ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณกำลังใจที่ส่งมาให้นะคะ
หลังผ่าตัด ในช่วงที่อยู่ในห้องรอดูอาการ เราพยายามรวบรวมกำลังเพื่อเคลื่อนมือไปจับหน้าอกตัวเอง แต่ก็ไม่สำเร็จเพราะไม่มีแรงมากขนาดนั้น
ได้แต่รอเวลาให้ฟื้นคืนสติมากพอก่อน
นอนรอสักพัก ก็พอไหมได้ยินน้องๆ ในห้องรอดูอาการคุยกัน พอเราลืมตาได้น้อง ก็มากระซิบข้างหู สอบถามอาการดู
สิ่งแรกคือ เราถามน้องไปว่า เต้านมพี่ยังอยู่ไหม น้องก็ตอบว่ายังอยู่ค่ะพี่ ตัดแค่ชิ้นเนื้อไปตรวจเฉยๆ ...เฮ้ยค่อยใจชื้นขึ้นมาหน่อย
อย่างที่รู้กัน ทุกสิ่งในโลกล้วนไม่มีอะไรแน่นอน หลังผ่าตัด ไปนอนพักฟื้นที่หวอด รอผลตรวจชิ้นเนื้อทั้งหมดเพื่อสรุปการรักษาอีกครั้ง
สรุปว่า ตัดชิ้นเนื้อส่งตรวจ ทั้งหมด 3 ชิ้น ชิ้นแรกเป็นมะเร็งเต้านมชนิด DCIS (มะเร็งระยะเริ่มต้น ไม่ลุกลาม)
อีก 2ชิ้นเป็นหินปูนที่ยังไม่เป็นมะเร็ง
ข่าวดีก็คือ การตรวจพบมะเร็งในระยะเริ่มต้น แต่ไม่ลุกลาม เรามีทางเลือกในการรักษา หมอให้ทางเลือกไว้ 3 ทางคือ
1.หมอตัดชิ้นเนื้อส่วนที่เป็น และไม่เป็นออกแล้ว ซึ่งยังไม่ลุกลาม สามารถปล่อยทิ้งไว้ได้ แต่คอยติดตามเป็นระยะแต่โอกาสกลับมามีสูง
2.ตัดแบบสงวนเต้าเฉพาะข้างมีเป็น แล้วฉายแสงตามคอร์ส ตามกระบวนการรักษา เป็นการรักษาแบบกลางๆ โอกาสกลับมาก็น้อยกว่าข้อแรก
แต่ต้องคอยติดตามตรวจเป็นระยะๆ
3.ตัดทั้งเต้าออก ไม่ต้องฉายแสง โอกาสกลับมาน้อยมากสำหรับข้างที่ตัดทิ้งแล้ว แต่ต้องคอยติดตามอีกข้างที่ยังไม่เป็นด้วย
เราทำใจอยู่นานนะ กว่าจะตัดสินใจได้ เท่าที่รู้ทางครอบครัวไม่มีกรรมพันธ์เป็นมะเร็งเลย แต่หมอบอกว่าไม่แน่เพราะยังไม่ได้ตรวจจากยีนโดยตรง
แต่ที่แน่ๆ ตอนนี้ร่างกายมีเซลล์ผิดปกติเกิดขึ้นแล้ว โอกาสกลับมาก็มีสูงถ้าไม่ทำอะไรเลย
คุณหมอที่เชี่ยวชาญด้านมะเร็ง มืออันดับต้นๆ ของประเทศ ให้ข้อแนะนำว่าควรตัดออก แต่ไม่ว่าจะตัดสินใจอย่างไรก็ขึ้นอยู่กับความต้องการของคนไข้ด้วย สุดท้ายไม่มีอะไรผิดอะไรถูก รักษาไปตามกระบวนการค่ะ
นอนคิดมาหลายคืน เราตัดสินใจเด็ดขาดว่าจะตัดออกทั้งเต้าทั้งสองเต้า และไม่ต้องฉายแสง การตัดสินใจครั้งนี้ยากมาก เจ็บปวดมาก
เพราะอีกข้างยังไม่เป็น ทำไมต้องตัดออก เราคิดแล้วว่าการใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ จะง่ายขึ้น ตัดความกังวลว่าจะลามมาอีกข้างหนึ่งไหมในวันข้างหน้า
เพราะเราคงเปลี่ยนพฤติกรรมการใช้ชีวิตหรือความเครียดรอบตัวลำบาก นี่ขนาดว่าดูแลตัวเองดีแล้ว ไม่ดื่มเหล้า เลือกอาหารการกิน
ไม่นอนดึก ปิ้งย่างก็กินน้อย ก็ไม่รู้ว่ามันมายังไงเหมือนกัน มันอาจจะอยู่ในยีนจริงๆ
ตอนนี้ก็นอนรอผ่าตัดเต้าอย่างเดียว ถึงแม้ว่าจะเจ็บปวด สำหรับคนเคยมีเต้า แต่คิดแล้วว่ามันคุ้ม ต้องอดทนผ่านมันไปให้ได้ในช่วง1-2 อาทิตย์นี้
สุดท้ายจริงๆ คือฝากบอกเพื่อนๆ ทุกคนที่อายุเริ่มมากขึ้น ถึงแม้ดูแลตัวเองดี ก็ยังป่วยได้ แบบปุ๊บปั้ม ไม่ทันตั้งตัวเลย
ฝากเพื่อนๆ อย่าประมาทกับชีวิต หมั่นตรวจเช็คสุขภาพประจำปีกันหน่อย อย่างน้อยๆ อาจโชคดีเหมือนกันเราที่ยังเจอในระยะต้นๆ
และยังมีทางเลือกในการรักษามากกว่าเจอในระยะลุกลามค่ะ
