หากผิดถูกอะไรขออภัยนะคะ เนื่องจากเป็นกระทู้เเรก
เรื่องมีอยู่ว่า วันนี้เราไปคุยกับร้านฝั่งตรงข้าม เรื่องพื้นที่หน้าบ้าน ซึ่งป้าเค้าเอาของร้านเค้าวางไว้เต็มไปหมด ไหนจะรถมอเตอร์ไซค์ 3-4 คัน จอดไว้เต็มหน้าบ้าน ชนิดที่เปิดประตูออกมาเเล้วเจอล้อมอเตอร์ไซค์เลย น้องกับเราออกจากบ้านต้องเเทรกตัวออกมาระหว่างมอเตอร์ไซค์ เราเคยมองหน้าเค้า ทำนองไม่พอใจนะ เเต่ดูเหมือนเค้าไม่สะทกสะท้านอะไร เราเอาไปบอกเเม่ เเม่เราบอกว่า ป้าเค้าดีกับครอบครัวเรานะ เราไม่พูดอะไร เเต่คิดในใจว่าทำไมถึงให้เค้าทำเเบบนี้ เวลาผ่านไปหลายปี จากช่วงมัธยมปลายเข้าสู่วัยทำงาน เราก็เลยรู้ว่า สิ่งที่เราควรเคารพไม่ใช่วัยวุฒิค่ะ เเต่คือ ความรู้จักผิดถูกชั่วดีต่างหาก ที่เราควรเคารพ ทุกอย่างยังเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือ มีเพื่อนบ้านรายอื่นเอามอเตอร์ไซค์มาจอดหน้าบ้านเราด้วย หน้าบ้านเรากลายเป็นโรงรถหน้าบ้านคนอื่นตั้งเเต่เมื่อไหร่ สุดจะทนเเล้วค่ะ ต้องพูดให้เอาออกไปทั้งรายใหม่รายเก่า เราเลยไปพูดกับรายใหม่ก่อน ตอนพูดก้อเเกล้งให้ป้าตรงข้ามบ้านได้ยินด้วยว่า "พี่คะ ที่ตรงหน้าบ้านจอดไม่ได้นะคะ มีรถเข้า-ออก" อันที่จริงบ้านเรามีมอเตอร์ไซค์ เเต่ไม่ค่อยได้ใช้ เเละก็ไม่เคยไปจอดหน้าบ้าน ใช้เสร็จก็เอาเข้าบ้านตลอด ส่วนรถยนต์ เราเช่า car park เเถวบ้านเอา ไม่เคยจอดหน้าบ้านเลย เเค่ที่จอดอยู่หน้าบ้านตอนนี้ เอาให้เรากับน้องเดินออกจากบ้านสะดวกก่อนค่ะ
ขออนุญาตเท้าความเดิมคือ ที่เรายอมให้ป้าเเกวางของเเละรถมอเตอร์ไซค์ได้ขนาดนี้ เพราะเเม่บอกว่าป้าเค้าดีกะบ้านเราค่ะ เอาจริง ก็ไม่ปฏิเสธนะคะ ตอนเด็กเราจำความได้ว่าเค้าเคยซื้อตุ๊กตาให้ ตอนไปเที่ยวก็มีขนมมาฝากเเม่ เค้าน่าจะสนิทกับเเม่ระดับนึงค่ะ เเม่เราเองก็ไม่ได้เป็นผู้รับอยู่ฝ่ายเดียวเเน่นอน บางทีเเม่ก็ทำกับข้าว บลาๆ ตอนเด็กเราจำไม่หมดค่ะ ส่วนบ้านเราจริงๆ ไม่ได้ขัดสนที่จะซื้อตุ๊กตาให้เรานะคะ เเละเหตุการณ์อีกทีตอน ม.1 รร.ในจังหวัดสอบพร้อมกัน เราสอบเข้าไม่ได้ ด้วยความที่เรายังเด็กเเละเเม่เราไม่ได้กว้างขวาง เลยขอให้เค้าพาเราไปสมัคร รร. รัฐเกรด c ในจังหวัดให้ (ซึ่งจริงๆไม่ได้เข้ายากอะไร) เอาจริงๆถ้าเรารู้ว่าสิ่งที่เค้าให้เเม่เรามาในวันนั้น จะเอามาทวงบุญคุณกับเราในวันนี้ โดย คำว่า "อีเนรคุณ" ในวันที่เราทวงพื้นที่หน้าบ้านคืน เราคงไม่เอา เพราะ ตอน ม.4 เราเองสอบติด รร.