เรากับเเฟนคบกันประมาณ 4-5 ปี ก่อนหน้านี้เราอยู่ด้วยกันตลอด ตื่นเช้ามาเจอหน้ากัน ก่อนนอนก็เจอหน้ากันเสมอ พอถึงวันที่เขาต้องไปทำหน้าที่เพื่ออนาคตของเขา ทำให้เราต้องจากกัน เราพยายามทำใจมาตลอดว่าเขาทำเพื่ออนาคตเขา เเต่เราก็อดที่จะเห็นแก่ตัวไม่ได้ที่ไม่อยากให้เขาไป สุดท้ายเเล้วเราก็ต้องยอมปล่อยเขาไป เเล้วจะทำยังไงกับชีวิตที่ต้องเริ่มต้นใช้ชีวิตคนเดียว?? (จริงอยู่ที่ว่าตอนเกิดมาก็อยู่คนเดียว เเต่ตอนนี้ทำไมอยู่ไม่ได้) มันคือความเคยชินเพราะเราผ่านเรื่องราวต่างๆมาด้วยกัน จากที่ครอบครัวของเราไม่ชอบจนตอนนี้เป็นเหมือนคนในครอบครัวเขา ลำบากมาด้วยกัน ที่ทุกที่ที่เราอยู่มักจะมีเขาอยู่ด้วยเสมอ มองไปทางไหนไปที่ไหนเราก็เจอเเต่ภาพที่เคยไปเเละทำด้วยกัน เเละด้วยหน้าที่ของเราที่ยังเรียนเเละเขาทำงาน กลัวระยะทางทำให้เราต้องจากกัน ความต่างกันที่หน้าที่เเละเวลาเราจะต้องทำไงถึงจะรักษาความสัมพันธ์เเละรักษาใจเราให้อยู่ได้ด้วยตัวเอง?