กลับมา... อัพเดทอาการหลังผ่าตัดมะเร็งเต้านม
หลังผ่าตัด ในช่วงที่อยู่ในห้องรอดูอาการ เราพยายามรวบรวมกำลังเพื่อเคลื่อนมือไปจับหน้าอกตัวเอง แต่ก็ไม่สำเร็จเพราะไม่มีแรงมากขนาดนั้น
ได้แต่รอเวลาให้ฟื้นคืนสติมากพอก่อน
นอนรอสักพัก ก็พอไหมได้ยินน้องๆ ในห้องรอดูอาการคุยกัน พอเราลืมตาได้น้อง ก็มากระซิบข้างหู สอบถามอาการดู
สิ่งแรกคือ เราถามน้องไปว่า เต้านมพี่ยังอยู่ไหม น้องก็ตอบว่ายังอยู่ค่ะพี่ ตัดแค่ชิ้นเนื้อไปตรวจเฉยๆ ...เฮ้ยค่อยใจชื้นขึ้นมาหน่อย
อย่างที่รู้กัน ทุกสิ่งในโลกล้วนไม่มีอะไรแน่นอน หลังผ่าตัด ไปนอนพักฟื้นที่หวอด รอผลตรวจชิ้นเนื้อทั้งหมดเพื่อสรุปการรักษาอีกครั้ง
สรุปว่า ตัดชิ้นเนื้อส่งตรวจ ทั้งหมด 3 ชิ้น ชิ้นแรกเป็นมะเร็งเต้านมชนิด DCIS (มะเร็งระยะเริ่มต้น ไม่ลุกลาม)
อีก 2ชิ้นเป็นหินปูนที่ยังไม่เป็นมะเร็ง
ข่าวดีก็คือ การตรวจพบมะเร็งในระยะเริ่มต้น แต่ไม่ลุกลาม เรามีทางเลือกในการรักษา หมอให้ทางเลือกไว้ 3 ทางคือ
1.หมอตัดชิ้นเนื้อส่วนที่เป็น และไม่เป็นออกแล้ว ซึ่งยังไม่ลุกลาม สามารถปล่อยทิ้งไว้ได้ แต่คอยติดตามเป็นระยะแต่โอกาสกลับมามีสูง
2.ตัดแบบสงวนเต้าเฉพาะข้างมีเป็น แล้วฉายแสงตามคอร์ส ตามกระบวนการรักษา เป็นการรักษาแบบกลางๆ โอกาสกลับมาก็น้อยกว่าข้อแรก
แต่ต้องคอยติดตามตรวจเป็นระยะๆ
3.ตัดทั้งเต้าออก ไม่ต้องฉายแสง โอกาสกลับมาน้อยมากสำหรับข้างที่ตัดทิ้งแล้ว แต่ต้องคอยติดตามอีกข้างที่ยังไม่เป็นด้วย
เราทำใจอยู่นานนะ กว่าจะตัดสินใจได้ เท่าที่รู้ทางครอบครัวไม่มีกรรมพันธ์เป็นมะเร็งเลย แต่หมอบอกว่าไม่แน่เพราะยังไม่ได้ตรวจจากยีนโดยตรง
แต่ที่แน่ๆ ตอนนี้ร่างกายมีเซลล์ผิดปกติเกิดขึ้นแล้ว โอกาสกลับมาก็มีสูงถ้าไม่ทำอะไรเลย
คุณหมอที่เชี่ยวชาญด้านมะเร็ง มืออันดับต้นๆ ของประเทศ ให้ข้อแนะนำว่าควรตัดออก แต่ไม่ว่าจะตัดสินใจอย่างไรก็ขึ้นอยู่กับความต้องการของคนไข้ด้วย สุดท้ายไม่มีอะไรผิดอะไรถูก รักษาไปตามกระบวนการค่ะ
นอนคิดมาหลายคืน เราตัดสินใจเด็ดขาดว่าจะตัดออกทั้งเต้าทั้งสองเต้า และไม่ต้องฉายแสง การตัดสินใจครั้งนี้ยากมาก เจ็บปวดมาก
เพราะอีกข้างยังไม่เป็น ทำไมต้องตัดออก เราคิดแล้วว่าการใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ จะง่ายขึ้น ตัดความกังวลว่าจะลามมาอีกข้างหนึ่งไหมในวันข้างหน้า
เพราะเราคงเปลี่ยนพฤติกรรมการใช้ชีวิตหรือความเครียดรอบตัวลำบาก นี่ขนาดว่าดูแลตัวเองดีแล้ว ไม่ดื่มเหล้า เลือกอาหารการกิน
ไม่นอนดึก ปิ้งย่างก็กินน้อย ก็ไม่รู้ว่ามันมายังไงเหมือนกัน มันอาจจะอยู่ในยีนจริงๆ
ตอนนี้ก็นอนรอผ่าตัดเต้าอย่างเดียว ถึงแม้ว่าจะเจ็บปวด สำหรับคนเคยมีเต้า แต่คิดแล้วว่ามันคุ้ม ต้องอดทนผ่านมันไปให้ได้ในช่วง1-2 อาทิตย์นี้
สุดท้ายจริงๆ คือฝากบอกเพื่อนๆ ทุกคนที่อายุเริ่มมากขึ้น ถึงแม้ดูแลตัวเองดี ก็ยังป่วยได้ แบบปุ๊บปั้ม ไม่ทันตั้งตัวเลย
ฝากเพื่อนๆ อย่าประมาทกับชีวิต หมั่นตรวจเช็คสุขภาพประจำปีกันหน่อย อย่างน้อยๆ อาจโชคดีเหมือนกันเราที่ยังเจอในระยะต้นๆ
และยังมีทางเลือกในการรักษามากกว่าเจอในระยะลุกลามค่ะ