ประจำจังหวัด ติด top 10 ของเด็กสอบเข้าทั้งหมดของสาย ต่อจากนั้นเราก็ได้เกียรตินิยมอันดับ 2 ของมหา'ลัยรัฐมีชื่อ จบมาสอบติดรัฐวิสาหกิจใกล้บ้าน ทุกอย่างที่มีในวันนี้ เเทบไม่ได้ขอใครค่ะ ดั้นด้นมาเองทั้งนั้น เราทำงาน part time ทุกปิดเทอม มือถือเราซื้อเองทุกเครื่องค่ะ พ่อเเม่จะให้เงินต่อเมื่อช่วยงาน เค้าให้เราเเค่สิ่งพื้นฐานที่จำเป็นจริงๆ เลยไม่อินเลยค่ะ ที่ลูกสะใภ้ของป้าเค้าจะมาด่าเราว่า "เนรคุณ" หลังจากที่เราพูดขอพื้นที่หน้าบ้านด้วยน้ำเสียงดีๆ เเล้ว 3-4 ครั้ง เเต่ครั้งที่ 5 มันอดไม่ไหวจริงๆ เพราะมีลูกค้าป้ามาพูดว่า "เมื่อก่อนจอดได้ เดี๋ยวนี้ห้ามจอด" อ้อ ลืมบอกไปค่ะ ตอนที่ลูกสะใภ้ของป้าตรงข้ามเลิกกับสามีเพราะไปมีสามีเเละลูกเล็กใหม่ เเม่เราเป็นคนช่วยเหลือเค้า สุดท้ายเค้าไปไม่รอด กลับมาเกาะป้าตรงข้ามบ้านที่เป็นเเม่สามีเก่าเหมือนเดิม ส่วนตัวเราคิดว่า จะมาบอกว่าเนรคุณ คงไม่นะคะ เรียกว่า ช่วยเหลือกันจะดีกว่า เเต่ช่วยเหลือกันไม่จำเป็นต้องโดนเอาเปรียบขนาดนี้ จอดฟรีวางฟรีมาเป็น 10 ปี ยังมาทวงบุญคุณ ขออนุญาตมองบนค่ะ
ทวงพื้นที่หน้าบ้านคืน ถูกด่าว่า "เนรคุณ"???
เรื่องมีอยู่ว่า วันนี้เราไปคุยกับร้านฝั่งตรงข้าม เรื่องพื้นที่หน้าบ้าน ซึ่งป้าเค้าเอาของร้านเค้าวางไว้เต็มไปหมด ไหนจะรถมอเตอร์ไซค์ 3-4 คัน จอดไว้เต็มหน้าบ้าน ชนิดที่เปิดประตูออกมาเเล้วเจอล้อมอเตอร์ไซค์เลย น้องกับเราออกจากบ้านต้องเเทรกตัวออกมาระหว่างมอเตอร์ไซค์ เราเคยมองหน้าเค้า ทำนองไม่พอใจนะ เเต่ดูเหมือนเค้าไม่สะทกสะท้านอะไร เราเอาไปบอกเเม่ เเม่เราบอกว่า ป้าเค้าดีกับครอบครัวเรานะ เราไม่พูดอะไร เเต่คิดในใจว่าทำไมถึงให้เค้าทำเเบบนี้ เวลาผ่านไปหลายปี จากช่วงมัธยมปลายเข้าสู่วัยทำงาน เราก็เลยรู้ว่า สิ่งที่เราควรเคารพไม่ใช่วัยวุฒิค่ะ เเต่คือ ความรู้จักผิดถูกชั่วดีต่างหาก ที่เราควรเคารพ ทุกอย่างยังเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือ มีเพื่อนบ้านรายอื่นเอามอเตอร์ไซค์มาจอดหน้าบ้านเราด้วย หน้าบ้านเรากลายเป็นโรงรถหน้าบ้านคนอื่นตั้งเเต่เมื่อไหร่ สุดจะทนเเล้วค่ะ ต้องพูดให้เอาออกไปทั้งรายใหม่รายเก่า เราเลยไปพูดกับรายใหม่ก่อน ตอนพูดก้อเเกล้งให้ป้าตรงข้ามบ้านได้ยินด้วยว่า "พี่คะ ที่ตรงหน้าบ้านจอดไม่ได้นะคะ มีรถเข้า-ออก" อันที่จริงบ้านเรามีมอเตอร์ไซค์ เเต่ไม่ค่อยได้ใช้ เเละก็ไม่เคยไปจอดหน้าบ้าน ใช้เสร็จก็เอาเข้าบ้านตลอด ส่วนรถยนต์ เราเช่า car park เเถวบ้านเอา ไม่เคยจอดหน้าบ้านเลย เเค่ที่จอดอยู่หน้าบ้านตอนนี้ เอาให้เรากับน้องเดินออกจากบ้านสะดวกก่อนค่ะ
