั้ง   5 ค่าใช้จ่ายอื่นๆ ที่จะมีมาอยู่เนืองๆเป็นระยะ

แม่รู้ว่าเราเป็นคนประหยัด และมีวิธีเก็บและหาเงิน

ต่อมาวันนึง แม่พูดกับเราว่า แม่อยากไปสวิสเซอเเลนด์ พาไปหน่อยมันสวยอยากไป ถ้าเลื่อนตำแหน่งพาไปหน่อย เราบอกว่า แม่รู้ไม๊ไปแบบนั้นมันใช้เงินเท่าไหร่ แม่ก็บอกว่า ก็เห็นมีทัวร์ไม่เห็นจะแพงเลย ทำไมล่ะ...อยากไป
เราบอกแม่ว่า รู้ไหม เวลาเราพาแม่ไปเที่ยวแต่ละครั้งเราใช้เงินเท่าไหร่  คนที่จะไปเที่ยวแบบนั้น เค้าต้องมีเงินเก็น มีรายได้ เงินนอนนิ่งๆในธนาคารเท่าไหร่  แล้วตอนนี้ เรามีเท่าไหร่กัน แม่เหมือนไม่เข้าใจ  แกมักจะพูดประชดประชันว่า ไม่เป็นไร เค้ามีเพื่อนอยุ่ อเมริกา อยู่อินเดีย เดี๋ยวเค้าไปเที่ยวกับเพื่อนเอง แต่เพื่อนไม่ได้ออกให้นะ และแม่ไม่มีเงิน ... (ซึ่งคราวก่อน อยุ่ๆ อยากไปอินเดีย อ้าง เราได้เลื่อนตำแหน่ง แม่บอกว่าบนไว้ ต้องไปแก้ ขอเงินเรา เราคือ หมดคำจะพูดเลยนะ แต่พอบอกว่าบนไว้  เราก็นะ คิดว่า ครั้งเดียวพอ เลยให้เงินที่พี่ๆญาติๆมาแสดงความยินดีกับเรายกให้แกหมด เพราะเราไม่มีเงิน เราเสียใจมาก ที่เเม่เราเป็นแบบนี้

พอครั้งนี้แม่บอกว่าอยากไปสวิวเราอยากร้องไห้เลยนะ กล้ำกลืนมาก คือเราเหนื่อยมากทำงานแต่ละวันความรับผิดชอบเอย การจัดการชีวิตเอย แม่ไม่เคยให้เงินเราตั้งแต่เด็กๆ แม่บางครั้งหาหนี้มาให้เรา ให้เราต้องหาเงินชดใช้5-6หมื่นตั้งแต่เราเรียนป.ตรี เราไม่เคยได้ใช้ชีวิตวัยรุ่น เพราะเสียดายเงิน ต้องประหยัด เพราะตอนนั้นเราต้องดูแลยายด้วยเรื่องรักษาพยาบาลต่างๆ  ตัดมาตอนนี้ แม่ไม่เคยคิดหาเงินเลย  เวลาไม่พอใจอะไร ก็ชอบพูดว่า ดูลูกบ้านอื่นเค้าให้เงินแม่ใช้เยอะแยะ ไม่ได้ให้แค่นี้ เดือนละแค่6,000 มีครั้งนึงแม่ใช้คำว่า เศษเงิน เราจุกมากนะ  แม่ด่าว่าเราต่างๆนานาว่าเงินไม่พอใช้ บางครั้งด่าเป็นคำหยาบคายบางครั้งลงมือลงไม้กับเราก็มี

เราอยากถามว่า ถ้าเป็นเพื่อนๆ จะทำยังไง แก้ปัญหายังไง จะจัดการชีวิต และมีแง่คิดยังไงบ้างคะ  ขอบคุณค่ะ
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 5
วู้  หาหนี้มาให้ใช้ตั้งแต่เรียน ด่าหยาบคาย ตบตี mnipulate แถมไม่เคยทำงานหาเลี้ยง   คุณอ่อนไปลูก   อย่าติดคำว่าเพราะเขาเป็นแม่  อย่าเป็น enabler  คุณเป็นคนหาเลี้ยง คุณต้องเสียงดังที่สุด  ถ้าเขาไม่เกรงใจคุณ ลดเงินส่วนตัว จ่ายเป็นของใช้จำเป็น  ตัดเงินไร้สาระออกให้หมด แล้วเอาไปทุ่มกับเงินเก็บฉุกเฉินตัวเอง  ประชดมาใช่ไหม มองหน้าเฉยๆ แล้วเดินหนี  ตามมาตบใช่ไหม ผลักคืน แล้วตัดเงิน   ใจแข็งหน่อย  บางคนเขามีมดลูกเฉยๆ ไม่ได้เรียนรู้จะเป็นแม่คน
ความคิดเห็นที่ 7
เลิกเลี้ยงกิเลสของแม่ครับ
ความคิดเห็นที่ 3
ถาม  ถ้าเป็นตัวเราจะทำยังไง  ใช่ไหมคะ

