สติปัฏฐาน ๔ คือ
             ๑. ภิกษุในศาสนานี้ พิจารณาเห็นกายในกายภายในเนืองๆ อยู่
พิจารณาเห็นกายในกายภายนอกเนืองๆ อยู่ พิจารณาเห็นกายในกายทั้งภายในและ
ภายนอกเนืองๆ อยู่ มีความเพียร มีสัมปชัญญะ มีสติกำจัดอภิชฌาและโทมนัส
เสียได้ในโลก
             ๒. พิจารณาเห็นเวทนาในเวทนาภายในเนืองๆ อยู่ พิจารณาเห็นเวทนา
ในเวทนาภายนอกเนืองๆ อยู่ พิจารณาเห็นเวทนาในเวทนาทั้งภายในและภายนอก
เนืองๆ อยู่ มีความเพียร มีสัมปชัญญะ มีสติ กำจัดอภิชฌาและโทมนัสเสียได้
ในโลก
             ๓. พิจารณาเห็นจิตในจิตภายในเนืองๆ อยู่ พิจารณาเห็นจิตในจิตภาย
นอกเนืองๆ อยู่ พิจารณาเห็นจิตในจิตทั้งภายในและภายนอกเนืองๆ อยู่ มีความ-
*เพียร มีสัมปชัญญะ มีสติ กำจัดอภิชฌา และโทมนัสเสียได้ในโลก
             ๔. พิจารณาเห็นธรรมในธรรมภายในเนืองๆ อยู่ พิจารณาเห็นธรรมใน
ธรรมภายนอกเนืองๆ อยู่ พิจารณาเห็นธรรมในธรรมทั้งภายในและภายนอกเนืองๆ
อยู่ มีความเพียร มีสัมปชัญญะ มีสติ กำจัดอภิชฌาและโทมนัสเสียได้ในโลก

---

ถ้าให้เข้าใจน่าจะเขียนแบบนี้ กายหนึ่งในกายทั้งหลาย เวทนาหนึ่งในเวทนาทั้งหลาย จิตหนึ่งในจิตทั้งหลาย ธรรมหนึ่งในธรรมทั้งหลาย เพราะกาย เวทนา จิต ธรรม มีหลายๆตัว แต่มางงตรงที่
เวทนาภายใน อันนี้เข้าใจได้อยู่ เพราะมันเกิดภายในความคิดของเราเอง แต่ เวทนาภายนอก


อันนี้งงสิครับ เวทนาภายนอก พอจะยกตัวอย่างในชีวิตจริง  เพื่อเปรียบเทียบคิดตามได้ไหม