ขออนุญาตเท้าความเดิมคือ ที่เรายอมให้ป้าเเกวางของเเละรถมอเตอร์ไซค์ได้ขนาดนี้ เพราะเเม่บอกว่าป้าเค้าดีกะบ้านเราค่ะ เอาจริง ก็ไม่ปฏิเสธนะคะ ตอนเด็กเราจำความได้ว่าเค้าเคยซื้อตุ๊กตาให้ ตอนไปเที่ยวก็มีขนมมาฝากเเม่ เค้าน่าจะสนิทกับเเม่ระดับนึงค่ะ เเม่เราเองก็ไม่ได้เป็นผู้รับอยู่ฝ่ายเดียวเเน่นอน บางทีเเม่ก็ทำกับข้าว บลาๆ ตอนเด็กเราจำไม่หมดค่ะ ส่วนบ้านเราจริงๆ ไม่ได้ขัดสนที่จะซื้อตุ๊กตาให้เรานะคะ เเละเหตุการณ์อีกทีตอน ม.1 รร.ในจังหวัดสอบพร้อมกัน เราสอบเข้าไม่ได้ ด้วยความที่เรายังเด็กเเละเเม่เราไม่ได้กว้างขวาง เลยขอให้เค้าพาเราไปสมัคร รร. รัฐเกรด c ในจังหวัดให้ (ซึ่งจริงๆไม่ได้เข้ายากอะไร) เอาจริงๆถ้าเรารู้ว่าสิ่งที่เค้าให้เเม่เรามาในวันนั้น จะเอามาทวงบุญคุณกับเราในวันนี้ โดย คำว่า "อีเนรคุณ" ในวันที่เราทวงพื้นที่หน้าบ้านคืน เราคงไม่เอา เพราะ ตอน ม.4 เราเองสอบติด รร.ประจำจังหวัด ติด top 10 ของเด็กสอบเข้าทั้งหมดของสาย ต่อจากนั้นเราก็ได้เกียรตินิยมอันดับ 2 ของมหา'ลัยรัฐมีชื่อ จบมาสอบติดรัฐวิสาหกิจใกล้บ้าน ทุกอย่างที่มีในวันนี้ เเทบไม่ได้ขอใครค่ะ ดั้นด้นมาเองทั้งนั้น เราทำงาน part time ทุกปิดเทอม มือถือเราซื้อเองทุกเครื่องค่ะ พ่อเเม่จะให้เงินต่อเมื่อช่วยงาน เค้าให้เราเเค่สิ่งพื้นฐานที่จำเป็นจริงๆ เลยไม่อินเลยค่ะ ที่ลูกสะใภ้ของป้าเค้าจะมาด่าเราว่า "เนรคุณ" หลังจากที่เราพูดขอพื้นที่หน้าบ้านด้วยน้ำเสียงดีๆ เเล้ว 3-4 ครั้ง เเต่ครั้งที่ 5 มันอดไม่ไหวจริงๆ เพราะมีลูกค้าป้ามาพูดว่า "เมื่อก่อนจอดได้ เดี๋ยวนี้ห้ามจอด" อ้อ ลืมบอกไปค่ะ ตอนที่ลูกสะใภ้ของป้าตรงข้ามเลิกกับสามีเพราะไปมีสามีเเละลูกเล็กใหม่ เเม่เราเป็นคนช่วยเหลือเค้า สุดท้ายเค้าไปไม่รอด กลับมาเกาะป้าตรงข้ามบ้านที่เป็นเเม่สามีเก่าเหมือนเดิม ส่วนตัวเราคิดว่า จะมาบอกว่าเนรคุณ คงไม่นะคะ เรียกว่า ช่วยเหลือกันจะดีกว่า เเต่ช่วยเหลือกันไม่จำเป็นต้องโดนเอาเปรียบขนาดนี้ จอดฟรีวางฟรีมาเป็น 10 ปี ยังมาทวงบุญคุณ ขออนุญาตมองบนค่ะ