เราก็จะตอบตามตรง  ไม่มีงบประมาณสำหรับส่วนนี้ค่ะ  จบ
ถ้าตอนไหนชวนคุยเรื่องเที่ยว  เราจะลุกเดินหนี
ถ้าชวนทะเลาะ  ก็บอก  แม่ ลองทำงานหาเลี้ยงดูยายคนเดียวดูไหม
หนูหาเลี้ยงทั้งแม่ทั้งยาย  เหนื่อยมากเลย  จบ  เดินหนี
ความคิดเห็นที่ 8
คุณไม่รู้ตัวหรอคับ ว่าตอนนี้คุณมีอำนาจเหนือแม่แล้ว
แม่ต้องพึ่งเงินคุณ ด่ามาก็สวนกลับ ลงโทษได้เหมือนคุณสอนลูก ถ้าลูกทำนิสัยไมดีครับ
โลกเราไม่โหดนิดๆ อยู่ยากครับ คนอื่นเอาเปรียบตลอดแม้แต่พ่อแม่
ความคิดเห็นที่ 19
ขอบคุณค่ะ ทุกวันนี้ เราย้ายออกมาไม่อยู่กับแม่ค่ะ เพราะ แม่จะมีปัญหามาขอเงินแทบทุกวัน ขอนู่นนี่นั่นตลอด แม่เราใช้เงินเกินตัว มาก  เมื่อก่อนย้อนไปเมื่อ 20 ปีก่อน แม่เคยติดการพนัน มีเงินเป็น 10-20 ล้าน สมัยนั้น  แม่เรา เล่นการพนันหมด ภายใน  3-4 ปี จากเราเคยอยู่บ้านหลังใหญ่โต เราต้องระเห็ดระเหินไปอยู่บ้านญาติบ้าง คนนั้นทีคนนี้ที จนเราอึดอัดใจมาก พอคิดถึงแม่คิดถึงยาย แม่ก็จะมีแต่ขอเงิน ทั้งที่ตอนนั้นเรายังเรียนมหาวิทยาลัย จำได้ตอนนั้น เราอยู่ปี 2 มหาวิทยาลัยของรัฐ เราเรียนเสร้จ เพื่อนๆ เราชวนไปกินข้าว เราไม่ไปกับเพื่อน กลัวใช้เงินเยอะ เราต้องซื้อ ไก่ทอด กับข้าวเหนียว 20 บาท มากิน เพื่อเก็บเงินใช้หนี้ให้แม่ หลายหมื่น เราเก้บเงินๆๆ จนกว่าจะใช้หนี้หมดก้อหชังจากนั้นหลายปี  มันเหมือนเป็นปมในใจเรานะ ว่า ทำไมชีวิตเรามาเจออะไรแบบนี้ แต่เราก็ไม่ท้อนะ เราก้อเรียนจนจบ ทำงานและพยายามผลักดันตัวเองให้ได้ เพราะเราคิดแค่อย่างเดียว เรากลัวยายหรือคนที่บ้านเจ้บป่วย ถ้าเราไม่มีเงินเก็บ จะทำยังไง และเราจะต้องมีคุณภาพชีวิตที่ดีกว่านี้ แต่ เราไม่เข้าใจ ว่าทำไมแม่ถึงไม่คิดบ้าง แม่ไม่มองเรื่องต่างๆเหล่านี้บ้าง ค่าใช้จ่ายเราเยอะมากๆ มีที่ยังไม่ได้เล่าอีกเยอะ เพราะเจอมาตลอด  และหลายครั้งแม่ที่ชอบโกหก หลอก เอาเงินจากเราบ้าง หยิบของมีค่าไปบ้าง หรือ ไปสร้างหนี้เราไม่รุ้ว่าไปหลอกคนอื่นหรือเปล่าไปมีปัญหาผิดใจอะไรไม่รุ้กับคนอื่นแล้วเกิดเป็นคดีความ สุดท้ายจบที่ไกล่เกลี่ย  ตกลงกันที่ 80,000 จนทุกวันนี้แม่เราก้อจะทยอยผ่อนไป ซึ่งเราบอกเราจะไม่ยุ่ง และวีรกรรมอื่นๆอีกมากที่แม่เราก่อขึ้น เรารู้สึกว่าเมื่อไหร่ เราอยุ่ใหล้แม่ แม่เริ่มพูดดีกับเรา นั่นล่ะ คือขอเงิน หลอกเราอ้างนู่นนี่นั่นต่างๆ บางที เราก้อคิดนะ ว่า ทำไมแม่เราเป็นคนแบบนี้  แต่เราก้อไม่รู้จะทำยังไง เพื่อนๆแนะนำมา มันก็ช่วยให้แง่คิดเรานะคะ เราบอกตรงๆ บางครั้งเรารุ้สึกอคติกับแม่มาก และเราก้อเห็นคลิปหรือโพสต่างๆว่ากตัญญู ต้องรักแม่ เราก้อมาย้อนดูตัวเองนะ ว่าที่เราอคติแบบนี้เราเป็นคนไม่ดีดีไม่พอหรือเปล่า ขอบคุณเพื่อนๆนะคะ ถ้าจะแนะนำหรือตักเตือนสั่งสอนเราได้นะคะ  เรายินดีรับฟังค่ะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่