ขอใช้พื้นที่ตรงนี้ระบายความรู้สึกนะคะ 
    พ่อของเราค่อนข้างบ้าอำนาจกับคนในบ้านค่ะ  กับคนนอกบ้าน เขาจะเป็นคนดีมากๆ  เขามีนิสัยเจ้าชู้ มีเรื่องผญ.มาตลอด  หลังๆมาติดผญ.หนักมาก จนมาบีบให้แม่เราหย่า แล้วให้พี่ชายเราไปเซ็นเป็นพยานให้ พี่ชายเราไม่ไป แกโกรธมากๆ ขนาดขั้นพูดใส่ร้ายพี่สะใภ้ให้ย่าฟังว่าจะมาแย่งสมบัติ  ทุกวันนี้แม่เรามีอาการคล้ายคนจิตไม่ปกติ เช่น  คุยคนเดียวในห้องน้ำ อยู่ๆเดินกระทืบเท้าแบบโกรธ  บางทีก็เอามือมายีหัวตัวเอง (เราไม่ได้อยู่กับแม่นะคะ นานๆทีแกจะมาเยี่ยมที่บ้านย่า)
    ในส่วนของเราตั้งแต่เรียนจบมหาลัยมา กลับมาอยู่บ้านก็ไม่เคยมีความสุขจริงๆสักวัน ไม่ได้พบปะเพื่อน ไม่ได้เที่ยวพักผ่อนที่ไหน  แค่จะไปห้าง พ่อก็ยังหาว่าเที่ยวมีเงินใช้ได้เลย  ชีวิตวนเวียนแค่เช้าตื่นมาทำงานบ้าน ทำกับข้าว ไปทำงาน ตอนเย็นต้องรีบกลับมาบ้าน กลัวย่าที่มีอาการหลงๆลืมๆจะทำเรื่องวุ่นวายอีก (ข้าวคลุกน้ำยาถูพื้นให้หมา) พอพูดเตือนว่าอย่าทำแบบนี้ ก็เล่นบทดราม่าว่าเราเนรคุณ เราพูดอะไรไม่ได้เลย  พอจะหาทางออก ปรึกษากับพ่อว่าจะทำไงดี เราเหนื่อยมาก เราทำงานทั้งสองทางไม่ไหว ทางออกของพ่อคือ ให้เราอดทน เพราะเดี๋ยวจะบาป  แล้วทีพ่อไม่ดูแลแม่ตัวเอง ไม่บาปหรอ?   ดูกล้องวงจรปิดว่าเราเข้าออกบ้านกี่โมง แกดูตลอดเวลา 
    เรามีแฟน ก็พาลเกลียดแฟนเราหาว่าเอาเงินไปให้ผช. (แกแฮกอีเมลเช็คการใช้เงิน) เราพูดอะไรที่เป็นการโต้แย้งไม่ได้เลย พอพูดปุป แกจะว่าเราอกตัญญู ไม่น่าส่งเรียน ปีกกล้าขาแข็ง  ซึ่งบางครั้งแกทำไม่ถูกต้องเกินไปจนเราไม่พูดไม่ได้
ทุกอย่างมันวนเวียนตีกันอยู่ในหัวเราเต็มไปหมด หาทางออกไม่ได้เลย นอกเสียจากรอให้ย่าจากไป เราคงจะเป็นอิสระจากบ้านนี้เสียที