เรื่องแรกนะคะ
คือเรานั่งกับเพื่อนสนิม(แต่ไม่รู้เขาอยากสนิทกับเรารึป่าว)ทุกครั้งที่ครูประจำชั้นไม่อยู่เขาชอบบอกกับเราว่าอยากไปนั่งกับเพื่อนสนิทอีกคนจัง บางครั้งมันทำให้เรารู้สึกแย่ว่านั่งกับเราไม่ดีหรอเราแย่ขนาดนั้นเลยหรอทำไม่ไม่อยากนั่งกับเรา(หรือเรางี่เง่าไปเอง)
เรื่อง2 เวลาเข้าแถวตอนเช้าเพื่อนสนิทไม่เคยสนใจเราเลยแบบเวลาคุยเขาก็จะคุยกันแค่2คน แต่บางเวลาเขาชวนเราไปคุยก็เหมือนเขากันคุยกันแค่2คนเหมือนเดิม มันทำให้เราไม่อยากเข้าแถวตอนเช้าทุกวันเราต้องมาสายเพื่อให้มาไม่ทัน
เรื่อง3 เวลาเดินเพื่อนสนิทจะเดินอยู่ข้างหน้าส่วนเราอยู่ข้างหลังเพราะถูกข้างหน้าดันให้มาข้างหลังเกือบตลอด แต่บางครั้งเขาก็ชวนเราคุยให้เราอยู่แถวเดี๋ยวกับเขาแต่ก็คุยได้ไม่นานก็ถูกดันไปหน้า-หลังบ้าง เราเหมือนเดินคนเดียวตลอดเวลาไปกินข้าว ถึงไปเรียน กลับบ้าน ไปเที่ยวกับเพื่อน
เรื่อง4 เวลานั่งกินข้าวบางครั้งก็ถูกเมิน เหมือนไม่มีตัวตน แต่ก็ยังดีที่เวลาไปเก็บจานเขายังรอเรา
เรื่อง5 ตอนที่เราได้นั่งรวมกับเพื่อนสนิท(เรานั่งกลางนะคะ)พอเราไปเข้าห้องน้ำก็จะโดนเพื่อนอีกคนแย่งที่ พอเราไปนั่งที่อีกอันเขาก็เมินเรากันหมดเลย
เรื่อง6 เวลาเราไปนั่งคนเดียวก็ไม่มีสักคนที่เรียกเราไปนั่งด้วยเลย
#เพื่อนเขาก็ไม่ได้แย่นะคะ แต่บางครั้งเรารู้สึกแย่มาก อยากร้องไห้แต่ร้องไม่ได้
เราควรจัดการความรู้สึกยังไงดีคะ
ขอพื้นที่ปรึษาหน่อยนะคะ